Ο Michael Fehr, το τιμώμενο πρόσωπο της φετινής διοργάνωσης γεννήθηκε στη Βέρνη (Ελβετία), το 1982. Είναι αφηγητής και περφόρμερ, συγγραφέας και μουσικός και έχει εκδώσει βιβλία όπως το «Kurz vor der Erlösung», το αστυνομικό μυθιστόρημα «Simeliberg» και πιο πρόσφατα το «Hotel der Zuversicht», μια συλλογή διηγημάτων. Έχει ήδη λάβει πολυάριθμα βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο Kelag στον διαγωνισμό Ingeborg Bachmann για το μυθιστόρημα «Simeliberg». Το 2018 δημιούργησε το ακατέργαστο blues άλμπουμ «Im Schwarm» σε στενή συνεργασία με τον κιθαρίστα Manuel Troller. Στο έργο «super light», ο Fehr και ο Rico Baumann, μουσικός και παραγωγός, συνδυάζουν την τελετουργία της αφήγησης ιστοριών με την πνευματικότητα της μουσικής. Θα κλείσει την πρώτη ομαδική βραδιά του φεστιβάλ την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου και θα πραγματοποιήσει επίσης ένα εργαστήρι στιχουργικής το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου.

Τι είναι οι λέξεις για εσάς;

Μια λέξη είναι η πρώτη στιγμή που η άρθρωση λαμβάνει την ανάσα του νοήματος.

Γιατί γράφετε αφηγηματικά ποιήματα; Από πού προέρχονται αυτές οι ιστορίες;

Τα ζωντανά όντα πρέπει να δρουν. Ένα ζωντανό ον που δεν δρα είναι νεκρό, γι' αυτό: μιλάω για πράξεις, αφηγούμαι ιστορίες. H γλώσσα φτιάχτηκε αρχικά για να τη μιλάμε, όχι για να τη γράφουμε. Γι' αυτό: είμαι επίσης ποιητής, που σημαίνει: παράγω ήχο.

Γράφετε στα γερμανικά και στα αγγλικά. Πείτε μας λίγα λόγια γι' αυτή σας την απόφαση.

Γράφω στα γερμανικά γιατί αυτή είναι η γλώσσα που γνωρίζω καλύτερα. Μερικές φορές γράφω στα αγγλικά γιατί θέλω να με καταλαβαίνουν περισσότεροι άνθρωποι. Αλλά ποτέ δεν γράφω εξ ολοκλήρου στα αγγλικά. Τα κείμενά μου είναι μεταφρασμένα, ωστόσο τα γερμανικά και τα αγγλικά μου είναι συγγενικά. Συμπαθούν το ένα το άλλο.

Πώς αντιλαμβάνεστε τη μουσικότητα στα ποιήματά σας; Εισάγετε σκόπιμα μια συγκεκριμένη ιδέα ή στρατηγική μουσικότητας σε αυτά ή συμβαίνει πιο οργανικά, με το να βρίσκετε μια αυθόρμητη ηχητική δομή;

Οι ιστορίες μου είναι ισχυρές, βασίζονται σε ισχυρές εσωτερικές εικόνες. Χρειάζονται μια γλώσσα που να μπορεί να τις μεταφέρει. Μια γλώσσα που δεν ακούγεται, είναι αδύναμη, δεν είναι καθόλου γλώσσα. Οι ισχυρές εικόνες μπορούν να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να δουν τα πράγματα από μια διαφορετική, νέα, φρέσκια οπτική γωνία. Οι νέες οπτικές γωνίες είναι μερικές φορές ενοχλητικές, διαταρακτικές, τρομακτικές, αλλά και ευεργετικές και κινητοποιητικές.

Πώς εξελίχθηκε η σχέση σας με τη μουσική καθώς εξελισσόταν η συγγραφική σας πορεία;

Ναι, το πρώτο μου επάγγελμα ήταν συγγραφέας, αλλά ο Νίτσε, νομίζω, είπε: χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος. Για μένα, αυτό ισχύει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Πώς δημιουργείτε τη μουσική για κάθε ποίημα; Κάθε ιστορία έχει έναν ρυθμό; Ποιος είναι ο ρόλος του ρυθμού στην αφήγησή σας;

Ο παλμός με κάνει να γίνομαι. Και γίνομαι αναπνοή. Και γίνομαι φωνή. Και γίνομαι άρθρωση. Και γίνομαι γλώσσα. Και θα καταλάβω. Και θα μπω στον χρόνο. Αυτό είναι όλο.

Πώς επηρεάζει η μειωμένη όρασή σας την εμπειρία της ποίησης;

Πολύ φυσικά. Βλέπω σκιές, χρώματα και κίνηση. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα φαντάζομαι κάθε μέρα, κάθε δευτερόλεπτο. είναι ένας τελείως άλλος κόσμος.

[Για περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα ή τους καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν στο φεστιβάλ, που θα λάβει χώρα από τις 26 μέχρι τις 28 Σεπτεμβρίου, στη Λεμεσό, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του www.sardamfestival.com ή τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης του, Fb: Sardam festival & Insta: @sardamfestival.]