Η γερμανικής καταγωγής καλλιτέχνης Ρεμπέκα Χορν -γνωστή για την καινοτόμο εννοιολογική εξερεύνηση του ανθρώπινου σώματος σε γλυπτά, ταινίες, περφόρμανς και φωτογραφίες- πέθανε σε ηλικία 80 ετών. Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την γκαλερί Sean Kelly στη Νέα Υόρκη, η οποία την αποκάλεσε «μία από τις πιο εξέχουσες καλλιτέχνιδες της γενιάς της».

Η Horn γεννήθηκε το 1944 στο Michelstadt της Γερμανίας και αργότερα σπούδασε στο Hochschule für Bildende Künste του Αμβούργου και στο St Martins School of Art του Λονδίνου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της βασίζεται στην ασθένεια, συμπεριλαμβανομένης μιας σημαντικής περιόδου ως έφηβη, όταν προσβλήθηκε από φυματίωση. Η συγγραφέας Lauren Mechling δήλωσε πέρυσι ότι «εμποτισμένη με ποίηση και πόνο, η παραγωγή της Horn παίζει με τις δυνατότητες και τους περιορισμούς του ανθρώπινου σώματος».

Μια κομβική σειρά, η Personal Art (1968-72), περιελάμβανε πρώιμα δείγματα από τα κοστούμια τροποποίησης του σώματός της, κατασκευασμένα από επιδέσμους, ζώνες και φτερά, τα οποία έχουν περιγραφεί ως «φορέσιμα γλυπτά».

Το 1972 δημιούργησε τη μάσκα μολυβιού, η οποία μετατρέπει το κεφάλι του χρήστη σε όργανο σχεδίασης. «Όλα τα μολύβια έχουν μήκος περίπου δύο ίντσες και παράγουν το προφίλ του προσώπου μου σε τρεις διαστάσεις. Μετακινώ το σώμα μου ρυθμικά από αριστερά προς τα δεξιά μπροστά από έναν λευκό τοίχο. Τα μολύβια δημιουργούν σημάδια στον τοίχο, η εικόνα των οποίων αντιστοιχεί στο ρυθμό των κινήσεών μου», δήλωσε η ίδια. Το έργο ανήκει στην Tate.

Το 1992, η Tate Britain παρουσίασε την εγκατάστασή της Ballet of the Woodpeckers. «Εδώ μικρά σφυριά χτυπούν τους καθρέφτες σαν πουλιά που ξαφνιάζονται από την ίδια τους την αντανάκλαση. Αρχικά είχε εγκατασταθεί σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο στη Βιέννη. Οι μακροχρόνιοι ασθενείς το βίωναν μαζί με τους εξωτερικούς επισκέπτες. Για να υπενθυμίσει την παρουσία των ασθενών όταν το έργο μεταφέρθηκε, η Χορν πρόσθεσε δύο γυάλινα χωνιά γεμάτα με υδράργυρο», αναφέρει η λεζάντα της Tate.

Παράλληλα με τις εγκαταστάσεις και τις περφόρμανς της, η Χορν διατήρησε μια πλούσια σχεδιαστική πρακτική καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας της, προσθέτει η γκαλερί Sean Kelly: «Κατά καιρούς, τα σχέδιά της συνυπήρχαν με τη δουλειά της σε άλλα μέσα, όπως στα σχέδιά της που τεκμηριώνουν γλυπτικές προτάσεις. Τα σχέδια Bodylandscape της Horn, που δημιουργήθηκαν μεταξύ 2003 και 2015, μεταφέρουν το ενδιαφέρον για την εξερεύνηση των ορίων του σώματος που υπάρχει στα γλυπτά και τις περφόρμανς της στο μέσο του σχεδίου».

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Frieze το 1994, ο Horn δήλωσε: «Έτσι, ίσως τα δικά μου να είναι λίγο διαφορετικά από τα δικά σας. Τα πάντα είναι δυνατά, αν το θέλεις αρκετά. Υπάρχουν διαφορετικά όρια. Πρέπει να περπατάς κοντά στην άκρη. Ο Ζενέ, ο Μπουνιουέλ, ο Παζολίνι... Αυτοί είναι άνθρωποι που έφτασαν στα άκρα. Αυτό είναι σημαντικό, ακόμα κι αν δέχεσαι επιθέσεις γι' αυτό».

Αυτή την εβδομάδα η Galerie Thomas Schulte στο Βερολίνο εγκαινιάζει μια έκθεση αφιερωμένη στη Χορν με τίτλο Concert of Sighs (11 Σεπτεμβρίου-2 Νοεμβρίου). «Στο πάτωμα στοιβάζονται παλέτες οικοδομών, θραύσματα τοίχων και ξύλινες σανίδες, που απλώνονται σε σωρούς στο πάτωμα, από τους οποίους ξετυλίγονται λεπτοί χάλκινοι σωλήνες σαν βλαστοί φυτών, καταλήγοντας σε στόμια τρομπέτας που μοιάζουν με χωνί. Η καλλιτέχνις χρησιμοποίησε οικοδομικά υλικά από τα ερείπια βενετσιάνικων σπιτιών για την εγκατάστασή της, η οποία δημιουργήθηκε αρχικά για την Μπιενάλε της Βενετίας το 1997», αναφέρει η γκαλερί σε ανακοίνωσή της.

Η Χορν ήταν επίσης επίτιμη ακαδημαϊκός της Βασιλικής Ακαδημίας (Royal Academy of Art, Λονδίνο). «Η ουσία των εικόνων [στο έργο της] προκύπτει από την τεράστια ακρίβεια της φυσικής και τεχνικής λειτουργικότητας που χρησιμοποιεί για να σκηνοθετεί τα έργα της κάθε φορά μέσα σε έναν συγκεκριμένο χώρο», αναφέρει ανακοίνωση της Βασιλικής Ακαδημίας.

Νωρίτερα φέτος άνοιξε μια αναδρομική έκθεση έργων της Horn στο Haus der Kunst στο Μόναχο- η Jana Baumann, συν-επιμελήτρια της έκθεσης, παρουσιάστηκε στο podcast The Week in Art της The Art Newspaper. Ο Andrea Lissoni, καλλιτεχνικός διευθυντής της γκαλερί του Μονάχου, δήλωσε ότι η Horn είναι μία οραματίστρια καλλιτέχνις που σκηνοθετεί την αλληλεπίδραση των σωμάτων, των μηχανών, των κινούμενων εικόνων και του ήχου σε «νέες, μοναδικές και ποικίλες γλώσσες που είναι μπροστά από την εποχή τους».

Πηγή: theartnewspaper.com