Μια ζωγράφος με έναν γιατρό και ένας δικηγόρος με μια ψυχικά ανισόρροπη γυναίκα είναι οι βασικοί χαρακτήρες στην παράσταση «Τέσσερα Ερωτικά Πορτρέτα», την οποία σκηνοθετεί και παρουσιάζει ο Σώτος Σταυράκης.

Πρόκειται για ένα θεατρικό κείμενο του Λούκας Μπέρφους, γνωστότερου στη χώρα μας για το έργο «Οι σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας». Ο Σώτος Σταυράκης διασκευάζει το κείμενο, σκηνοθετεί την παράσταση, ανέλαβε την παραγωγή και κρατά έναν από τους ρόλους του έργου.
«Τρέχεις πολλές ώρες όταν αναλάβεις μια τέτοια παραγωγή. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία για μένα, γιατί κατάλαβα και το άλλο μισό κομμάτι τού τι σημαίνει να ανέβει μια παράσταση. Δεν είναι μόνο το καλλιτεχνικό κομμάτι».

Δύσκολη χρονιά

Ο Σώτος Σταυράκης, κυρίως ηθοποιός αλλά με τρεις σκηνοθετικές δουλειές ήδη στο βιογραφικό του, είναι ανάμεσα στους ανθρώπους του θεάτρου που επιλέγουν το τελευταίο διάστημα να παρουσιάζουν δικές τους, ανεξάρτητες παραγωγές. «Αυτός ο χρόνος ήταν αρκετά δύσκολος επαγγελματικά, οπότε είπα να κάνω μια παραγωγή κυρίως για να εκφραστώ, γιατί οικονομικά δεν αποφέρει κάτι όλο αυτό. Αντίθετα, βάζουμε λεφτά απ’ την τσέπη μας. Το επάγγελμά μας είναι πάντα σε κρίση, πόσω μάλλον τώρα».
Παρά τις δυσκολίες, ο Σώτος Σταυράκης έβαλε μπροστά την ιδέα αυτού του έργου, το οποίο κάνει πρεμιέρα στις 8 Φεβρουαρίου.

Η παράσταση πραγματοποιείται στον σκηνικό χώρο που επιμελήθηκε η εικαστικός Λία Βογιατζή. Τους ρόλους κρατούν οι Βασιλική Κυπραίου, Παναγιώτα Μόνια, Μιχάλης Μακρής, Σώτος Σταυράκης και Αντρέας Κουτσουμπάς.

«Συχνά, όταν δούλευα ως ηθοποιός, νόμιζα πως είμαστε το άπαν της παράστασης. Τώρα συνειδητοποιώ πως είμαστε ένα πολύ μικρό μέρος της όλης διοργάνωσης», λέει. Στην επισήμανση πως για τους θεατές οι ηθοποιοί είναι πάντα το σημαντικότερο κομμάτι, ο ίδιος αναφέρει πως «χωρίς κάποιες προϋποθέσεις, δεν μπορείς καν να φτάσεις στο κοινό. Το κοινό δεν θα ξέρει πού και πότε είναι η παράσταση».

Το έργο

Δύο ζευγάρια που επιλέγουν να ζουν τις ανυποψίαστες ζωές τους μέχρι τη στιγμή που η ζωή θα τους φέρει αντιμέτωπους με την τραγική τους μοίρα είναι το θέμα του έργου.
«Το κείμενο προέκυψε -όπως συνήθως- από τις βόλτες μου στα βιβλιοπωλεία, όπου ψάχνω κείμενα», αναφέρει ο Σ. Σταυράκης. «Δεν είδα κάπου την παράσταση προηγουμένως. Είδα μόνο το κείμενο. Και το ερωτεύτηκα, όπως συνήθως συμβαίνει με τις παραστάσεις με τις οποίες ασχολούμαι. Θεώρησα ότι είναι θαυμαστά έξυπνος ο τρόπος με τον οποίο ξεδιπλώνεται η πλοκή. Και η λιτότητα με την οποία χρησιμοποιεί την ιστορία ο Λούκας Μπέρφους».
Πώς προσεγγίζει σκηνοθετικά ένα τέτοιο θέμα ο Σώτος Σταυράκης: «Έγνοια μου είναι να υπηρετήσω το κείμενο. Δεν θέλω να εντυπωσιάζω, γιατί δεν υπάρχουν και τα μέσα για εντυπωσιασμούς. Εμμένω στον θεατρικό λόγο και στη δύναμή του, στην απλότητα του να παρακολουθείς μια ιστορία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου. Με όλα τα όπλα του θεάτρου: την ανατροπή, τους φόνους, τους έρωτες.
Στο θέμα του έργου, με αφορούν οι σχέσεις των ηθοποιών, οι σχέσεις των ρόλων μεταξύ τους και αυτό που θέλει να πει ο συγγραφέας. Το συγκεκριμένο έργο μιλά για την απιστία στον έρωτα, για το πώς αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος την απιστία. Το κείμενο θέτει το φοβερό ερώτημα ’η απιστία στον έρωτα είναι ή δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα;’ και κατ’ επέκταση τον τρόπο με τον οποίο το αντιμετωπίζει ο καθένας. Και τι γίνεται μετά; Πώς συνεχίζει ή δεν συνεχίζει μια σχέση, όταν αποκαλυφθεί η απιστία; Πώς διαμορφώνει τη σχέση ενός ζευγαριού;».

Παράσταση δωματίου

Ο σκηνοθέτης επενέβη ελάχιστα στο κείμενο, ώστε να μπορεί η παράσταση να στηθεί στον χώρο ενός δωματίου. «Κρατάμε όμως τη δομή και τη σκέψη του συγγραφέα. Δεν αλλάξαμε λόγια ή οτιδήποτε», διαβεβαιώνει. «Ο χώρος είναι αντισυμβατικός, δεν είναι θεατρικός. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν lounge χώρο, με θέσεις για τους θεατές που έχουν ένα ενδιαφέρον από μόνες τους και μοιάζουν μέρος του σκηνικού. Η καθεμιά έχει τον χαρακτήρα της».
Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, ο θεατής θα νιώσει πως μπαίνει σε ένα σαλόνι και πως -κατά έναν τρόπο- λαμβάνει μέρος στην παράσταση. Όσο για τα τεχνικά μέσα, δεν υπάρχουν περίπλοκοι φωτισμοί και κονσόλες ήχου. «Από ένα κομπιούτερ γίνονται όλα», σχολιάζει ο σκηνοθέτης. «Και οι ηθοποιοί, βάζουν οι ίδιοι τη μουσική της παράστασης».
Μια σειρά από μουσικές επιλογές τις οποίες καταρχήν ζητά ο ίδιος ο Λούκας Μπέρφους στο θεατρικό του κείμενο. Πρόκειται για το γνωστότερο συνθετικό έργο του Μουσόργκσκι, με τίτλο «Εικόνες από μια έκθεση». Ο Κύπριος συνθέτης Μάριος Χρίστου, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Πράγα, ανέλαβε να παραλλάξει μέρη της σύνθεσης του Μουσόργκσκι αλλά υπάρχουν και αυθεντικές συνθέσεις του ίδιου του Χρίστου.

+ Η πρεμιέρα θα δοθεί την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου στις 20:30 στον πολυχώρο τεχνών Κατ’ οίκον (Περικλέους 47, παλιά Λευκωσία). Θα ακολουθήσουν παραστάσεις κάθε Τρίτη και Τετάρτη μέχρι τις 8 Μαρτίου. Πληροφορίες τηλ. 96510261.