Το Φεστιβάλ Ξαρκής ετοιμάζεται για την 11η διοργάνωσή του, που θα πραγματοποιηθεί στο ιστορικό κέντρο της παλιάς Λευκωσίας από τις 13 έως τις 15 Σεπτεμβρίου 2024.

Το φετινό φεστιβάλ υπόσχεται ένα ζωντανό και εκλεκτικό διεθνές πρόγραμμα, που περιλαμβάνει συνάξεις, βιωματικά εργαστήρια, εκθέσεις, συμμετοχικές εγκαταστάσεις, ζωντανές παραστάσεις και συναυλίες και πολλά άλλα, ενώ απευθύνεται σε παιδιά και ενήλικες όλων των ηλικιών.

Ήδη από τις 25 Αυγούστου μία ομάδα επιλεγμένων καλλιτεχνών συμμετέχει σε ένα Πρόγραμμα Πολλαπλής Φιλοξενίας Καλλιτεχνών. Σε αυτό το πλαίσιο, καλλιτέχνες και επιμελητές από διάφορα μέρη του κόσμου συνεργάζονται με την τοπική κοινωνία για να ετοιμάσουν έργα που θα παρουσιαστούν στο τριήμερο φεστιβάλ. Αυτή η εμπειρία ενθαρρύνει τους καλλιτέχνες να αναπτύξουν επιτόπια έργα που αναδεικνύουν την ανθρώπινη, φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της κοινότητας που μας φιλοξενεί.

Με ξεκάθαρο προσανατολισμό από το ατομικό προς το συλλογικό, στο σημείο εκείνο όπου διασταυρώνονται παγιωμένες συνήθειες και πρακτικές, προτείνουμε μια προσέγγιση που εστιάζει στη φροντίδα ως αντίδοτο στην έλλειψη φροντίδας και στην αδιαφορία, σε ένα πλαίσιο, ειδικότερα, κυπριακό.

Το σκεπτικό

Το σκεπτικό της επιμελητικής πρότασης αφορά τη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ των εννοιών της φροντίδας, της συνεργασίας και της κυπριακότητας και ανιχνεύει τις δυνατότητές τους. Για ποια πράγματα τείνουμε να ενδιαφερόμαστε ή όχι; Σε ποιους/-ες έχουμε την τάση να προσφέρουμε τη φροντίδα μας; Ποιοι/-ες αποφασίζουν τι είναι και τι δεν είναι κυπριακό;

Το Ξαρκής συνδέεται σε μεγάλο βαθμό και διαμορφώνεται ανάλογα με το περιβάλλον και τις κοινότητες στις οποίες βρίσκεται κάθε χρόνο.

Στη Λευκωσία, το φεστιβάλ επιχειρεί να ενσωματώσει τις αξίες της φροντίδας μέσα από ένα φεμινιστικό πρίσμα, ενισχύοντας την ανταλλαγή γνώσεων σε συνεργατικές και συμμετοχικές πρακτικές. Οι επιλεγμένοι καλλιτέχνες εξερευνούν και αποδομούν θέματα όπως η «κυπριότητα», η τοπικότητα, η άυλη πολιτιστική κληρονομιά, διάφορες χειροτεχνικές πρακτικές, τελετουργίες και παραδόσεις, μέσα από σύγχρονες μορφές τέχνης.

Οι φιλοξενούμενοι καλλιτέχνες έχουν προσκληθεί να ανταποκριθούν στο θέμα του φεστιβάλ μέσω έργων που αναδεικνύουν τη σημασία των τοπικών πολιτισμών και κοινοτήτων. Mέσω αυτής της συλλογικής προσπάθειας, οι φιλοξενούμενοι συν-δημιουργούν και επικεντρώνονται σε θέματα που τους ενδιαφέρουν, αναζητώντας τρόπους που τους επιτρέπουν να διαχειρίζονται την εκπροσώπησή τους και δημιουργώντας μία αίσθηση κοινής ιδιοκτησίας μεταξύ των συμμετεχόντων.

