Tι σημαίνει «δεν θα ανοίξει ένα μουσείο»; Και τι αντιλαμβανόμαστε από «υγρασία» και το «μέχρι να στεγνώσει το πάτωμα»; Δεν νομίζω να αντιλαμβανόμαστε. Δεν κατανοούμε πόσο σημαντική είναι η διατήρηση του όποιου πολιτιστικού και ιστορικού αρχείου στον τόπο. «Πέντε χρόνια στην αναμονή για λύση», επανέλαβε ο Χαμπής ο χαράκτης την Παρασκευή. Τόσο οικεία κι αυτή η φράση της «αναμονής για λύση», γιατί σίγουρα μπορεί να πει κανείς πως η «λύση» δεν είναι και πολύ το στοιχείο μας σε αυτό το νησί. Σε κάθε περίπτωση, η επιστολή του Χαμπή, δύο μήνες μετά τη βράβευσή του από τη EuropaNostra, ήρθε σαν κεραμίδα που χάλασε ίσως μία «φούσκα» στήριξης του σπουδαίου χαράκτη του νησιού. Πάμε λίγο πίσω, όμως, έτος 2018. Η Σχολή Χαρακτικής Χαμπή στα Πλατανίσκια οδηγήθηκε σε ξαφνικό κλείσιμο, και πάλι μία Παρασκευή, στις 13 Ιουλίου 2018, μετά από προκλητική ενέργεια του κοινοτάρχη, Ανδρέα Κωστή, να κλείσει τον δρόμο που οδηγεί στη σχολή. Σημειώνεται ότι, ο συγκεκριμένος δρόμος είχε δημιουργηθεί 23 χρόνια πριν με κονδύλι και κατασκευή της Επαρχιακής Διοίκησης Λεμεσού ειδικά για πρόσβαση στη σχολή, με πρωτοβουλία του τότε κοινοτάρχη. Τότε, ο Χαμπής χρειάστηκε να στείλει επιστολές και να προβεί σε αναρτήσεις στα ΜΚΔ (όπως και τώρα), στη συνέχεια να επέμβει η νέα επίτροπος, να μαζευτούν υπογραφές από τον κόσμο για να σταματήσουν οι ενέργειες του κοινοτάρχη… ώστε εν τέλει να επέμβει το ΥΠΕΣ και να διασφαλίσει τη «διά παντός απρόσκοπτη», όπως αναφερόταν σε εκείνη την ανακοίνωση, λειτουργία της σχολής και του Μουσείου Χαρακτικής του Χαμπή στην Πλατανίσκια. Στο ίδιο έργο (περίπου) θεατές λοιπόν, ο Χαμπής, σε νέο κύκλο, μιλά ανοιχτά για τους κινδύνους που ελλοχεύουν, για το αρχείο του μουσείου, λόγω της υγρασίας και του βρεγμένου πατώματος που προκύπτει από έναν λάκκο, της παρακείμενης -γνωστής από το 2018- κατοικίας. Η απάντηση του επάρχου Λεμεσού μοιάζει όπως την μπογιά που χρησιμοποιούν, μόνο σε ένα κομμάτι και πρόχειρα, για να καλύψουν γκράφιτι σε δημόσιους τοίχους. Αναφέρει ότι, το κράτος προτίθεται να προβεί σε έργα μόνο εάν πάρουν συγκατάθεση από τους εκμισθωτές των άλλων κατοικιών. Εφόσον, υπάρχει ιστορικό, όμως, που δείχνει πως υπήρχαν προβλήματα… περιμένουμε αλήθεια συγκατάθεση για να διατηρήσουμε ένα αρχείο; Διατηρούμε την ελπίδα. Για αυτή την πολιτιστική παιδεία που ψάχνουμε πως θα ενισχύσουμε σε αυτόν τον τόπο και αναμένουμε, ας είναι, τη «χάρη» για τον πολιτισμό…