Αν και βγαίνουν σε διάφορα χρώματα, γαλάζιες για παράδειγμα στα πιο παραλιακά, εξακολουθούν να είναι άβολες. Στενές αρκετά, σκληρές για την πλάτη, σε αναγκάζουν να μετακινείς συνεχώς είτε το δεξί είτε το αριστερό πόδι στο οριζόντιο κάτω ξύλο τους, για να βρεις την κατάλληλη στάση σώματος. Κάτι που δεν απασχολεί τους γάτους. Αυτοί βολεύονται σ΄αυτήν καλύτερα από όλους.

Θυμάμαι, στα late 90ς κι έπειτα, πολλούς «αλλεργικούς» στην τόνενη καρέκλα. Γι' αυτούς τους τύπους μάλλον αναγκάστηκαν τα διάφορα καφέ (τότε ούτε καν να μιλήσεις για καφενεία) να στελεχωθούν με καναπέδες ικανούς να σε βουλιάξουν μέσα τους και να σε αφήσουν εκεί για 3-4 ώρες, μέχρι να λιώσει και το τελευταίο παγάκι στο φραπέ (ποιο φρέντο ρε;;). Τότε η λέξη «καφενείο» θύμιζε κανά χωριό και η τόνενη καρέκλα το σπίτι της γιαγιάς. Όταν δε το φρέντο κατασπάραξε σαν λυσσασμένος καρχαρίας το φραπέ, πιστέψαμε ότι κατάπιε και την τόνενη καρέκλα. Μάλλον όμως ήταν αρκετά άγευστη και δύσκολη στη χώνεψη. Γιατί αυτή επέστρεψε, τρύπησε με τα ξύλινα σκληρά πόδια της κάθε σκονισμένο, ξεθωριασμένο καναπέ και εγκαταστάθηκε ξανά στη ζωή μας. Όπως τα διάφορα όμορφα, αν μη τι άλλο, καφενεία στο κέντρο της Λευκωσίας. 

Το καφενείο πλέον δεν το συναντάς μόνο στο χωριό την Κυριακή ένα μεσημέρι που πας βόλτα μετά την κατανάλωση μισού κιλού σούβλας, αλλά το ζητάς τη Δευτέρα για έναν καφέ ή μια μπίρα. Όπως και την τόνενη κίτρινη, μπλε, πράσινη καρέκλα, το κυκλικό λεπτό μεταλλικό τραπεζάκι και μια παρέα από τρία ή τέσσερα άτομα. 

Και η συζήτηση μπορεί να τραβήξει για ώρες, όσο άβολη κι αν είναι η καρέκλα, θα κάνεις 100 κινήσεις-αλλαγές στη στάση του σώματός σου και θα μείνεις εκεί, πιστός. Μέχρι το τελευταίο παγάκι, το τελευταίο μπουκάλι.

H τόνενη καρέκλα επέστρεψε και συγχωρέσε όσους πήγαν να την προδώσουν ή τελικά την πρόδωσαν, όσους τη λοιδόρησαν στα 2000s και όσους πήγαν να την πετάξουν στα σκουπίδια επειδή χάλασε λίγο η ψάθα. Είναι εδώ, δυνατή, σε διάφορους χρωματισμούς και ικανή να ακούσει κάθε συζήτηση, όσες ώρες κι αν διαρκέσει. Άσε που χρησιμοποιήθηκε πολύ και στην προεκλογική περίοδο. Μετά αυτοί βέβαια την πρόδωσαν και επέστρεψαν στις δερμάτινες καρέκλες των γραφείων τους… 

Αυτούς δεν ξέρω αν θα τους συγχωρέσει.