Keep calm

Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Έναν μήνα πριν το δημοψήφισμα της περασμένης Πέμπτης με το περίφημο πια δίλημμα Brexit ή Bremain, η εφημερίδα “Guardian” φιλοξένησε ένα κείμενο με τις απόψεις ανθρώπων των τεχνών και τις πιθανές επιπτώσεις από την προοπτική της εξόδου [που τελικά είναι πραγματικότητα] της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

* Στην πλειονότητά τους, οι επικεφαλής πολιτιστικών φορέων σ’ αυτό το… νησί που επέλεξε να εγκαταλείψει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα περιέγραφαν την πιθανότητα ως “εφιάλτη”, “πισωγύρισμα” και -το σημαντικότερο- “καλλιτεχνική απομόνωση”.

* Ποιος; Το Λονδίνο!

* Εξέφρασαν επίσης φόβους -που πια είναι τετελεσμένα- για την απώλεια ευρωπαϊκών κονδυλίων για τις τέχνες. * Νομίζω πως όλοι συμφωνούμε πως αν αποδείχθηκε κάπου ευεργετική η ΕΕ είναι σε αυτό το κομμάτι [χώρια όλοι οι νόμοι που παρέχουν ελευθερίες, επιλογές και δικαιώματα που υπό συνθήκες εθνικών νομοθεσιών θα ήταν ανύπαρκτοι]. Και το αντίστροφο όμως: η ΕΕ ευνοήθηκε από των τομέα των τεχνών.

* Η κινητικότητα είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της φύσης των καλλιτεχνών.

* Και η ΕΕ μέσα στα χρόνια παρείχε τη δυνατότητα στους δημιουργούς να διασχίζουν χώρες και σύνορα με μεγάλη ευκολία. Με όρους διαδικαστικούς και -κυρίως- συναισθηματικούς. * Η διασταύρωση ανθρώπων και πολιτισμών αποδείχθηκε μια συνήθεια, μια καθημερινότητα εντός της ΕΕ που λειτούργησε -και εν πολλοίς λειτουργεί ακόμη- θετικά ως προς τη δημιουργία αλλά και την εργασία. * Ο Τζον Σάμερες, επικεφαλής της Halle Orchestra του Μάντσεστερ, επισήμανε πόσο ανέβηκε το επίπεδο της ορχήστρας επειδή μπορούσαν να εργαστούν σ’ αυτήν μουσικοί απ’ όλη την Ευρώπη!

* Ο διευθύνων σύμβουλος της Barbican σερ Νίκολας Κένιον έκανε λόγο για τις συμπαραγωγές που πραγματοποιούνται σε όλη την Ευρώπη – αποτέλεσμα της ελεύθερης κινητικότητας μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών.

* Ενδιαφέρουσα όμως είναι και η τοποθέτηση ενός από τους συμμετέχοντες στον θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, του Λίβερπουλ, το 2008. Ο Φιλ Ρέντμοντ ανέφερε ότι η ΕΕ παραχώρησε πολύ μικρό ποσό στο Λίβερπουλ [ύψους 800 χιλιάδων ευρώ] για να αναδείξει την ευρωπαϊκή διάσταση, σε σχέση με το μπάτζετ των 130 εκατ. ευρώ που στοίχισε η όλη διοργάνωση.

* “Είναι μόνο ένας τίτλος η ΠΠΕ για να αρχίσουμε να συζητάμε και να πράττουμε. Θα μπορούμε να αλλάξει με μόνο μια λέξη… Μη – Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα”.

* Ο Ρέντμοντ είναι επικεφαλής και των μουσείων του Λίβερπουλ και τόνισε πως “εστιάζουμε υπερβολικά στο Λονδίνο. Πρέπει να δούμε παραέξω. Δεν είναι μόνο η Ευρώπη, αλλά ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω” με τον οποίο θα μπορούσαν να γίνουν συνεργασίες. * Εκείνος που μου προκάλεσε όμως τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο Ντέιβιντ Λαν, καλλιτεχνικός διευθυντής του Young Vic. Ο ίδιος ανέφερε ότι οι συνεργασίες δεν θα σταματήσουν, ωστόσο η Μεγάλη Βρετανία έχει πολλά να… μάθει: “Πολλές θεατρικές ομάδες είναι πολύ πιο μπροστά από μας από άποψη φαντασίας, ευφυΐας, ικανοτήτων, υποκριτικής… και οπωσδήποτε διοίκησης μιας θεατρικής ομάδας. Αν δεν είμαστε μέρος αυτού και πάμε πίσω στο παλιό γνωστό ‘εμείς ξέρουμε καλύτερα’, στην γνωστή αυταρέσκεια…”

* Καλή τύχη, Βρετανία.

* Καλή τύχη, Κύπρος.