Η φωτογραφία αυτή λήφθηκε νωρίς το 1974 στο ξενοδοχείο “Λήδρα Πάλας” στη Λευκωσία. Εικονίζει δε, πολιορκούμενους από δημοσιογράφους, τους Γλαύκο Κληρίδη και Ραούφ Ντενκτάς, έχοντας ανάμεσά τους τον τότε αξιωματούχο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Μεξικανό Οζόριο Βιβιάνο Ταφάλ. Ο Ταφάλ είχε υπηρετήσει στην Κύπρο ως εκπρόσωπος του τότε γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Ου Θαντ, από τον Φεβρουάριο του 1967 μέχρι και τον Ιούνιο του 1974. Υπό την εποπτεία και βοήθειά του είχαν μάλιστα διεξαχθεί οι τότε ενδοκυπριακές συνομιλίες για εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό ζήτημα. Οι συνομιλίες είχαν αρχίσει από το 1968, την ελληνοκυπριακή πλευρά εκπροσωπούσε ο τότε πρόεδρος της Βουλής Γλαύκος Κληρίδης και την τουρκοκυπριακή ο Ραούφ Ντενκτάς. Είχαν συνεχιστεί ενισχυμένες από τον Ιούνιο του 1972 και με εμπειρογνώμονες από την Ελλάδα (Μιχαήλ Δεκλερής) και την Τουρκία (Ορχάν Αλτικαστί).Ο Οζόριο Ταφάλ κατά την 7ετή και πλέον υπηρεσία του στην Κύπρο είχε βρει τον χρόνο να ενδιαφερθεί και να μελετήσει τη χλωρίδα του νησιού, είχε μάλιστα γράψει και σχετικό βιβλίο.

Οι ενδοκυπριακές συνομιλίες είχανε τότε φθάσει πάρα πολύ κοντά σε επίτευξη συμφωνίας. Μπορεί να λεχθεί ενδεικτικά ότι η τουρκοκυπριακή και τουρκική πλευρά είχαν, μεταξύ άλλων, αποδεχθεί και τα περιβόητα 13 σημεία τα οποία είχε υποβάλει ο Μακάριος από το 1963. Ωστόσο το “πάρα πολύ κοντά” ήτανε σχετικό, αφού στο μεταξύ στην Κύπρο είχε ιδρυθεί η ΕΟΚΑ Β’ με στόχο την ένωση με την Ελλάδα, πράγμα που δημιούργησε μια άλλη κρίσιμη κατάσταση στο νησί. Η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε τώρα να αντιμετωπίσει την εμφύλια διαμάχη, τις βόμβες και τις δολοφονίες της ΕΟΚΑ Β’, η δε τουρκοκυπριακή πλευρά τηρούσε πλέον στάση αναμονής παρακολουθώντας το αλληλοφάγωμα των Ελληνοκυπρίων. Η αλλαγή ηγεσίας εξάλλου της χούντας στην Αθήνα, με επικεφαλής τώρα τον περισσότερο παρανοϊκό Δημήτριο Ιωαννίδη, είχε δυσκολέψει ακόμα πιο πολύ την κατάσταση. Στη φωτογραφία, οι συνομιλητές Κληρίδης και Ντενκτάς φαίνονται ιδιαίτερα ευδιάθετοι ενώπιον των δημοσιογράφων, σε μια ακόμα από τις τακτικές τους συναντήσεις. Ο στρατηγός Γρίβας είχε ήδη πεθάνει λίγο ενωρίτερα και η οργάνωσή του ΕΟΚΑ Β’ βρισκόταν στα πρόθυρα πλήρους διαλύσεως.

Ωστόσο η αισιοδοξία, τα χαμόγελα και το καλό κλίμα δεν θα άντεχαν για πολύ ακόμα. Διότι πολύ σύντομα η ελληνική χούντα θα διέτασσε τη διενέργεια πραξικοπήματος στην Κύπρο, ενώ η Τουρκία θα είχε ήδη έτοιμο και φορτωμένο τον αποβατικό της στόλο…