Στέφανος Δρουσιώτης | Επί σκηνής ενορχήστρωση ερωτημάτων και παιδικής εμπειρίας
Ο ταλαντούχος διεπιστημονικός καλλιτέχνης επιστρέφει στο Θέατρο Ριάλτο με ένα νέο και διαδραστικό εγχείρημά του, το έργο «88 μικρές συμφωνίες», το οποίο θα παρουσιαστεί ενώπιον των μικρών θεατών ή όπως λέει ο ίδιος «σε όποιον νιώθει παιδί».
Μουσικο-διαδραστική παράσταση για παιδιά ή «όποιον νιώθει παιδί», όπως αναφέρει ο ταλαντούχος διεπιστημονικός καλλιτέχνης, Στέφανος Δρουσιώτης, ο οποίος είναι, μάλλον, περισσότερο γνωστός για τη μακρόχρονη συνεργασία του με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τις συμμετοχές του σε παραγωγές στο εξωτερικό. Ωστόσο, μπορεί να πει κανείς πως έχει επιδείξει μία σειρά από ενδιαφέρουσες προτάσεις και στην Κύπρο και ετοιμάζεται να προσθέσει ακόμη μία, με το έργο «88 μικρές συμφωνίες», το οποίο θα ανέβει το επόμενο Σαββατοκύριακο 26 και 27 Οκτωβρίου στη σκηνή του Θεάτρου Ριάλτο στη Λεμεσό.
Ο Στέφανος Δρουσιώτης μοιράζεται στο «Π» τις προκλήσεις και όσα αφορούν το νέο του εγχείρημα στο οποίο ενορχηστρώνει, επί σκηνής, μια διαδραστική εμπειρία και ιστορία για την κλασική μουσική, από την αρχή μέχρι το τέλος, λαμβάνοντας υπόψη τη διάρκεια προσοχής που αφιερώνει, σήμερα, ένα παιδί δημοτικού αλλά και όλοι μας.
Επιστρέφεις μετά από χρόνια στο Θέατρο Ριάλτο, τώρα ως φιλοξενούμενος καλλιτέχνης. Πώς ήταν αυτή η περίοδος και πώς το έργο εμπνέεται μέσα από αυτή;
Είναι μεγάλη η χαρά να επιστρέφω μετά από τόσα χρόνια στο Θέατρο Ριάλτο, και ειδικά με ένα έργο φτιαγμένο για τα παιδιά και τη μουσική. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν μια ιδιαίτερα δημιουργική περίοδος για μένα, ειδικά μέσα από τη μακρόχρονη (πια) συνεργασία μου με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Και τι δεν έχει συμβεί στα χρόνια αυτά! Πέρα από τις μουσικές μου καταβολές, ασχολήθηκα έντονα με τον σχεδιασμό φωτισμού, τη μουσική επιμέλεια, δούλεψα δημιουργικά σε θεάματα μεγάλης κλίμακας, δημιούργησα ένα φεστιβάλ για τον ΘΟΚ, συνεργάστηκα με σπουδαίες ορχήστρες και μαέστρους, σκηνοθέτες, δημιουργούς και ομάδες χορού (μεγάλη στιγμή ήταν η ευκαιρία που μου δόθηκε να δουλέψω με το χοροθέατρο της Pina Bausch αλλά και με τη London Philharmonic Orchestra) και έκανα δύο παγκόσμιες περιοδείες ως σχεδιαστής φωτισμού και μουσικός επιμελητής. Και πολλά άλλα. Κυρίως όμως, απέκτησα αρκετή πείρα και πολλές εμπειρίες σε διάφορα καλλιτεχνικά περιβάλλοντα. Αυτό είναι το σημαντικό. Οι «88 μικρές συμφωνίες» σίγουρα εμπεριέχουν όσα έχω ζήσει τα τελευταία δέκα χρόνια.
«88 μικρές συμφωνίες». Αρχικά να ξεκινήσουμε από τον τίτλο. Πώς προέκυψε;
88 είναι η νότες του πιάνου! Μικρές, όπως και οι ηλικίες των θεατών που απευθύνεται το έργο. Συμφωνίες, γιατί μέσα από διάφορα ερωτήματα, όπως τι σημαίνει η μουσική, ποιο είναι το νόημα που κρύβει, πώς χωράει το συναίσθημα στις νότες κ.ά., ερχόμαστε να συμφωνήσουμε με τους νεαρούς θεατές πως η μουσική μπορεί να είναι γεμάτη κανόνες αλλά είναι επίσης γεμάτη με πολύ συναίσθημα και βέβαια πολλή, πολλή χαρά.
