Ο Έρικ Χομπσμπάουμ, ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς του 20ου αιώνα απεβίωσε σήμερα στο Δημόσιο Βασιλικό Νοσοκομείο του Λονδίνου, ύστερα από ασθένεια. Ήταν 95 ετών.

Ο Χομπσμπάουμ, μαρξιστής σ’ όλη του την ζωή, επηρέασε γενιές ιστορικών και πολιτικών.

«Θα λείψει ιδιαίτερα όχι μόνο στην επί 50 χρόνια σύζυγό του Μαρλέν, τα τρία του παιδιά, τα επτά εγγόνια και δισέγγονα, αλλά και στους πολλούς χιλιάδες αναγνώστες και μαθητές του σε όλο τον κόσμο», αναφέρει ανακοίνωση της οικογένειάς του.

Η αφοσίωση του Χομπσμπάουμ στις αρχές του Μαρξισμού, ειδικά μετά την προσχώρησή του στο Βρετανικό Κομουνιστικό Κόμμα το 1956, ύστερα από την σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία, προκάλεσε αντιδράσεις και ερωτηματικά.

«Ποτέ δεν προσπάθησα να μειώσω τα απαίσια πράγματα που έγιναν στη Ρωσία», είχε πει χρόνια αργότερα.

Παρόλα αυτά ο ίδιος είχε δηλώσει τα πρώτα χρόνια του κομουνισμού ότι «ένας νέος κόσμος γεννιέται γεμάτος αίμα, δάκρυ και τρόμο: επανάσταση, εμφύλιο πόλεμο και πείνα. Χάρη στην κατάρρευση της δύσης, είχαμε την ψευδαίσθηση ότι ακόμη και αυτό το βίαιο, πειραματικό σύστημα θα λειτουργούσε καλύτερα από το δυτικό. Ήταν αυτό ή τίποτα».

Είχε ονομαστεί «ο γκουρού του Νιλ Κίνοκ» στις αρχές του 1990, όταν άσκησε κριτική στο Εργατικό Κόμμα γιατί απέτυχε να συμπορευθεί με τις κοινωνικές αλλαγές, ενώ θεωρείται ότι επηρέασε την διαμόρφωση του Νέου Εργατικού κόμματος, αν και είχε εκφράσει την δυσαρέσκειά του για την κυβέρνηση του Τόνι Μπλέρ.

Ο Χομπσμπάουμ γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1917, από οικογένεια Εβραίων. Μεγάλωσε στην Βιέννη και στο Βερολίνο. Μετακόμισε στο Λονδίνο με την οικογένειά του το 1933, όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία στην Γερμανία.

Σπούδασε γραμματική στο Marylebone, στο King’s College και στο Cambridge. Έγινε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Birkmeck το 1947. Αυτό ήταν η αρχή της καριέρας του καθώς εξελίχθηκε σε πρόεδρο του Πανεπιστημίου. Έγινε μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας το 1978 και του απονεμήθηκε το βραβείο της τιμής το 1998.

Ο Χομπσμπάουμ έγινε ιδιαίτερα γνωστός για την τετράτομη ιστορία του για τον 19ο και 20ό αιώνα. Τα βιβλία του «Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848» (1962), «Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875» (1975), «Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914» (1987) και «Η εποχή των άκρων: ο σύντομος 20ός αιώνας 1914-1991» (1994) έχουν μεταφραστεί σε 40 γλώσσες.

Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Συναρπαστικά χρόνια: μια ζωή στον 20ό αιώνα» (2002) περιγράφει τις πιο σημαντικές στιγμές της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας που έζησε ο ίδιος.

Άλλα γνωστά βιβλία του είναι: «Ληστές» (1969), «Η επινόηση της παράδοσης» (1983), «Ξεχωριστοί άνθρωποι» (1998), «Παγκοσμιοποίηση, δημοκρατία και τρομοκρατία» (2007). Ο Χόμπσμπαουμ υπήρξε επίσης ιστορικός της τζαζ και έγραψε το βιβλίο «Η σκηνή της τζαζ» (1989).

ΠΗΓΕΣ: ΑΜΠΕ | TVXS