O Φατίχ Ακίν παρουσίασε στις Κάννες τη νέα του ταινία, ένα ντοκιμαντέρ για το χωριό Καμπούρνου στην κεντρική Τουρκία, το οποίο υφίσταται τρομερές αλλαγές στο έδαφός του λόγω της πολιτικής απόφασης να χτιστεί εκεί ένας σκουπιδότοπος.

Στο ντοκιμανέρ με τίτλο Der Mull Im Garten Eden [Σκουπίδια στον κήπο της Εδέμ | Μολύνοντας τον παράδεισο], ο Φατίχ Ακίν [γνωστός στην Κύπρο κυρίως μέσα από τις ταινίες «Η άκρη του παραδείσου», Soul Kitchen και το ντοκιμαντέρ The Sound of Istanbul], καταγράφει πώς ένας μικρός παράδεισος όπως είναι το χωριό Καμπούρνου, μπορεί να μετατραπεί σε τεράστιο σκουπιδότοπο.

Χρειάστηκαν πέντε χρόνια μέχρι την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ [2007-2012], στη διάρκεια των οποίων ο Φατίχ Ακίν κατέγραφε κάθε στιγμή των προσπαθειών των κατοίκων να προστατεύσουν το χωριό τους από τη μόλυνση αλλά και από τους πολιτικούς θεσμούς της χώρας, που αποφάσιαν να κτίσουν εκεί μια δεξαμενή για βρομολύματα.

Το ενδιαφέρον του τουρκικής καταγωγής Γερμανού σκηνοθέτη για το Καμπούρνου ξεκίνησε όταν έμαθε πως ο Μπομπ Ντίλαν κατάγεται εν μέρει απ' εκεί. Ο παράδεισος που αντίκρυσε όταν έφτασε εκεί για πρώτη φορά, δεν θα διαρκούσε για πολύ. Ο σκηνοθέτης ανέλαβε προσωπικά δράση, οργανώνοντας διαμαρτυρίες, προσκαλώντας ΜΜΕ για να τις καλύψουν. Όλη η προσπάθεια, είναι καταγεγραμμένη στο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στις 17 Μαϊου στις Κάννες.

 «Το αρχικό, μάλλον αφελές κίνητρό μου σε αυτήν την κινητοποίηση ήταν να απειλήσω έτσι ώστε να αποφευχθεί το κτίσιμο της δεξαμενής» είπε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Κάννες ο γνωστός σκηνοθέτης.

Ωστόσο, όσο κινηματογραφούσε, τόσο οι εργασίες συνεχίζονταν. «Εν τέλει, έβλεπα ότι το φινάλε της ταινίας θα ήταν η καταστροφή του χωριού από την ολοκλήρωση των εργασιών κατασκευής του σκουπιδότοπου.»

Στην πορεία έγινε αντιληπτό ότι οι πλημμύρες και τα ρεύματα απειλούσαν ακόμη περισσότερο το χωριό, καθώς δεν είχαν ληφθεί τα σωστά προληπτικά μέτρα από τους κατασκευαστές.

Ο σκηνοθέτης συνέχισε τα γυρίσματα καταγράφοντας τα πάντα.

Στις Κάννες δήλωσε πως δεν πιστεύει ότι μια ταινία έχει την δύναμη να διακόψει κάτι, πίσω αό το οποίο βρίσκονται κρυμμένα δεκάδες συμφέροντα. Ακόμα και σήμερα ενώ έχει ήδη παρθεί η απόφαση κλεισίματος της δεξαμενής στα επόμενα δυο χρόνια, αυτό δεν είναι βέβαιο ότι θα γίνει.

«Όμως παρ’ όλ’ αυτά και προς έκπληξη πολλών, στην Τουρκία υπάρχει ακόμα δημοκρατία» είπε ο σκηνοθέτης. «Γι’ αυτό και ελπίζω ότι με την διεθνή προβολή του, το ντοκιμαντέρ θα κερδίσει την προσοχή που του αξίζει. Γιατί αυτή η ταινία ενδεχομένως να μπορέσει να πείσει εκείνους που επιπόλαια αποφάσισαν να κτίσουν έναν σκουπιδότοπο εκεί όπου δεν έπρεπε, ότι αυτή η απόφασή τους μπορεί να τους δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς αντί φίλους.»

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ | ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