Ο Πίτερ Εραμιάν παρουσιάζει τη νέα του εικαστική πρόταση με τίτλο Here' s to my sweet satan, την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου στον χώρο Volks.

Η έκθεση θα παραμείνει στο Volks μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου 2016.

Η έκθεση παίρνει το όνομά της από την φήμη που ακολουθούσε τη δεκαετία του '80  το τραγούδι των Led Zeppelin Stairway to heaven, ότι ακούγοντάς το ανάποδα..., θα άκουγες τον στίχο Here's to my sweet satan.

16 τόνοι κυπριακής πέτρας

Στην έκθεση περιλαμβάνεται μια κεντρική site-specific εγκατάσταση για την οποία εκφορτώθηκαν στον χώρο του Volks 16 τόνοι κυπριακής πέτρας, στο πλαίσιο μέσα από το οποίο αφορμάται το έργο: στη βάση ενός τραγουδιού, του 'Sixteen Tons', που μιλά για ένα μεταλλωρύχο και βασίζεται στη ζωή στα ορυχεία της κομητείας Mulhenberg του Κεντάκυ.

Το τραγούδι γράφτηκε και πρωτοηχογραφήθηκε από τον Merle Travis και κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρία Capitol στο άλμπουμ 'Folk Song of the Hills' (Ιούλιος 1947). Ο στίχος “You load sixteen tons and what do you get? Another day older and deeper in debt” (Φορτώνεις δεκαέξι τόνους και τι κερδίζεις; Ακόμα μια μέρα μεγαλύτερος και σε πιο βαθύ χρέος) προέρχεται από ένα γράμμα που γράφτηκε από τον αδελφό του Τράβις, Τζον. Ένας άλλος στίχος αποδίδεται στον πατέρα τους, επίσης μεταλλωρύχο που έλεγε “I can’t afford to die. I owe my soul to the company store” (Δεν έχω την πολυτέλεια του θανάτου. Χρωστώ την ψυχή μου στο εταιρικό μαγαζί), μια αναφορά στο σύστημα πληρωμών με πίστωση και τις τακτικές μισθωτής δουλείας. Στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, οι εργάτες δεν πληρώνονταν με χρήματα• αντ’ αυτού πληρώνονταν με μη μεταβιβάσιμα πιστωτικά κουπόνια που ανταλλάσσονταν μόνο με προϊόντα που πωλούνταν σε εταιρικό μαγαζί.

Αυτό καθιστούσε αδύνατη την αποταμίευση για τους εργάτες, που συνήθως ζούσαν σε καταλύματα ή σπίτια που ανήκαν στην εταιρία, με το ενοίκιο να αποκόπτεται αυτόματα από τον μισθό τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό το σύστημα και οι συνυφασμένες τακτικές μισθωτής δουλείας εξακολούθησαν μέχρι τις απεργίες των Ενωμένων Μεταλλωρύχων και άλλων συνδεδεμένων -τότε νεοσύστατων- συντεχνιών, που επέφεραν το τέλος τέτοιων πρακτικών.

Δύο ακόμη μουσικά θέματα και μια επιστημονική έρευνα αποτελούν την αφετηρία της νέας εικαστικής πρότασης του Πίτερ Εραμιάν στην οποία περιλαμβάνονται και ηχητικές εγκαταστάσεις:

Τα Voyager Golden Records είναι δίσκοι γραμμοφώνου οι οποίοι συμπεριλαμβάνονται εντός των διαστημικών σκαφών Voyager, που εκτοξεύθηκαν στο διάστημα το 1977. Εμπεριέχουν ήχους και εικόνες που επιλέχθηκαν για να αντιπροσωπεύσουν την ποικιλία της ζωής και της κουλτούρας στη γη και προορίζονται για όποια νοήμων εξωγήινη μορφή ζωής, ή για ανθρώπους που ίσως τα βρουν στο μέλλον. Το περιεχόμενο των δίσκων επιλέχθηκε για την NASA από μια επιτροπή με πρόεδρο τον Carl Sagan του πανεπιστημίου Cornell. Η διαδικασία επιλογής κράτησε περίπου ένα χρόνο. Ο Sagan και οι συνεργάτες του συνάθροισαν 116 εικόνες και μια ποικιλία φυσικών ήχων, όπως ήχους που προέρχονται από κύματα, ανέμους, κεραυνούς και ζώα. Σε αυτούς προστέθηκαν μουσικές επιλογές από διαφορετικές κουλτούρες και εποχές, χαιρετισμοί σε 55 αρχαίες και μοντέρνες γλώσσες, και γραπτά μηνύματα από τον πρόεδρο της Αμερικής Jimmy Carter και τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Kurt Waldheim. O Sagan εισηγήθηκε να συμπεριληφθεί το τραγούδι των Beatles ‘Here Comes The Sun’, όμως η δισκογραφική εταιρία ΕΜΙ, στην οποία ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού, αρνήθηκε. Το αρχείο συμπεριλαμβάνει επίσης το μήνυμα έμπνευσης "Per aspera ad astra" σε κώδικα Μορς.

