Ένας κοινός σκοπός, μία ιδέα και αρκετή διάθεση για εθελοντική δράση είναι τα συστατικά που χρειάστηκαν για να οργανώσει μια μικρή ομάδα ένα ανεξάρτητο και καθόλου κερδοσκοπικό πολιτιστικό φεστιβάλ, το οποίο γίνεται για πρώτη φορά στην Κύπρο, με στόχο την ανάδειξη της ιστορίας, του πολιτισμού αλλά και της ζωής των Παλαιστινίων. Πίσω από την ιδέα για τη διοργάνωση του Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου η Jafra Abuzoulouf, την οποία συναντήσαμε μέσα στην εβδομάδα στο κέντρο της παλιάς πόλης της Λεμεσού, όπου θα λάβει χώρα και η πρωτοβουλία από τις 15 μέχρι και τις 22 Φεβρουαρίου 2024. Η ίδια μίλησε στο «Π» για τη φιλοσοφία και το ντόμινο προσφοράς που δέχθηκε η πρωτοβουλία από τους Παλαιστίνιους δημιουργούς αλλά και για τους χώρους όπου θα το φιλοξενήσουν.

Πώς προέκυψε η ιδέα να πραγματοποιηθεί ένα Φεστιβάλ Παλαιστινιακού Κινηματογράφου στην Κύπρο;

«Ένιωθα την ανάγκη να δημιουργηθεί κάτι μέσα από τον πολιτισμό και είχα αυτήν την ιδέα στο μυαλό μου. Βοήθησε όμως και το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό συνάντησα ανθρώπους που ήθελαν να κάνουν κάτι γι' αυτό το θέμα, να είναι ενεργοί, διότι η διοργάνωση μόνο πορειών διαμαρτυρίας δεν αρκεί, αν και πρέπει να πούμε πως είναι σημαντικές και αυτές. Έτσι, όταν βρέθηκα σε μια συνάντηση που διοργάνωσε το κοινωνικό κίνημα 'Unite for Palestine', παρουσίασα την ιδέα να πραγματοποιηθεί ένα φεστιβάλ παλαιστινιακού κινηματογράφου στην Κύπρο. Σε εκείνη τη συνάντηση γνώρισα τον σκηνοθέτη Άδωνη Φλωρίδη, ο οποίος ενδιαφέρθηκε για την ιδέα μου αμέσως και πολύ σύντομα είχαμε μια συνάντηση με όσους έδειξαν ενδιαφέρον, η οποία πρέπει να πούμε πως δεν είναι από το εν λόγω κοινωνικό κίνημα. Το 'Unite for Palestine' απλώς στηρίζει την ιδέα λόγω του σκοπού, αλλά πρόκειται για μια καθόλα ανεξάρτητη και εθελοντική πρωτοβουλία η οποία προέκυψε μέσα από μια συνάντηση. Είναι μια αντίδραση σε όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη Γάζα».

Και πώς η ιδέα πήρε σάρκα και οστά;