«Unearthing care: Οικολογίες συνεργασίας»

Για τη φετινή ανοιχτή πρόσκληση μας ενδιέφεραν προτάσεις που διερευνούν την ακόλουθη ερώτηση και επιμέρους θέματα γύρω από τον άξονα «Unearthing care: Οικολογίες συνεργασίας»: Με ποιους τρόπους μπορούν οι κοινωνικά εφαρμοσμένες πρακτικές τεχνών και σχεδιασμού, καθοδηγούμενες από έναν συνεταιρικό και φεμινιστικό φακό φροντίδας, να λάβουν μορφή στο πολιτιστικό μωσαϊκό της Λευκωσίας;

Υπο-θέματα: Οικολογίες, κοινοτικές πρακτικές, κάτι-παραπάνω-από-ανθρώπινες συνεργασίες, διαγενεακές πρακτικές, συνεργασίες μεταξύ των ειδών, πρακτικές DIY και DIT, ad hoc πρακτικές, φεμινιστική κριτική της παραγωγής γνώσης, τελετουργίες της καθημερινής ζωής, κοινοτικές ταυτότητες, μικροκοινότητες, κίνηση και σώμα σε χώρους φροντίδας, σωματικές πρακτικές, μετα-προϊόντα κληρονομιάς, εναλλακτικές τεχνολογίες δημιουργίας, κάνοντας την κοινή χρήση πράξη, αστικές συνεργασίες, καθημερινές πράξεις φροντίδας, πρακτικές ένταξης, ανάκτηση χαμένων πρακτικών, οικονομίες δώρων, διακοινοτικές πρακτικές, διακοινοτικές τελετουργίες, απώλεια κληρονομιάς και παγκοσμιοποίηση, βιομηχανία πολιτιστικής κληρονομιάς, πρακτικές φροντίδας και συμπεριληπτικές πρακτικές, δυναμική του φύλου, αποδόμηση/απομυθοποίηση της κυπριακότητας, η πολυπρόσωπη υφή της κυπριακότητας, πολυπολιτισμικότητα της Λευκωσίας, η δημιουργία ως πράξη μοιράσματος.

Το σκεπτικό

Η ιδέα πίσω από τη φετινή θεματική, «Unearthing care: Οικολογίες συνεργασίας», προέκυψε από το σκεπτικό ότι η φροντίδα είναι ήδη ενσωματωμένη μέσα μας, και άρα η πρόκληση είναι να την αναδείξουμε, εστιάζοντας σε αυτούς που βρίσκονται στην καρδιά φροντιστικών πρακτικών.

Σε διεθνές επίπεδο, υπήρξε μία άνοδος των κοινωνικά εφαρμοσμένων πρακτικών και της καλλιτεχνικής συλλογικής δράσης ως μορφών ριζοσπαστισμού. Περισσότερο από ποτέ, γινόμαστε μάρτυρες των κοινών που διαπερνούν αναγνωρισμένες πλατφόρμες τέχνης, ενθαρρύνοντας την απομάκρυνσή μας από τις ζώνες άνεσής μας, αλλά και μία απάντηση ενάντια σε υπερβολικές μορφές ατομικισμού. Από την Documenta 15 έως το βραβείο Turner, ο κόσμος της σύγχρονης τέχνης βρίσκεται μπροστά σε ένα σημείο καμπής, μακριά από την προβολή μεμονωμένων καλλιτεχνών, δίνοντας χώρο σε συνεργατικές πρακτικές που θα λειτουργήσουν ως αναδυόμενα σύμβολα αντικαπιταλιστικών, εναλλακτικών καλλιτεχνικών παραδειγμάτων.

Αναλογιζόμενοι αυτές τις αλλαγές, αναγνωρίζουμε ότι η συνεργασία ήταν κομβικής σημασίας σε ό,τι αφορά τις προηγούμενες πρακτικές μας. Από αυτή την άποψη, οι προτάσεις που συγκεντρώνονται εδώ αντικατοπτρίζουν μια ενεργό συνέχιση της πολιτικής μας για συλλογική εργασία, καθώς και την αναγνώριση αυτών των μεταβαλλόμενων εποχών και των αναδυόμενων μεταβάσεων στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο της τέχνης· μια μετατόπιση από το στατικό και μια αποδοχή του κινούμενου, του ρευστού, του δυναμικού, του εφήμερου και της ίδιας της έννοιας του χρόνου.

