Στις 23 Μαρτίου εγκαινιάζεται η Πινακοθήκη Λεβέντη στο κέντρο της Λευκωσίας, στην οποία θα στεγάζεται η μεγάλη συλλογή έργων τέχνης του Αναστάσιου Λεβέντη.

Η διευθύντρια της «Πινακοθήκης Λεβέντη», Λουκία Χατζηγαβριήλ, μίλησε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων για το «νέο στολίδι της Λευκωσίας» επί της οδού Λεωνίδου, το κόστος ανέγερσης του οποίου ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια και είναι το μεγαλύτερο έργο υποδομής που έγινε τα τελευταία χρόνια στη Λευκωσία.

Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 23 Μαρτίου από Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη και την Επίτροπο Εκπαίδευσης, Πολιτισμού, Πολυγλωσσίας και Νεολαίας της ΕΕ, Ανδρούλλα Βασιλείου.

Η Πινακοθήκη θα ανοίξει για το κοινό στις 25 Μαρτίου.

Για τη λειτουργία της Πινακοθήκης Λεβέντη θα ανοίξουν 25 - 30 θέσεις εργασίας και, σύμφωνα με την κ. Χατζηγαβριήλ, «θα είναι μια προσφορά ενός μεγάλου Ιδρύματος στον κόσμο της Λευκωσίας και της Κύπρου».

Η ίδια ανέφερε ότι πρόκειται «για ένα κτίριο το οποίο ανατέθηκε σε μια βρετανική εταιρεία αρχιτεκτόνων τους Feilden Clegg Bradley μετά από διεθνή διαγωνισμό τον οποίο κέρδισαν το 2007 και κτίστηκε με τις προδιαγραφές να είναι ένα κτήριο φιλικό προς το περιβάλλον, να μπορεί να έχει εκθεσιακούς χώρους για να φιλοξενεί τις τρεις συλλογές του Ιδρύματος Λεβέντη και που να σέβεται και την κυπριακή κουλτούρα και το περιβάλλον και που να δίνει μια μοντέρνα και σύγχρονη όψη σε ένα από τα νέα κτίρια της Λευκωσίας».

Η διευθύντρια της Πινακοθήκης, Λουκία Χατζηγαβριήλ [αριστερά], είναι πανταχού παρούσα: από τη διαδικασία της ανέγερσης του κτηρίου μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια στο στήσιμο της έκθεσης.

O Μιχάλης Αναστασιάδης, product designer και εικαστικός [έκθεσή του παρουσιάζεται αυτή τη στιγμή στο Point Centre for Contemporary Art], σχεδίασε τα φωτιστικά της Πινακοθήκης Λεβέντη.

Η πινακοθήκη έχει εμβαδό περί τα 4500τμ ενώ στο ίδιο κτήριο έχουν περιληφθεί δέκα διαμερίσματα, τα οποία θα πωληθούν για να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν προγράμματα της Πινακοθήκης.

Η Πινακοθήκη θα φιλοξενεί τις τρεις συλλογές Λεβέντη, οι οποίες ξεκίνησαν από τη Συλλογή του Παρισιού το 1950.

Τη «Συλλογή του Παρισιού» που επιμελήθηκε η Μυρτώ Χαντζάκη, την «Ελληνική Συλλογή», που επιμελήθηκε η Εβίτα Αράπογλου και την «Κυπριακή Συλλογή» που επιμελήθηκε η Ελένη Νικήτα.

«‘Η Συλλογή του Παρισιού’ είναι μια συλλογή από έργα τέχνης που ξεκινά από το 16^ο αιώνα μέχρι και τα μέσα του 20^ου αιώνα και καλύπτει μια μεγάλη περίοδο από την ευρωπαϊκή ιστορία της τέχνης, παρουσιάζει διάφορες μορφές και στυλ από την Αναγέννηση μέχρι τη σύγχρονη τέχνη με τους τελευταίους πίνακες να είναι του Joan Μiro», είπε η κ. Χατζήγαβριηλ.

Πρόσθεσε πως «μέρος της είναι κυρίως έργα του 18^ου αιώνα, Μπαρόκ και Ροκοκό και ένα άλλο μεγάλο κομμάτι περιλαμβάνει ιμπρεσιονιστές, μετά-ιμπρεσιονιστές με όλους τους πίνακες να έχουν επιλεγεί με βάση το προσωπικό γούστο και τη θέληση του Αναστάσιου Λεβέντη».

Η δεύτερη συλλογή αγοράστηκε έτοιμη σε ένα μεγάλο κομμάτι της από τον Ευάγγελο Αβέρωφ Τοσίτσα το 1973 όταν ο Αναστάσιος Λεβέντης απόκτησε μια νέα βάση στην Αθήνα και ήθελε πάλι να χρησιμοποιήσει αυτή τη συλλογή ώστε να κοσμεί το σπίτι του στην Αθήνα.

