Την επιθυμία του να μείνουν κάποια έργα του στην Κύπρο εκφράζει σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ ο Κύπριος ιατρός-ζωγράφος Κύριλλος Σαρρής, ο οποίος γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1950 και ζει και εργάζεται στην Αθήνα. 

Μιλώντας στο ΚΥΠΕ για το πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή του με τη ζωγραφική, ο κ. Σαρρής αναφέρει ότι στο σχολείο είχε ως δασκάλους του τους διακεκριμένους ζωγράφους Αδαμάντιο Διαμαντή, Τηλέμαχο Κάνθο και Λευτέρη Οικονόμου, ενώ τον συνέδεε μεγάλη φιλία με τον πρόωρα χαμένο ζωγράφο Χριστόφορο Σάββα. Προσθέτει ότι ο πατέρας του, ο οφθαλμίατρος Σόλων Σαρρής, ήταν γιατρός του Αδαμάντιου Διαμαντή και του Τηλέμαχου Κάνθου. 

Εν συνεχεία, σημειώνει ότι ο Λευτέρης Οικονόμου τον είχε βοηθήσει στις προσπάθειές του να σπουδάσει Καλές Τέχνες στην Αγγλία. Όπως λέει, «οι προσπάθειές μου ήταν επιτυχείς, αλλά η οικογένειά μου δεν ήταν πρόθυμη να με αφήσει να σπουδάσω στην Αγγλία και να εγκαταλείψω την Ιατρική, για την οποία με προόριζε». 

«Τελικά, υπήρξε συμβιβασμός και ακολούθησα το ιατρικό επάγγελμα, το οποίο αγαπώ, χωρίς ποτέ να εγκαταλείψω την ιδέα της ενασχόλησης με τη ζωγραφική», δηλώνει στο ΚΥΠΕ ο κ. Σαρρής, διευκρινίζοντας ότι μέχρι σήμερα συνεχίζει παράλληλα και τα δύο επαγγέλματα.

«Πάντα η αγωνία μου ήταν να μην πει κανείς ότι είμαι πολύ καλός γιατρός για ζωγράφος ή πολύ καλός ζωγράφος για γιατρός», αναφέρει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ότι προσπάθησε να είναι αντάξιος των περιστάσεων και στις δύο περιπτώσεις. «Η επιτυχία μου και η αποτυχία μου θα κριθούν», προσθέτει.    

Αναφερόμενος στις πηγές της έμπνευσής του, ο κ. Σαρρής μιλάει για τον ζωγράφο Χριστόφορο Σάββα, με τον οποίο είχε πολλές συζητήσεις κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων και η σκέψη τους ήταν «πολύ κοντινή», όπως λέει. Σημειώνει ότι ο πρόωρα χαμένος ζωγράφος, ο οποίος απεβίωσε το 1968 σε ηλικία 43 ετών, είχε δημιουργήσει έργα εμπνευσμένα από ποιήματα του Θεοκλή Κουγιάλη. Όπως αναφέρει, ο Σάββα είχε βάλει τον Κουγιάλη να γράψει τα ποιήματά του με σινική μελάνη σε χαρτιά, πάνω στα οποία κατόπιν ο ίδιος ζωγράφισε. «Τα έργα αυτά είχαν παρουσιαστεί σε έκθεση και εγώ είχα συγκλονιστεί», επισημαίνει ο Κύριλλος Σαρρής, προσθέτοντας ότι «αν υπάρχει κάποιου είδους κυπριακός μοντερνισμός, αυτός ξεκινάει από τον Χριστόφορο Σάββα, που ήταν μια πολύπλευρη και δημιουργική προσωπικότητα». 

«Η ιδέα του κειμένου σε συνάρτηση με το ζωγραφικό έργο είναι κυρίαρχη στον τρόπο με τον οποίο λειτουργώ», αναφέρει στο ΚΥΠΕ ο κ. Σαρρής. «Ο λόγος για τον οποίο επέλεξα τα βιβλία καλλιτεχνών (artist books) ως κύριο πυλώνα της τέχνης μου είναι για να μπορεί ο θεατής να αισθανθεί οικειότητα με το έργο, να το πιάσει, να το δει και να το περιεργαστεί σε κοντινή απόσταση. Αυτή είναι η κύρια πηγή της έμπνευσής μου», εξηγεί.

Όπως λέει, «με κάθε βιβλίο καλλιτεχνών πραγματεύομαι άλλο θέμα, το οποίο κατά καιρούς με απασχολεί, πάντοτε αντλώντας από την Ιστορία της Τέχνης και από την καθημερινότητα, είτε την προσωπική είτε την κοινωνική». 

Απαντώντας σε ερώτημα του ΚΥΠΕ για κοινά στοιχεία μεταξύ της ιατρικής και της ζωγραφικής, ο Κύριλλος Σαρρής εκφράζει την άποψη ότι «θεωρητικά, και η ιατρική είναι τέχνη, δεν είναι επιστήμη», επικαλούμενος το ρητό «Η τέχνη μακρά, ο δε βίος βραχύς». 

Αναφερόμενος στις ιδιότητές του ως ογκολόγου, ακτινοθεραπευτή και ασκούντος την επεμβατική ιατρική, ο κ. Σαρρής σημειώνει ότι το χειρωνακτικό κομμάτι της ιατρικής θέλει δεξιότητες και φαντασία για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο που ο ιατρός έχει κατά νου για περικύκλωση της νόσου. «Υπό αυτήν την έννοια, υπάρχει συνάφεια μεταξύ ιατρικής και ζωγραφικής», συμπληρώνει.

Απαντώντας σε άλλο ερώτημα για το ενδεχόμενο διοργάνωσης έκθεσης των έργων του στην Κύπρο, ο κ. Σαρρής δηλώνει ότι είχε κάνει τρεις εκθέσεις σε βιβλιοπωλείο στην Κύπρο, ενώ είχε και πρόταση για αναδρομική έκθεση, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. 

«Θα ήθελα κάποια έργα μου να μείνουν στην Κύπρο», λέει στο ΚΥΠΕ ο Κύριλλος Σαρρής, αναφέροντας δύο από αυτά. Το ένα έργο, όπως εξηγεί, βρίσκεται στα όρια ιατρικής και τέχνης και αναφέρεται στον πατέρα του, αφού περιλαμβάνει τα ιατρικά εργαλεία του, ενώ η αφορμή για τη δημιουργία του ήταν μια ομαδική έκθεση στην Αίγινα. Κατόπιν το συγκεκριμένο έργο εκτέθηκε στο Μακεδονικό Μουσείο Τέχνης στη Θεσσαλονίκη και στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, προσθέτει. 

Όπως αναφέρει, το άλλο έργο που θέλει να μείνει στην Κύπρο, το οποίο είχε εκθέσει και στην Κύπρο και -όπως λέει- «είχε ενοχλήσει πολύ κόσμο για πολιτικούς λόγους», είναι «Η αδύνατη τοπιογραφία», που αναφέρεται στον κατεχόμενο Άγιο Ιλαρίωνα. 

Αναφερόμενος στους δεσμούς του με την Κύπρο, ο κ. Σαρρής δηλώνει ότι ερχόταν πάρα πολύ συχνά στην Κύπρο όσο ζούσε ο πατέρας του, ο οποίος πέθανε μετά τη μητέρα του. «Πλέον, δεν είναι τόσο πυκνές οι επισκέψεις μου, για πρακτικούς λόγους», καταλήγει.

Του Παύλου Χατζηλοΐζου