Όπως επισημαίνουν οι διοργανωτές: «Θεωρούμε αυτή τη συλλογική πρόταση μια δυναμική πράξη ακτιβισμού, καθώς στοχεύουμε στη δημιουργία σημείων σύνδεσης και φροντίδας με τα οποία θα φέρουμε μαζί καλλιτέχνες και επιμελητές, ώστε να παραχθεί λόγος. Σε αυτή την περίπτωση, θα χρησιμοποιήσουμε το Φεστιβάλ Ξαρκής ως ενεργοποιητή και ως πεδίο δοκιμών και χώρο για την ανάδυση νέων τρόπων κατανόησης»

«Η πρόταση προσφέρει επίσης μια φρέσκια και πιο συμπεριληπτική διάσταση στην παρουσία του Φεστιβάλ Ξαρκής, το οποίο πραγματοποιούνταν κατά βάση σε χωριά της υπαίθρου», προσθέτουν.

Τέλος, αναφέρουν πως «η Λευκωσία αποτελεί ένα μοναδικό μωσαϊκό πολυπολιτισμικότητας, και εκεί ακριβώς έγκειται η δύναμή της, χάρη στο πλούσιο πλέγμα πρακτικών, τρόπων ζωής, συνηθειών, τελετουργιών και παραδόσεών της»

Μερικοί από τους καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα:

Siedl Cao (Βιετνάμ/Αυστρία)

Δίδυμο καλλιτεχνών που εργάζεται στον τομέα των διεπιστημονικών τεχνών και της σύγχρονης μουσικής. Το πρότζεκτ τους, «Chor Choir Choeur» εξερευνά τη χορωδία ως μία διαδικασία που εκτείνεται πέρα από την παραδοσιακή της πτυχή.

Charlene Galea (Μάλτα)

Καλλιτέχνιδα κίνησης που εξερευνά τις φυσικές εμπειρίες μέσω της περιπλάνησης και της συζήτησης. Το «Cordial Encounters» είναι ένα συνεργατικό πρότζεκτ που συνομιλεί με τους ντόπιους σχετικά με χώρους που θεωρούν σημαντικούς, είτε πρόκειται για χώρους φροντίδας είτε για χώρους που απαιτούν περισσότερη φροντίδα.

Anais Robertou (Γαλλία)

Καλλιτέχνιδα της οποίας η εργασία περιλαμβάνει ζωντανές, οργανικές, κινητές συσκευές, από τις οποίες προκύπτει πάντα μία μεταμόρφωση. Το πρότζεκτ της, “A banquet and a love letter”, μας προσκαλεί σε μια στιγμή μοιράσματος και γευσιγνωσίας.

Naïs Marcon & Στέλλα Στυλιανού (Γαλλία/Κύπρος)

Στέλλα Στυλιανού

Βιντεο-καλλιτέχνιδα και σχεδιάστρια κοστουμιών χορού αντίστοιχα. Το συνεργατικό τους πρότζεκτ, ένα ντοκιμαντέρ με στοιχεία μυθοπλασίας, θα συνδυάσει τοπικές ιστορίες και τέχνη μέσα από μια μοναδική ενδυματολογική δημιουργία, εξερευνώντας την ιστορία και τις κοινότητες της Λευκωσίας.