«Αμέσως μετά, άνοιξα την ατζέντα μου και άρχισα να στέλνω emails προτού διαμορφώσουμε τη δομή του φεστιβάλ διότι, ξέρεις, θέλαμε αρχικά να δούμε εάν θα καταφέρναμε να πείσουμε Παλαιστίνιους δημιουργούς να λάβουν μέρος δωρεάν, μιας και πρόκειται για μια εθελοντική πρωτοβουλία η οποία είναι πλήρως ανεξάρτητη και χωρίς χρηματοδότηση, πέραν της δικής μας τσέπης. Παρόλο που πιστεύω πως οι καλλιτέχνες πρέπει να πληρώνονται για κάθε προβολή του έργου τους, εδώ δεν υπάρχουν τα μέσα, μόνο ο σκοπός και η διάθεση για ευαισθητοποίηση. Κι αυτό φαίνεται πως είναι κάτι το οποίο αντιλήφθηκαν οι δημιουργοί, μερικοί από τους οποίους είναι διεθνώς αναγνωρισμένοι με βραβευμένες ταινίες. Σε αυτό το σημείο, καταλάβαμε πως μπορεί να συμβεί και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τη δομή. Πρώτα από όλα, θέσαμε πως δεν θέλαμε να κάνουμε ένα συνηθισμένο και παραδοσιακό φεστιβάλ, αλλά ένα πιο εναλλακτικό underground φεστιβάλ, αφού δεν πρόκειται κιόλας για ένα εμπορικό φεστιβάλ. Δεν θα ταίριαζε με τις αξίες μας και τον σκοπό που το κάνουμε. Διότι θέλαμε να είναι ανοιχτό για όλους, χωρίς χρέωση, ώστε η τέχνη να είναι προσβάσιμη να αγγίξει κάθε επισκέπτη. Κάπως έτσι πήγε από την πρώτη στιγμή που προτάθηκε η ιδέα, περίπου στα τέλη Νοεμβρίου, μετά τη συνάντηση, και συνεχίσαμε όλο τον Δεκέμβριο, οπότε και ορίσαμε τις ημερομηνίες και ακολούθως αρχίσαμε να ψάχνουμε χώρους για προβολή των ταινιών. Το φεστιβάλ μας αποφασίσαμε να πραγματοποιηθεί από τις 15 μέχρι και τις 22 Φεβρουαρίου 2024».

Ένα φεστιβάλ το οποίο θα διαρκέσει μία εβδομάδα και οργανώθηκε σε περίπου δύο μήνες…

«Νιώθαμε πως έπρεπε να γίνει όσο πιο σύντομα γίνεται, έτσι τρέξαμε για τη συλλογή του υλικού από τους δημιουργούς αλλά και τη διαθεσιμότητα των χώρων. Σίγουρα δεν θέλαμε να γίνει μετά από έξι μήνες διότι θεωρούμε πως τώρα είναι μια σημαντική στιγμή».

Μιλήστε μας για την επιλογή των τοποθεσιών και γιατί επιλέξατε τη Λεμεσό.

«Μένω στη Λεμεσό, άρα έχω περισσότερη επαφή με το περιβάλλον εδώ. Οι χώροι τους οποίους επιλέξαμε είναι πιο εναλλακτικοί και ίσως πιο ασφαλείς και γνώριμοι σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Επίσης, είναι μέρη τα οποία μας στήριξαν και δεν έχουν κανένα χρηματικό όφελος από αυτήν, μας πρόσφεραν δωρεάν τους χώρους τους. Κι αυτά είναι ο 'Πολυχώρος Συνεργείο', όπου θα γίνει η πρεμιέρα του φεστιβάλ, τα μπαράκια 'Tapper' και 'Στον Δρόμο', το Κέντρο Τεχνών NeMe και το Παλαιστινιακό Πολιτιστικό Κέντρο 'Kufiya', το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει σύντομα στη Λεμεσό και θα κάνει ντεμπούτο με το φεστιβάλ».

Πείτε μας μερικά πράγματα για την επιλογή των ταινιών του φεστιβάλ.

«Ξέρεις δεν είμαι επιμελήτρια, ούτε είχα επιμεληθεί ποτέ ξανά στη ζωή μου κάποιο φεστιβάλ. Η διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη για μένα και γεμάτη προκλήσεις σε διάφορα επίπεδα. Τις περισσότερες ταινίες όμως που ήθελα να προβληθούν τις ήξερα από πριν. Τους δύο δημιουργούς μάλιστα, που είναι από τις κατεχόμενες περιοχές, τους ξέρω προσωπικά διότι κατάγομαι από τη Χάιφα και κινούμασταν στους ίδιους κύκλους ως καλλιτέχνες. Έτσι, με αυτούς επικοινώνησα κατευθείαν. Οι υπόλοιποι ακολούθησαν με μια διαδρομή 'ντόμινο', ας την πούμε, διότι μέσα από μια επαφή κατάφερα να προσεγγίσω άλλους και αυτό συνεχίστηκε μέχρι που ολοκληρώθηκε ένα ευρύ φάσμα υλικού. Σύμπραξαν πολλοί για να δημιουργηθεί κάτι όμορφο και είναι σαν να δημιουργήθηκε και μια νέα κοινότητα με την οποία μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες για την τέχνη και αλληλοστηριζόμαστε. Διότι δεν ήταν μόνο Παλαιστίνιοι, αλλά και άλλοι άνθρωποι από διάφορα μέρη στην Ευρώπη, οι οποίοι βοήθησαν σε όλο αυτό. Και είναι κάτι πολύ συγκινητικό για μένα, να ξέρω πως όλοι αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι, που δεν έχουν κιόλας αρκετό χρόνο να ξοδέψουν, το έπραξαν και συνέβαλαν σε αυτήν την πρωτοβουλία. Πρόκειται λοιπόν για μια ποικιλία έργων που περιλαμβάνει από μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ, πειραματικές και φυσικά μεγάλου μήκους ταινίες από διάφορες παλαιστινιακές κοινότητες, από τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ κ.ά.».