Το παιδικό θέατρο, στην Κύπρο, ακολουθεί μια πορεία με βάση μια ιστορία. Στο εξωτερικό, ωστόσο, βλέπουμε ότι υπάρχει μια τάση για non-verbal παραστάσεις οι οποίες μπορούμε να πούμε ότι εντάσσονται στο πεδίο των παραστατικών τεχνών. Εδώ;
Οι «88 μικρές συμφωνίες» δεν είναι μια non-verbal παράσταση. Αντιθέτως, βασίζεται στο κείμενο και σε πολλά ζωντανά μουσικά παραδείγματα για να μιλήσει για τη μουσική. Δεν θα έλεγα πως ακολουθεί αυστηρά μια ιστορία, περισσότερο κρατάει ένα νήμα αφήγησης μέσα από μια σειρά από ερωτήματα που μπορεί να έχει ένα παιδί γύρω από τη μουσική.
Πρόκειται για παράσταση για ένα πιάνο με ουρά, δύο ουράνια σώματα και μια αόρατη ορχήστρα. Μπορείς να μας πεις περισσότερα για την ιστορία.
Χαίρομαι που χρησιμοποιήσατε τη λέξη ιστορία. Το έργο όντως ακολουθεί μια μικρή ιστορία για να μιλήσει για τη μουσική. Αυτή η ιστορία δεν είναι όμως μια γραμμική αφήγηση της ιστορίας της μουσικής αλλά περισσότερο μια ιστορία που ξεκινάει απ' την κατανόηση της μουσικής και καταλήγει στη μουσική εμπειρία. Από την κατανόηση... στο συναίσθημα, δηλαδή. Αυτός ήταν και ο στόχος. Δεν ήθελα να δημιουργήσω μια παράσταση που να αραδιάζει απλώς πληροφορίες για την ιστορία της μουσικής. Αντίθετα, το δικό μου στοίχημα ήταν να δημιουργήσω μια παράσταση που να μπορέσει να εμπνεύσει τους νεαρούς θεατές και να ενθαρρύνει το συναίσθημα, όχι μόνο τη χαρά και τον ενθουσιασμό αλλά ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων, ακόμα και τη θλίψη, την οποία δεν πρέπει να τη φοβόμαστε. Τα ουράνια σώματα και η αόρατη ορχήστρα μένουν να απαντηθούν σύντομα… είναι κάπως έκπληξη. Γενικά η παράσταση κρύβει πολλές εκπλήξεις, πάρα πολλές που νομίζω πως δεν θα απογοητεύσουν.
Εκτός από κείμενο, έχεις αναλάβει τη σκηνοθεσία και την εικαστική επιμέλεια του έργου. Τι θα δουν τα παιδάκια και όσοι το παρακολουθήσουν;
Όχι μόνο αυτό, το ερμηνεύω κιόλας. Επί σκηνής ο ίδιος. Αυτό είναι και η μεγάλη πρόκληση για μένα. Η σκηνοθεσία, οι φωτισμοί, τα σκηνικά αντικείμενα και η μουσική επιμέλεια είναι γνώριμα πεδία. Η ερμηνεία στη σκηνή είναι κάτι που έχω πολλά χρόνια να κάνω. Και η ερμηνεία με κείμενο είναι κάτι τελείως καινούργιο για μένα.
Τι θα δούμε, ε; Θα δούμε ένα έργο για ένα πιάνο με ουρά, έναν ερμηνευτή-πιανίστα-animateur και μια σειρά από πλούσιες σκηνικές εικόνες που στόχο έχουν να συμπαρασύρουν το κοινό σε ένα ταξίδι φαντασίας. Η σκηνή μεταμορφώνεται συνεχώς για να καταλήξει το έργο σε μια μεγάλη έκπληξη στην πλατεία του θεάτρου.
Στο δελτίο Τύπου, υπάρχει η αναφορά για ένα διαδραστικό παιχνίδι. Πες μας περισσότερα.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της ιδέας του έργου ήταν σημαντικό, για μένα, οι νεαροί θεατές να μην μείνουν αμέτοχοι στο σκηνικό γεγονός. Έτσι, στο δεύτερο μέρος της παράστασης τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά στο παιχνίδι μιας μεγάλης φωτεινής ορχήστρας, ενώ στο τέλος οι ρόλοι θεατή και θεάματος αντιστρέφονται και το σκηνικό γεγονός γίνεται συνοδός στο παιδικό παιχνίδι και τη χαρά που μπορεί αυτό να φέρει.