Δέσποινα Ράγκου (Κύπρος)

Μέσω του πρότζεκτ ευεξίας «Golden Arcline», η Δέσποινα Ράγκου μοιράζεται σωματικά εργαλεία που λειτουργούν ως τρόποι φροντίδας από κάτω προς τα πάνω. Οι πρακτικές της καλλιεργούν μια οργανική ροή μεταξύ σώματος και αναπνοής, που μας βοηθά να παραμένουμε ήρεμοι και συγκεντρωμένοι, ενώ παράλληλα προσφέρει έναν χώρο ελευθερίας και συναίνεσης όπου η προσαρμογή είναι καθαρά ζήτημα επιλογής. Γράφει και κάνει βίντεο που αφορούν διαχρονικές έννοιες της πνευματικότητας και της ευεξίας, οι οποίες συνδέονται με αρχαία κυπριακά τεχνουργήματα και μύθους.

Το «Golden Arcline» είναι ένα καταφύγιο εμπνευσμένο από διαχρονικές έννοιες ευεξίας (αναπνοή + κίνηση + ήχος + άγγιγμα), που σας καθοδηγούν ώστε να καλλιεργήσετε μια αίσθηση ισορροπίας, σύνδεσης, αυτοπεποίθησης και αυθεντικότητας μέσα σας.

Δημήτρης Σάββα (Κύπρος)

Συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής και περφόρμερ ζωντανής ηλεκτρονικής μουσικής με έδρα τη Λεμεσό. Το “Healscapes of Forgotten Sounds” είναι μια περφόρμανς ζωντανής ηλεκτρονικής μουσικής η οποία συνδυάζει ήχους από διάφορα αντικείμενα που έχουν υποστεί ηλεκτρονική επεξεργασία, δημιουργώντας σύγχρονα και αντισυμβατικά θεραπευτικά ηχοτοπία.

Ναταλία Μαντά (Ελλάδα)

Εικαστική καλλιτέχνιδα που χρησιμοποιεί υλικά όπως μέταλλο, πηλό, φωτοευαίσθητα χημικά και βιντεοπροβολές. Το έργο που θα παρουσιαστεί είναι μια μόνιμη ψηφιδωτή εγκατάσταση από υπολείμματα πηλού που έχουν συλλεχθεί από εργαστήρια κεραμικής και άλλα εργαστήρια στο κέντρο της πόλης.

Έλλη Βασσάλου (Ελλάδα/Βέλγιο)

Διεπιστημονική καλλιτέχνιδα, αρχιτέκτονας και ακτιβίστρια. «Το τσιφτετέλι της Λευκωσίας» είναι ένα ερευνητικό πρότζεκτ για το τσιφτετέλι ως διαπολιτισμική πρακτική και ως εργαλείο συλλογικής θεραπείας, φεμινιστικής δημιουργίας τόπων και queer χαράς.

Xinyi Zhang (ΗΠΑ)

Διεπιστημονική καλλιτέχνιδα που ασχολείται με τη ζωγραφική, τα νέα μέσα και τις ψηφιακές τεχνολογίες. Το έργο της, “The Healing Garden”, διερευνά τις δυνατότητες που έχουν οι ιεροί χώροι οι οποίοι ενεργοποιούνται από την κοινότητα, για να προωθήσουν τη θετική αλλαγή μέσω της δημιουργικής φαντασίας, με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Lindertze Mans (Ολλανδία)

Περφόρμερ, ηθοποιός και τραγουδίστρια. Το “Chicks in Dialogue” είναι μια προσωπική προσπάθεια να συνδεθεί με ένα αδελφό είδος, το κοτόπουλο, προσφέροντας μια συνεργατική πρακτική ήχου.

Marjolein Guldentops (Βέλγιο)

Εικαστική καλλιτέχνιδα και περφόρμερ που εξερευνά την υλικότητα της γλώσσας μέσω της γραφής και της προφορικότητας. Το «Tell Tales» είναι ερευνητικό πρόγραμμα που διερευνά τον πολιτιστικό, ιστορικό και συναισθηματικό αντίκτυπο των ονομάτων στην Παλιά Λευκωσία, αποκαλύπτοντας ιστορίες που συμβάλλουν στην εμβάθυνση της κατανόησης της ταυτότητας και του τόπου.