Όπως είπε στο ΚΥΠΕ η κ. Χατζήγαβριηλ «η πρώτη συλλογή αριθμούσε 100 πίνακες αλλά μετά εμπλουτίστηκε με ζωγράφους της εποχής του 30’, των αρχών του 19^ου αιώνα, όταν αρχίζουν οι Έλληνες να σπουδάζουν Καλές Τέχνες, κυρίως στο Μόναχο, επιστρέφουν στην Ελλάδα, εμπνέονται και δημιουργούν θέματα της ελληνικής ζωής αλλά βασίζονται στις αρχές των ρευμάτων τέχνης που λειτουργούσαν από τον 19^ο αιώνα ως τις αρχές του 20^ου».

Στην «Πινακοθήκη Λεβέντη» στεγάζεται και «η τρίτη συλλογή Λεβέντη που δημιουργήθηκε μετά το θάνατο του Αναστάσιου Λεβέντη, όταν το Ίδρυμα Λεβέντη πια αποφάσισε να εμπλουτίσει τη συλλογή με κάποια έργα Κυπρίων ζωγράφων που θεωρούνται πρωτεργάτες και θεμελιωτές της κυπριακής τέχνης».

Δηλαδή, εξήγησε η κ. Χατζήγαβριηλ, «η πρώτη γενιά του 20^ου αιώνα από τον Κισσονέργη, τον Διαμαντή, τον Κάνθο και τελειώνουμε με τον Χριστόφορο Σάββα που έφερε το νέο ρεύμα του μοντερνισμού και άλλαξε τα δεδομένα της παράδοσης που υπήρχαν το 1960».

Πρόσθεσε ότι «επιλέξαμε έργα που απεικονίζουν σκηνές της καθημερινής ζωής και συνεχίζει να εμπλουτίζεται».

Ιδιαίτερα σημαντικό για την Διευθύντρια της «Πινακοθήκης Λεβέντη» είναι το γεγονός πως «για πρώτη φορά, ιδιωτική συλλογή είναι διαθέσιμη στο κοινό και για πρώτη φορά Έλληνες ζωγράφοι και Κύπριοι ζωγράφοι, και άλλοι ζωγράφοι από την Ευρώπη βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη».

«Μπορείς να συγκρίνεις, να καταλάβεις νοοτροπίες, κοινωνικό επίπεδο, βιοτικό επίπεδο, ξεχωρίζουν οι διαφορές, οι τάσεις που επηρεάζουν, οι πολιτικές καταστάσεις», είπε η κ. Χατζήγαβριηλ.

Ανέφερε πως «οι Κύπριοι ζωγράφοι είναι πιο απλοϊκοί για την εποχή τους σε σχέση με τους αντίστοιχους Έλληνες και άλλους Ευρωπαίους αλλά αποδίδουν αυτό που τους πονά τους ίδιους, ο τόπος τους, το γεγονός ότι ήταν κάτω από μια κατοχή και είναι ωραίος αυτός ο συνδυασμός».

Κάθε συλλογή θα έχει τον δικό της όροφο και τα έργα θα εμπλουτίζονται με ψηφιακή τεχνολογία και ψηφιακές λεζάντες για τα έργα και την εποχή τους.

Θα είναι, επίσης, διαθέσιμος οδηγός αυτόνομης ξενάγησης και σύγχρονη ψηφιακή ξενάγηση.

Το Ίδρυμα Λεβέντη είχε ως καταπίστευμα να δημιουργήσει στην Κύπρο μετά το θάνατο του Αναστάσιου Λεβέντη ένα μουσείο που να φιλοξενήσει αυτές τις συλλογές.

Το Ίδρυμα Λεβέντη χρηματοδότησε την ανέγερση του κτηρίου και τη λειτουργία του.

Η κ. Χατζήγαβριηλ είπε ότι «το Ίδρυμα Λεβέντη έχει στόχο να παρουσιάσει σωστά τον ελληνικό πολιτισμό και την κυπριακή ιστορία και κουλτούρα αλλά έχει ένα τεράστιο έργο που γίνεται αθόρυβα και καλύπτει παγκόσμιο επίπεδο σε πολλές άλλες πτυχές, στην έρευνα για την ιατρική, το περιβάλλον και την προστασία του».

Το Ίδρυμα Λεβέντη γιόρτασε πρόσφατα τα 30 χρόνια «και πάει ολοταχώς προς τα 40χρονα με διεθνή αναγνώριση της δράσης του.