Υπήρχαν προκλήσεις και ποιες είναι αυτές; Λένε πως τα παιδιά είναι ένας δύσκολος θεατής…
Υπήρξαν πολλές προκλήσεις στη δημιουργική διαδικασία, βέβαια. Αρχικά, η μεγάλη πρόκληση ήταν να μπορέσω να γράψω ένα κείμενο που να μιλάει για σημαντικά ζητήματα της μουσικής και της τέχνης γενικότερα σε μια γλώσσα που να είναι απλή και κατανοητή για το παιδί, χωρίς όμως να υπονομεύει ούτε το παιδί αλλά ούτε και το μήνυμα. Χρειάστηκε επίσης, στη δομή της παράστασης να λάβω πολύ σοβαρά υπόψη το εύρος προσοχής (attention span) ενός παιδικού μυαλού για να φτιάξω μια δομή που να παραμένει ενδιαφέρουσα για το παιδί, με γρήγορες εναλλαγές αλλά και αρκετό χρόνο να αναλογιστεί κανείς αυτό που μόλις άκουσε και είδε. Είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες στο παιδικό θέατρο. Μια μεγάλη πρόκληση ήταν επίσης να φτιάξω κάτι που θα ήθελα να δω εγώ ως παιδί. Αυτό νομίζω ήταν και το πιο σημαντικό για μένα.
Θεωρείς ότι έχει βοηθήσει να αποκτήσεις κάποια εφόδια η παράσταση «Τα κλειδιά για μια δυνατή ζωή», την οποία έχεις σκηνοθετήσει;
Πάρα πολύ! Τόσο πολύ που δεν το φαντάζεστε. Η παράσταση αυτή ήταν μια τεράστια αποκάλυψη για μένα, γιατί εμφάνισε τη χαρά μου να δημιουργώ παραστάσεις για παιδιά, όπως θα ήθελα εγώ να τις δω ως παιδί. Τα Κλειδιά ήταν μια εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση την περασμένη σεζόν στην Αθήνα και μια μεγάλη χαρά για μένα. Έμαθα πολλά, όχι μόνο στη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας αλλά και παρακολουθώντας τις αντιδράσεις του κοινού για να καταλάβω πώς και αν περνάει αυτό που αρχικά είχα σχεδιάσει. Ήταν ιδιαίτερα πολύτιμο, ναι.
Γιατί έχουν επιλεχθεί -για κοινό- οι ηλικίες που πηγαίνουν δημοτικό;
Για να είμαι εντελώς ειλικρινής, δεν πιστεύω πολύ στον διαχωρισμό της ηλικίας των θεατών. Έχει όμως σημασία να πούμε πως η παράσταση είναι καθαρά παιδική με μια ευρεία έννοια. Για όποιον νιώθει παιδί. Σε ό,τι αφορά τις μικρότερες ηλικίες, ίσως κάποια παιδιά, αν είναι κάτω από 6 ετών να δυσκολευτούν με τα νοήματα της παράστασης, όμως η θεατρική εμπειρία, η μουσική και η δύναμη του χρώματος και της εικόνας είναι πάντα τροφή για την ψυχή. Θα έλεγα, δηλαδή, πως μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και για μικρότερα παιδιά, περισσότερο όμως σε ένα αισθητηριακό επίπεδο, το οποίο δεν είναι σε καμία περίπτωση λιγότερο σημαντικό!
Μετά από το Θέατρο Ριάλτο και τις «88 μικρές συμφωνίες», υπάρχουν πλάνα για κάτι άλλο στην Κύπρο;
Προς το παρόν δεν υπάρχουν τέτοια πλάνα. Επιστρέφω άμεσα στην Αθήνα και αρχίζω τη συνεργασία μου με τον Mario Banushi και τον Χρήστο Παπαδόπουλο κάνοντας τον φωτισμό στα νέα έργα τους. Ταυόχρονα θα παρουσιάσω μια σκηνοθετημένη συναυλία με τραγούδια του Mahler στο Θέατρο Ολύμπια τον Απρίλιο και πολλά άλλα…
Πληροφορίες
«88 μικρές συμφωνίες» | Παιδική μουσικο-διαδραστική παράσταση
Ημερομηνίες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο και Κυριακή 26-27 Οκτωβρίου 2024, με διπλές παραστάσεις στις 11.30 και 16.00
Χώρος: Θέατρο Ριάλτο
Διάρκεια: 50 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων και περισσότερες πληροφορίες: www.rialto.com.cy ή στο 77777745 (Δευτέρα-Παρασκευή 10:00-15:00)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