Γιώργος Θεμιστοκλέους (Κύπρος/Αγγλία)

Διεπιστημονικός αρχιτέκτονας, συγγραφέας και εκπαιδευτικός. Η πλατφόρμα ερευνητικού σχεδιασμού “Para-sight” εξερευνά τον τρόπο με τον οποίο τα μέσα επηρεάζουν τη χωρο-χρονικότητα των ταυτοτήτων μέσα σε αμφιλεγόμενες περιοχές, μέσω υβριδικών συναρμογών ψηφιακών και αναλογικών μέσων.

Zachary Schoenhut (ΗΠΑ/Βέλγιο)

Διεπιστημονικός καλλιτέχνης και ερευνητής. Το κοινωνικό πρότζεκτ «Whatever: collective practices of indiscriminate care» ενδιαφέρεται να εξετάσει μικρο-στιγμές γενναιοδωρίας και εμπλοκής στην καθημερινή ζωή, οι οποίες περιπλέκουν τις κοινωνικές κατηγορίες διαφορετικότητας.

Alice Consigli (Ιταλία)

Χορεύτρια και ερευνήτρια. Το πρότζεκτ της, «Karma Accelerator», εστιάζει στις ζωές της πόλης και τις προσκαλεί να μοιραστούν τα βάσανά τους και να γίνουν μάρτυρες της μεταμόρφωσής τους σε κάτι καινούργιο.

Ελένη Χρήστου & Lauren Μαυρομάτη (Αυστραλία/Κύπρος)

Creative producer και καλλιτέχνιδα αντίστοιχα. Το διεπιστημονικό τους έργο ενσωματώνει την εγγενή σύνδεση ανάμεσα στην κλωστοϋφαντουργία και τη μαγειρική τέχνη, ενσαρκώνοντας τη χαρά, τη μελαγχολία και την τελετουργία, που είναι αναπόσπαστα κομμάτια τους.

Συναυλίες

Tahini Molasses (Kύπρος)

Κύπρι@ περφόρμερ, καλλιτέχν@ και μουσικός τ@ οποί@ το έργο δίνει έμφαση σε θέματα ιστορίας, νοσταλγίας και queer ταυτότητας. Επανερμηνεύοντας παραδοσιακά τραγούδια και σύμβολα μέσα από μία queer προοπτική και αναμειγνύοντας ηλεκτρονική μουσική με μακάμια, στοχεύει να διευρύνει την εκπροσώπηση στη συλλογική μνήμη της περιοχής και στο συλλογικό φαντασιακό.

Sourdure (Γαλλία)

Σόλο μουσικός. Η κατευθυντήρια αρχή του είναι να συγχωνεύει τον πειραματισμό με τη λαϊκή μουσική, χρησιμοποιώντας ως αφετηρία για τις εξερευνήσεις του παραδοσιακά τραγούδια και χορευτικά θέματα από την περιοχή Massif Central της Γαλλίας.

Two or the dragon & Hala Omran (Λίβανος)

Mουσική συνεργασία του ηλεκτροακουστικού ντουέτου των Abed Kobeissy και Ali Hout και της ηθοποιού-τραγουδίστριας Hala Omran. Ερμηνεύουν μια ζωντανή εκδοχή του τελευταίου άλμπουμ τους (αναμένεται να κυκλοφορήσει), το οποίο δημιουργήθηκε στο νησί Failaka στον Περσικό Κόλπο, χρησιμοποιώντας μακάμια από την ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και την Αραβική Χερσόνησο.

Mohammad Reza Mortazavi (Ιράν)

Συνθέτης και κρουστός. Ο ποικιλόμορφος ήχος του τονμπάκ και του νταφ τον συνδέει με μια κατανόηση της μουσικής και της κίνησης που δεν είναι απλώς τόσο πολυδιάστατη, αλλά εξελίσσεται και συνεχώς.

DJ SET Dolores (Κύπρος)

Η Ελένη είναι διεπιστημονική καλλιτέχνιδα με έδρα τη Λεμεσό της Κύπρου. Ως dj, η Ελένη χρησιμοποιεί συχνά δύο διαφορετικά ψευδώνυμα: Dolores και Dinos Aouros. Παίζει μουσική σε τοπικά μπαρ, φεστιβάλ και πάρτι σε όλο το νησί τα τελευταία έξι χρόνια και πάντα υπόσχεται να ζεστάνει την πίστα και να σας κάνει να χορέψετε μέχρι τελικής πτώσης.