Δώστε μας μερικά παραδείγματα ταινιών.

«Μια ταινία, που είμαι πολύ χαρούμενη διότι καταφέραμε να την εντάξουμε στο φεστιβάλ, είναι η βραβευμένη ταινία της Larissa Sansour 'Nation Estate'. Άλλη διεθνώς γνωστή ταινία που θα προβληθεί είναι η 'Jenin, Jenin' του Muhammad Bakri. Είναι παλιά ταινία αλλά θεωρώ πως είναι σημαντική καθώς έχει απαγορευτεί η προβολή της στο Ισραήλ, αν και ο δημιουργός έχει και Ισραηλινή υπηκοότητα. Επιπλέον, μια πολύ γνωστή ταινία η οποία θα προβληθεί στο φεστιβάλ είναι η «Gaza mon amour» των αδελφών Nasser, όπως και οι ταινίες: 'The Present' και 'Today they took my son' της Farah Nabulsi, '120 km' του Waseem Khair και 'Wanted 18' του Amer Shomali».

Γιατί χρειάζεται μια πολιτιστική εκδήλωση για να γνωρίσει ο κόσμος τον παλαιστινιακό λαό;

«Πιστεύω πως η τέχνη και τα πεδία του πολιτισμού έχουν τη δυνατότητα να αναδείξουν το παλαιστινιακό ζήτημα αλλά και την ίδια τη ζωή των Παλαιστινίων, την κουλτούρα, τις συνήθειές τους. Δεν είναι μόνο αριθμοί αυτοί που χάνουν τη ζωή τους, είναι άνθρωποι γεμάτοι ιδέες για δημιουργία, όνειρα και πολλά άλλα. Κι εγώ πριν έρθω στην Κύπρο ήξερα μόνο για αριθμούς... από το 2021 όμως που βρίσκομαι εδώ άρχισα να μαθαίνω για τον πολιτιστικό πλούτο και την κουλτούρα των Κυπρίων. Δεν είναι το ίδιο να βλέπεις ένα οδόφραγμα με το να ακούς πως υπάρχουν οδοφράγματα και μια πράσινη γραμμή. Έτσι, θεωρώ πως ο κινηματογράφος δίνει ίσως μια πιο άμεση εικόνα του πολιτιστικού πλούτου που μιλά για όσα αφορούν διάφορες κοινότητες του παλαιστινιακού λαού. Ως εικαστικός, κιόλας, θεωρώ πως είναι και καθήκον μας να θέτουμε δύσκολα ερωτήματα, να δρούμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας και να είμαστε πολιτικά ενεργοί για την όποια αλλαγή θεωρούμε πως χρειάζεται να γίνει. Όχι μόνο για το Παλαιστινιακό, και για το περιβάλλον και για άλλα κοινωνικά θέματα. Κάπως έτσι, δουλεύω με το έργο μου. Η δική μου καλλιτεχνική πρακτική αρχίζει με έρευνα και είναι βασισμένη σε ιδέες και ζητήματα τα οποία με εμπνέουν να μιλήσω γι' αυτά, με σκοπό να έρθει κάποια αναγνώριση και αλλαγή».

Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ μπορείτε να βρείτε στη σελίδα στο Fb: Piff Limassol.