Η 6η του Δεκέμβρη κάθε χρόνο, ξημερώνει μ' ένα μαύρο σύννεφο από πάνω της. Ένα προμήνυμα βροχής που μπορεί να γίνει μπόρα. Η 6η του Δεκέμβρη φέτος δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Ποτέ δεν κατάφερα να εξηγήσω το μούδιασμα της 6ης Δεκεμβρίου. Όσες φορές προσπάθησα να μπω στη θέση κάποιου που ήταν κοντά στον Αλέξη Γρηγορόπουλο απλώς κατέληξα να πείθω τον εαυτό μου να αλλάξει σκέψη. Δεν ήμουν κοντά τότε, το 2008. Ό,τι κατάφερα να ζήσω από εκείνη τη μέρα ήταν μέσω μακρινής ενημέρωσης με τις πληροφορίες να μην ταξιδεύουν τόσο γρήγορα μέσω social media όσο τώρα. Θυμάμαι όμως εκείνο το σύννεφο που σκεπάζει κάθε 6η του μήνα των Χριστουγέννων. Εκεί το γνώρισα και έκτοτε το βλέπω κάθε χρόνο. Ομολογώ πως πέρασα από διάφορες φάσεις όσο προς την εντός του μυαλού ανάλυση του τι έγινε τότε, προκειμένου να διαμορφώσω μια άποψη. Αν και η αλήθεια είναι σε τέτοιες περιπτώσεις η ωμή αναφορά στα γεγονότα λέει την απόλυτη αλήθεια, εκφράζει την απόλυτη πραγματικότητα. Ένας αστυνομικός σκότωσε ένα 15χρονο παιδί πυροβολώντας το. Τόσο απλό, τόσο ανατριχιαστικό, τόσο αληθινό.  

Εν αντιθέσει με το τι πλασάρεται προς τα έξω από το 2008 μέχρι το 2024, η ιστορία πρέπει να λέει πως δεν ξεχνάμε τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού από έναν αστυνομικό. Όχι τις μολότοφ, την κάπνα και τις συλλήψεις που γίνονται την ημέρα αυτή. Κάθε χρόνο την 6η του Δεκέμβρη οι πρώτες ειδήσεις τιτλοφορούνται ως εξής: «Στο πόδι η Αστυνομία για τις συγκεντρώσεις». Οι επόμενες κάπως έτσι: «15 συλλήψεις για τα επεισόδια». Ας επιλέξουμε να θυμόμαστε αυτό που πρέπει. Κι αν το ξεχάσουμε, όλο και κάποιο στόρι θα κάνει την εμφάνισή του στο feed μας πριν εμφανιστεί το μαύρο σύννεφο για να μας το θυμίσει.

Οι άνθρωποι γεμάτοι από κόμπλεξ κατωτερότητας και την έντονη επιθυμία μας να επιβληθούμε με τον οποιονδήποτε τρόπο φτάνοντας κοντά στα πρότυπα που μας δηλητηριάζουν το μυαλό στο Ιnstagram, χάνουμε τον έλεγχο. Το στοίχημα είναι τουλάχιστον οι άνθρωποι που έχουν υποτίθεται την ευθύνη της προστασίας μας, να χαρακτηρίζονται από αυτοέλεγχο. Αν η απάντηση του κράτους σε μια αντιπαράθεση μ' έναν 15χρονο είναι μία σφαίρα, ζήτω που καήκαμε. Αυτοέλεγχο δεν είχε βεβαίως ούτε ο Κώστας Μαλέκκος ο οποίος αποφάσισε να εξωτερικεύσει με χιούμορ (όπως λέει ο ίδιος) τις δικές του αποψάρες! Ότι η γυναίκα πρέπει να δεχτεί πως ο άντρας είναι ο αρχηγός. Και ότι έγινε της μόδας λέει, να συναναστρέφονται δέκα γυναίκες για να πάνε να φάνε και να πιούνε. Η απάντηση βεβαίως σε αυτές τις αποψάρες ήταν ένα γέλιο του τύπου (μα σοβαρομιλάς Κώστα μου;). Τραγικό… Οι συνέπειες παρόμοιων απόψεων δεν είναι και πολύ μακριά από εμάς όμως. Αρκεί κανείς να δει τον αριθμό των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα το 2024. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχασαν τον έλεγχο, όπως ο Κορκονέας με τον Αλέξη και σκότωσαν τις συζύγους τους, στο μυαλό τους γυρόφερναν τέτοιου είδους αποψάρες, όπως αυτή του Κώστα που ναι, σοβαρομιλούσε!

Το κεφάλι μας δεν είναι γεμάτο χρυσάφι. Το κεφάλι μας είναι γεμάτο περιττώματα. Γεμάτο από σεξιστικές απόψεις και μάτσο εκφράσεις τύπου Μαλέκκου ο οποίος με μειδίαμα προσπάθησε να επιβληθεί σε ποιον; Στους όμοιους του; Δυστυχώς είναι τόσοι πολλοί που συμφωνούν. Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε ένα reset στο μυαλό μας. Να φέρναμε τον χρόνο πίσω, να έλεγε κάποιος πως ο Κορκονέας δεν έπρεπε να οπλοφορεί, να ήξεραν κάποιοι πότε πρέπει να χρησιμοποιήσουν το μοντάζ και όχι να εμπλουτίζουν και το τρέιλερ ακόμα της συγκεκριμένης συνέντευξης με το τι πρέπει να κάνουν οι γυναίκες και τι οι άντρες. Μέχρι τότε ας συνεχίσουμε το κολύμπι μας στα περιττώματα κι ας περιμένουμε ευλαβικά το μαύρο σύννεφο να φέρει την μπόρα. Μόνο έτσι θα καθαρίσουμε, εντός, εκτός και επί τα αυτά…