Στο Φεστιβάλ Ξαρκής η Dolores θα εξερευνήσει πειραματικούς ηλεκτρονικούς ήχους αναμεμειγμένους με ρυθμούς από όλο τον κόσμο. Θα αναγνωρίσετε τις συνηθισμένες της επιρροές, από τσιφτετέλι της Μέσης Ανατολής μέχρι βραζιλιάνικο φανκ, με μία δόση από world music και ίσως λίγο χιπ χοπ. Το σετ της θα είναι σέξι, ιδρωμένο και πολύχρωμο.

Χορευτική περφόρμανς

T.C. (Take Care)

Η Αριάνα Μαρκουλίδου είναι περφόρμερ και δημιουργός τόσο παραστατικών έργων που βασίζονται στον χορό, τον αυτοσχεδιασμό και το τραγούδι, όσο και έργων χειροτεχνίας (ραπτική, κέντημα και βελονάκι).

Το «T.C.» είναι μία σόλο χορευτική περφόρμανς της Αριάνας Μαρκουλίδου εμπνευσμένη από την τέχνη του χειροποίητου. Την τέχνη αυτή την έμαθε από τη μητέρα της, και θα ανακαλέσει, θα επεξεργαστεί και θα μεταδώσει αυτές τις αναμνήσεις μάθησης μέσα από την κίνηση, την αφήγηση και την αλληλεπίδρασή της με το κοινό.

Εργαστήρια

«Φτιάξε το δικό σου κοιλανιώτικο μαντίλι» | Με την Ελένη Κυριάκου

Πρόκειται για ένα πρακτικό εργαστήρι, υπό την καθοδήγηση της τεχνίτριας κυρίας Ελένης Κυριάκου, όπου οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν και να πάρουν μαζί τους ένα μικρό χειροποίητο κοιλανιώτικο μαντίλι. Μέχρι το 1960 περίπου, τα χαρακτηριστικά κοιλανιώτικα μαντήλια φτιάχνονταν με τη μέθοδο βαφής tie-dye.

Το εργαστήρι περιλαμβάνει μία δραστηριότητα που αφορά την τέχνη του κοιλανιώτικου μαντιλιού (είναι γνωστό και ως «εφταλοίτικο»), την οποία επιθυμούμε να αναβιώσουμε και να εξελίξουμε περαιτέρω το 2024, έχοντας ήδη μια πρώτη εμπειρία από την επαφή μας με την κοινότητα του Κοιλανίου κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Ξαρκής 2017. Λίγες πληροφορίες έχουν διασωθεί από τη δεκαετία του 1960, όταν η συγκεκριμένη τέχνη ήταν ακόμα ζωντανή. Η τεχνική επικεντρωνόταν στη μέθοδο tie-dye, που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολύχρωμων μοτίβων.

Ύφανση κουρελούς με τη Folkmona. Μάθετε τις βασικές τεχνικές της ύφανσης κουρελούς. Με πρακτική καθοδήγηση, θα δημιουργήσετε το δικό σας υφαντό αριστούργημα σε έναν μικρό αργαλειό, χρησιμοποιώντας κομμάτια υφάσματος από τη συλλογή ριζαρί.

H Folkmona είναι μια μάρκα αφιερωμένη στη διατήρηση του πολιτισμού και της κληρονομιάς της Κύπρου μέσω ρούχων και αξεσουάρ. Τα προϊόντα της κατασκευάζονται από 100% χειροποίητο κυπριακό υφαντό.

Ένα Τσέτσος τη φορά. Συνεργασία με το Ξαρκής και το Κέντρο Κοινωνικής Καινοτομίας (Center for Social Innovation / CSI), με σκοπό την εισαγωγή στις αρχές της σχεδιαστικής σκέψης και την ενίσχυση των δεξιοτήτων brainstorming μέσω μιας πρακτικής, συνεργατικής δραστηριότητας.

