Στη σειρά Succession, η οικογένεια Ρόι είχε ένα πολυτελές σπίτι στα Χάμπτονς, το οποίο επισκέπτονταν με ελικόπτερο. Τα Χάμπτονς είναι μια περιοχή που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του Λονγκ Άιλαντ, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, ένας δημοφιλής προορισμός για διακοπές όπου αρκετοί από τους πλουσιότερους κατοίκους της Νέας Υόρκης διατηρούν εξοχικές κατοικίες. Και μπορεί οι Ρόι να είναι φανταστικοί, όμως πολύ άλλοι αληθινοί μένουν εκεί: επιχειρηματίες, επενδυτές, σταρ, καλλιτέχνες, σχεδιαστές μόδας…

Εκεί στα Χάμπτονς, σ’ ένα πολυτελέστατο σπίτι 550 τετραγωνικών, αξίας 8 εκατομμυρίων, το περασμένο καλοκαίρι εκτυλίχθηκε ένα δράμα. Οι λαμπερές εικόνες στα social κατέληξαν σε τραγωδία στη ζωή. Η Κάντις Μίλερ, δημιουργός του ινσταγκραμικού λογαριασμού Mama and Tata, με 80.000 ακολούθους, στον οποίο κυρίως επεδείκνυε τα πλούτη της, έχασε τα πάντα. Ακόμα και τον σύζυγό της Μπράντον, ο οποίος αυτοκτόνησε τον περασμένο Ιούλιο αφήνοντας πίσω του μια οικογένεια σοκαρισμένη από την τραγική του απώλεια και μία σειρά από οικονομικά προβλήματα που είχε κρατήσει κρυφά. Τα οικονομικά της οικογένειας είχαν περιέλθει σε κρίση, με την κατοικία τους να είναι πολλαπλά υποθηκευμένη, ενώ υπήρχαν εκκρεμότητες από επιχειρηματικές αποτυχίες, αγωγές από πιστωτές και τη δήμευση πολυτελών αγαθών, όπως το γιοτ τους, το «Miller Time».

Ο Μπράντον Μίλερ, επιχειρηματίας στον τομέα της ανάπτυξης ακινήτων, βρέθηκε σε αδιέξοδο όταν ένα επιχειρηματικό σχέδιο που θα μπορούσε να ανακουφίσει την οικογένεια οικονομικά, απέτυχε. Ο συνεχώς αυξανόμενος οικονομικός και ψυχολογικός φόρτος οδήγησε στην απόφασή του να βάλει τέλος στη ζωή του. Η αυτοκτονία του συνέβη ενώ η Κάντις και τα δύο τους παιδιά βρίσκονταν σε διακοπές στην Ιταλία και την Ισπανία, όπου ανακάλυψαν ότι οι πιστωτικές τους κάρτες δεν ήταν πια δεκτές.

Η ιστορία του ζευγαριού έγινε αντικείμενο έντονου σχολιασμού στα social media και ειδικά στους κύκλους των πλουσίων στα Χάμπτονς. Και όχι μόνο στα social: από τους New York Times μέχρι την DailyMail δεν υπήρχε έντυπο ή διαδικτυακό Μέσο που να μην αναπαρήγαγε την είδηση. Όλοι εστίαζαν στο γεγονός ότι η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική από την εικόνα στα social.

Αν μας απασχολεί η συγκεκριμένη ιστορία, είναι γιατί πρόκειται, πράγματι, για ένα ακραίο γεγονός, που όμως αποτελεί πρότυπο για τις γενικότερες τάσεις στα social. Αυτό που σχολίασαν όλοι είναι ότι οι Μίλερ «μοστράριζαν» (δεν μπορώ να βρω καλύτερη έκφραση γι’ αυτό που έκαναν) τον πλούτο τους στα social. Και η «πτώση» τους έφερε ακόμα περισσότερα σχόλια στα social, παρ’ όλο που η Κάντις έκλεισε αμέσως και τους λογαριασμούς και το blog που διατηρούσε. Μόνο μέσα από τρίτα δημοσιεύματα μπορούμε σήμερα να πάρουμε μια γεύση του τότε. 

Τι το διαφορετικό έκαναν όμως οι Μίλερ από τον μέσο χρήστη του Instagram; Επιτρέψτε μου, μ’ έναν αιρετικό τρόπο να απαντήσω: όχι και πολλά. Σαφώς το Mama and Tata ήταν ένα brand με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο, θα ήθελα να θυμηθούμε τα «θανάσιμα αμαρτήματα» στο Instagram.

Ανάγκη για κοινωνική επιβεβαίωση: Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν το Instagram ως μέσο για να λάβουν επιβεβαίωση μέσω των likes, σχολίων και αλληλεπιδράσεων. Όλοι επιδιώκουν την αποδοχή από το κοινωνικό σύνολο και θέλουν να δείξουν ότι ζουν καλά.

Προβολή επιτυχιών και ευτυχίας: Ο μέσος χρήστης συχνά δείχνει τα καλύτερα στιγμιότυπα της ζωής του: όμορφα ταξίδια, επιτυχίες, καινούργια ρούχα ή αντικείμενα, και στιγμές χαράς. Αυτό δημιουργεί μια «επιμελημένη» εικόνα του εαυτού τους, στην οποία τονίζονται οι θετικές και επιθυμητές πτυχές.

Απόκρυψη προβλημάτων: Οι περισσότεροι χρήστες δεν παρουσιάζουν τα προβλήματα ή τις δυσκολίες τους. Οι οικογενειακές εντάσεις, οι οικονομικές δυσκολίες ή οι συναισθηματικές κρίσεις δεν εμφανίζονται τόσο συχνά στα προφίλ των χρηστών, καθώς το Μέσο ευνοεί την ιδανική εικόνα.

Κυριαρχία της εικόνας: Η πλατφόρμα βασίζεται στη δύναμη της εικόνας, και αυτό ωθεί τους χρήστες να επιδιώκουν όλο και πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες και βίντεο.

Σκεφτόμουν, λοιπόν, το πόσο όλοι γκρινιάζουμε για τα fake news και ψάχνουμε τρόπους να τα αποκαλύψουμε. Κι όμως, τελικά είμαστε οι πρώτοι που τα διασπείρουμε, έστω για τον εαυτό μας.