Της Γεωργίας Ζερβογιάννη

«Δεν ζωγραφίζω αυτό που βλέπω αλλά αυτό που σκέφτομαι» έλεγε ο Πάμπλο Πικάσο, ένας από τους κορυφαίους ζωγράφους και εικαστικούς του προηγουμένου αιώνα. Σαν σήμερα, στις 8 Απριλίου 1973, άφησε την τελευταία πνοή του, όντας ένας από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που είχε κερδίσει την απόλυτη αναγνώριση πριν από τον θάνατό τους.

Ο Πάμπλο Πικάσο ήταν μια καλλιτεχνική ιδιοφυΐα, μια εκκεντρική προσωπικότητα, που έζησε μια ταραχώδη ζωή. Σε μια καμπή της ζωής του, «στρατεύτηκε» στο αντιπολεμικό κίνημα, με αποτέλεσμα έργα - κατατεθέν, όπως η Γκερνίκα. Χάρη σε αυτήν την ευαισθησία, η Ελλάδα απέκτησε ένα σπουδαίο έργο του.

«Γυναικείο κεφάλι»: Το έργο που ο Πικάσο δώρισε στους Έλληνες

H Έφη Αγαθονίκου, Διευθύντρια Συλλογών, Μουσειολογικού και Καλλιτεχνικού Προγραμματισμού της Εθνικής Πινακοθήκης - Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου μίλησε στην ATHENS VOICE για το «Γυναικείο κεφάλι», αυτό το δώρο του Πικάσο που δόθηκε ως «φόρος τιμής στον ελληνικό λαό», όπως αναφέρεται στην χειρόγραφη αφιέρωση στο πίσω μέρος του καμβά.

Το έργο του Πικάσο από τη συλλογή της ΕΠΜΑΣ© Σταύρος Ψηρούκης

Η δωρεά αυτή, μαζί με άλλους 27 πίνακες ζωγραφικής, 6 σχέδια, 6 χαρακτικά, 4 γλυπτά 38 καλλιτεχνών, σημειώνει η κ. Αγαθονίκου, έγινε στο πλαίσιο της Δωρεάς των Γάλλων Καλλιτεχνών, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του ζεύγους Roger και Τατιάνας Milliex μετά τον πόλεμο ως τιμητική προσφορά προς τον ελληνικό λαό για την γενναία αντίστασή του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.

Σε ποια ανήκει το «Γυναικείο Κεφάλι» του Πικάσο

Ο Ισπανός ζωγράφος φιλοτέχνησε το «Γυναικείο κεφάλι», διαστάσεων 56x40 εκ. δυόμιση χρόνια μετά την «Γκερνίκα» και παρατηρείται η ίδια χρωματική αντίληψη, με την οποία εκφράζεται η απαισιοδοξία της περιόδου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτύπωσε τη μούσα του, φωτογράφο Ντόρα Μάαρ, με την οποία έζησε μια θυελλώδη σχέση για εννέα ολόκληρα χρόνια. Ήταν ένας παράφορος έρωτας που ξεκίνησε στα 54 του χρόνια ενώ εκείνη ήταν 29 ετών, ο οποίος, αν και έληξε άδοξα, με την ίδια να βυθίζεται για πάντα στα σκοτάδια του εαυτού της και τη μοναξιά, παρέμεινε αιώνια μούσα του. Λόγω της ψυχοσύνθεσής της, υπήρξε για τον Πικάσο ο τύπος της «γυναίκας που κλαίει».

Το έργο απεικονίζει, όπως μας εξηγεί η κ. Αγαθονίκου, ένα γυναικείο μπούστο με μαύρα μαλλιά, καπέλο και λευκό ένδυμα. Στον πίνακα υπάρχει η ένδειξη Royan με υπογραφή και χρονολογία Picasso 9/11/1939, στο μέσο, δεξιά της σύνθεσης.

Η αφιέρωση του Πικάσο στους Έλληνες στο πίσω μέρος του έργου

Πάμπλο Πικάσο: Το διαφορετικό παιδί με τα διαπεραστικά μαύρα μάτια

Ο Πάμπλο Πικάσο γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίου 1881. Ο πατέρας του ήταν ζωγράφος και καθηγητής σε Σχολή Καλών Τεχνών.

Το γιγαντιαίο πλήρες όνομά του, το οποίο τιμά διάφορους συγγενείς και αγίους, είναι Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Martyr Patricio Clito Ruíz y Picasso.

Σοβαρός και κοσμογυρισμένος από μικρός, ο νεαρός Πικάσο διέθετε ένα ζευγάρι από διαπεραστικά, άγρυπνα μαύρα μάτια που έμοιαζαν να τον χαρακτηρίζουν προορισμένο για μεγαλεία.

«Όταν ήμουν παιδί, η μητέρα μου μου είπε: "Αν γίνεις στρατιώτης, θα γίνεις στρατηγός. Αν γίνεις μοναχός, θα καταλήξεις Πάπας"», θυμόταν αργότερα ο Πικάσο. «Αντ' αυτού, έγινα ζωγράφος και κατέληξα ως Πικάσο».

Αν και ήταν σχετικά κακός μαθητής, ο Πικάσο έδειξε ένα θαυμαστό ταλέντο στο σχέδιο σε πολύ νεαρή ηλικία. Φήμες λένε ότι οι πρώτες του λέξεις ήταν «piz, piz», η παιδική του προσπάθεια να πει «lápiz», που στα ισπανικά είναι το μολύβι.

Η Σχολή και οι περιπλανήσεις στους δρόμους της Βαρκελώνης και της Μαδρίτης

Ο πατέρας του Πικάσο άρχισε να του μαθαίνει να ζωγραφίζει και να σχεδιάζει από όταν ήταν παιδί, και όταν ήταν 13 ετών, το επίπεδο των ικανοτήτων του είχε ξεπεράσει αυτό του πατέρα του. Σύντομα, ο Πικάσο έχασε κάθε επιθυμία να κάνει οποιαδήποτε σχολική εργασία, επιλέγοντας αντ' αυτού να περνάει τις σχολικές μέρες «μουτζουρώνοντας» στο τετράδιό του.

«Επειδή ήμουν κακός μαθητής, εξορίστηκα σε ένα γυμνό κελί με ασβεστωμένους τοίχους και έναν πάγκο για να καθίσω», θυμόταν αργότερα. «Μου άρεσε εκεί, γιατί πήρα μαζί μου ένα μπλοκ για σκίτσα και ζωγράφιζα αδιάκοπα... Θα μπορούσα να μείνω εκεί για πάντα, ζωγραφίζοντας χωρίς να σταματήσω».

Το 1895, όταν ο Πικάσο ήταν 14 ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, όπου έκανε γρήγορα αίτηση στη διάσημη Σχολή Καλών Τεχνών της πόλης. Αν και η σχολή συνήθως δεχόταν μόνο μαθητές αρκετά χρόνια μεγαλύτερούς του, οι εισαγωγικές εξετάσεις του Πικάσο ήταν τόσο καλές, που έγινε δεκτός κατ' εξαίρεση.

Πηγή: athensvoice.gr