Έπρεπε να μιλήσει σε podcast ο Νίκος Αναστασιάδης για να ξυπνήσουν οι ποιητές και οι τραγουδοποιοί μέσα μας. 

…Βγήκε λοιπόν ο Νίκος στον αφρό και μίλησε με ύφος. Και παραμόνευαν οι υπόλοιποι, εμείς, αυτοί, οι πικραμένοι κι ο στίχος… Κάπως έτσι.

Κι αρχίζουμε... Ο Στέφανος Στεφάνου επικαλέστηκε τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Πρόκειται για μία σοφή επιλογή. Πιο προσιτός στη νεολαία, με κατεύθυνση προς αριστερά και πρώην μακρυμάλλης. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου επέλεξε τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Χμμμ… Θέλει μελέτη, μιας και ο Έλληνας ποιητής πέρασε από το ΚΚΕ. Σε κάθε περίπτωση, μπορούμε να πούμε πως όταν πρόκειται για την τιμή, την αξιοπρέπεια και την πίκρα ή μη, κομματικά γυαλιά δεν φοράμε. Ο Νίκος Τορναρίτης διάλεξε τον Διονύσιο Σολωμό και τον Εθνικό Ύμνο. Πήγε safe, κλασικά και αγαπημένα. Άχαστη, προφανώς, επιλογή: Εθνικός Ύμνος, Συναγερμός, παλικάρια, Έλληνες. Τι μπορεί να πάει λάθος; Ακολουθεί, μέτρια επικοινωνιακά, η επιλογή του Volt. Αποφάσισε να κινηθεί πιο μυλλωμένα, με Βασίλη Μιχαηλίδη. Οκ, ψιλοαδιάφορο… Καπετάνιοι και καραόλοι τώρα, δεν είναι και ο καλύτερος συνδυασμός, ε; 

Με αφορμή λοιπόν τον ποιητικό οίστρο, την καλλιτεχνική ανησυχία και τους εθνικούς προβληματισμούς πολιτικών και μη, για το αν μπορούν να συνυπάρξουν οι καπετάνιοι με τους καράολους, παραθέτουμε κάποιους στίχους από γνωστά και άγνωστα τραγούδια ή ποιήματα. Μόνο που αυτά αφορούν δικές μας αναρτήσεις, δικές μας σκέψεις, δικούς μας προβληματισμούς. 

Κυρίες και Κύριοι, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, πάμε! 

Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η ζωή χωρίς εσένα

Τα νύχια σου αν δεν έσταζαν χλιδή, ερημιά και ψέμα

Τα κοφτερά δοντάκια σου τα καλογυαλισμένα

Για λίγο αν δεν αλέθανε κορμιά βασανισμένα

[Νεοφιλελεύθερος Προφήτης, Γιάννης Αγγελάκας]

Είμαι σε μια γλάστρα στο σαλόνι

Άντε το ταβάνι με πλακώνει

Το αίμα μου έχει γίνει χλωροφύλλη

Άντε με ποτίζουν κάτι φίλοι

Μ' έχουνε φλομώσει ζιζανιοκτόνα

Για να μη μιλάω να μην έχω στόμα

[Φυσική Ιστορία, Τζίμης Πανούσης]

Και τα παρτάλια οι σκέψεις μας,

πειρατική σημαία.

Όλα στραβά γινήκανε

και όλα είν’ ωραία.

[Σιμούν, Θανάσης Παπακωνσταντίνου]

Άραγε να 'μαι κάποιος άλλος

που προσπαθεί να ονειρευτεί

τα γυαλισμένα όνειρά μας

στο δρόμο ανάποδη στροφή;

Με τα λεφτά δε γίνονται όλα

κι αν βάλεις ψεύτικα φτερά

δε θα μπορείς να τα σηκώσεις

για να πετάξεις φουκαρά.

[Άραγε να 'μαι κάποιος άλλος; Δημήτρης Ζερβουδάκης]

Πάρτε τα ζβάρα όλα, κάψτε τα βρε

βρείτε κάθε παλιό, κάθε σάπιο και μαύρο

και άιντε κάψτε το βρε

Πάρτε τα ζβάρα όλα κάψτε τα βρε

κάψτε κάθε παλιό, για να βγει από μέσα

ο πιο όμορφος ανθός

[Zvara, Villagers Of Ioannina City]

**Bonus:

Για να τους ανοίξεις το κεφάλι 

Να τους βάλεις μέσα νέα ζάλη

Να σε προσκυνήσουν πάλι 

Για σένα, όλα χαλάλι 

—------------------

Λίγα λεπτά μονάχα αγωνία

Δευτερόλεπτα, αναμονή 

Να 'χα ζωή, άλλη μία 

Να την έδινα στην τηλεοπτική αρχή.

—-----------------

Κάθε λογής έμπορο ελπίδων να αντικρίσω 

Και με δυό-τρία ψέματα κι εγώ να του μιλήσω

[Mix and match, Ανδρέας Ψάλτης]