Συμμετοχικό εργαστήρι με τον ΜΚΟ liminal από την Αθήνα. Κατά τη διάρκεια αυτού του συμμετοχικού εργαστηρίου, θα έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε κοντά με εκπροσώπους του Δήμου Λευκωσίας για να συζητήσουμε, να κάνουμε μια ανασκόπηση όσων έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής και να

οραματιστούμε από κοινού το μέλλον της Λευκωσίας με γνώμονα την συμπερίληψη, μέσα από διαδραστικές ασκήσεις, ανταλλαγή ιδεών και δημόσια, συμμετοχική διαβούλευση.

«Το ΣΠΑ του Αιώνα» (δεύτερη εκδοχή)

​Γεφυρώνοντας την αυτοφροντίδα και την κοινοτική φροντίδα, «Το ΣΠΑ του Αιώνα» είναι μια εννοιολογική εμπειρία σπα, επιμελημένη με αποκεντρωμένο τρόπο, που περιλαμβάνει μία ομάδα επιμελητών, καλλιτεχνών, φιλοσόφων και ανθρώπων που εμπλέκονται σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Στοχεύει να λειτουργήσει και να εξελιχθεί ως ένας χώρος αμοιβαίας φροντίδας που θα φιλοξενεί παραστατικές δράσεις, χειρονομίες και εκδηλώσεις που έχουν τις ρίζες τους σε θεραπευτικές πρακτικές και στιγμές συντροφικότητας.

Πρόκειται για ένα έργο που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά πιλοτικά από τον ΜΚΟ Ξαρκής στον Κόρνο (επαρχία Λάρνακας, 2023). «Το ΣΠΑ του Αιώνα» είναι μια νομαδική κατασκευή από υλικά που προέρχονται κατευθείαν από τη γη, μια παραδοσιακή χειροτεχνία της καλαμωτής και ένα αφιέρωμα στις τοπικές χειροτεχνίες. Είναι ένας εφήμερος χώρος ψυχικής ευεξίας που στοχεύει να κατανοήσει κάποιες από τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις προκλήσεις του πολιτιστικού τομέα, προσφέροντας αυτοφροντίδα και κοινοτική φροντίδα.

Το πρόγραμμα υποστηρίζουν το Πρόγραμμα ΚΥΠΡΙΑ των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υφυπουργείου Πολιτισμού και το Culture Moves Europe, με τη στήριξη της Αυστριακής Πρεσβείας και του Center for Social Innovation (CSI).

Σχετικά με το Φεστιβάλ Ξαρκής

Το Φεστιβάλ Ξαρκής, το οποίο ιδρύθηκε το 2013, ξεκίνησε ως ένα κοινωνικό πείραμα για να δοκιμάσει ιδέες ανθεκτικότητας, αυτάρκειας, πρακτικών DIY, πολιτιστικής κληρονομιάς και λαϊκής σοφίας, έτσι ώστε να δημιουργήσει μια κοινοτική ταυτότητα εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που στην Κύπρο κορυφώθηκε το 2013. Έντεκα χρόνια αργότερα, σε μια μετα-πανδημική εποχή, εντός της οποίας εξακολουθούμε να βιώνουμε διάφορες κρίσεις, επανεξετάζουμε τη συνάφεια τέτοιων αρχών.

Για το πλήρες πρόγραμμα και εκτενέστερες περιγραφές των φιλοξενούμενων δράσεων του τριημέρου, καθώς και για αγορά εισιτηρίων, παρακαλούμε όπως επισκεφθείτε τους παρακάτω συνδέσμους:

Ιστοσελίδα ΦΞ: festival.xarkis.org

Εισιτήρια: book-now

Πρόγραμμα ΦΞ: festival.xarkis.org/xarkis_festival_2024.pdf

Παιδιά από 12 ετών και κάτω έχουν δωρεάν είσοδο στο φεστιβάλ.