Το 1982 προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι πολλά δημοφιλή ροκ τραγούδια περιείχαν κρυφά μηνύματα μέσω της τεχνικής του backmasking. Ένα συχνά αναφερόμενο παράδειγμα τραγουδιού με κρυφό μήνυμα ήταν το 'Stairway to Heaven'. Το υποτιθέμενο μήνυμα βρίσκεται στo μεσαίο τμήμα του τραγουδιού (“If there’s a bustle in your hedgerow, don’t be alarmed now…”), που όταν παιχτεί αντίστροφα φέρεται να περιέχει τις σατανικές αναφορές “Here’s to my sweet Satan” και “I sing because I live with Satan.”

Το 2011 σε τέσσερα ερευνητικά κέντρα στην Δυτική Αφρική, παρατηρήθηκαν πολλαπλά κούφια δέντρα με επιφανειακές ρίζες που παρουσίαζαν καθαρά σημάδια φθοράς, με ύποπτες στοίβες πετρών στη βάση και το εσωτερικό τους. Οι ερευνητές τοποθέτησαν δίπλα από αυτά κάμερες παρακολούθησης κίνησης και ανακάλυψαν ότι οι υπεύθυνοι για αυτές τις στοίβες ήταν χιμπατζήδες, οι οποίοι επισκέπτονταν συχνά τα δέντρα. “Οι κάμερες του PanAf (Pan African Programme: The Cultured Chimpanzee) κατέγραψαν κάποιους χιμπατζήδες, δρώντας ατομικά σε σχέση με το σύνολο, να σηκώνουν πέτρες από το πλάι ή το εσωτερικό των δέντρων, και μετά να τις πετούν πάνω στα ίδια τα δέντρα ενώ ταυτόχρονα έβγαζαν ένα διαπεραστικό, λαχανιασμένο ξεφωνητό”, αναφέρει η Ammie Kalan του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Εξελικτική Ανθρωπολογία. Αξιοσημείωτο είναι το ότι η συμπεριφορά αυτή οδηγεί σε συσσώρευση πετρών σε αυτές τις τοποθεσίες. Αν και αυτή η συμπεριφορά παρατηρείται κυρίως σε αρσενικούς, ενήλικους χιμπατζήδες στα πλαίσια τελετουργικών δρώμενων, κάποιες κάμερες έχουν αποκαλύψει παρόμοια συμπεριφορά από θηλυκούς και νεαρούς χιμπατζήδες. Αυτή η συμπεριφορά έχει παρατηρηθεί μόνο στη Δυτική Αφρική και φαίνεται να είναι ανεξάρτητη από το οποιοδήποτε πλαίσιο τροφοληψίας, πλαίσιο κάτω από το οποίο περιγράφεται η συμπεριφορά των χιμπατζήδων που εμπεριέχουν χρήση εργαλείων. Λόγω της ύποπτης συσσώρευσης πετρών που συσχετίζονται με αυτή την νέα ανακάλυψη σε σχέση με τη συμπεριφορά των χιμπατζήδων, γεννιούνται ερωτήματα γύρω από την αρχαιολογική ερμηνεία διαφόρων χώρων συσσωρευμένων πετρών. Ενδιαφέρον προκαλεί η εισήγηση των ερευνητών ότι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να ρίξει φως στην γέννηση των τελετουργικών χώρων και την σχέση τους με την εξέλιξη των Μεγάλων Πιθήκων, αφού οι χιμπατζήδες παρουσιάζονται συχνά ως παράδειγμα για την εξέλιξη των ανθρωπίδων.

Την έκθεση συνοδεύει κατάλογος που επιμελήθηκε ο ίδιος ο καλλιτέχνης και στην οποία τλεσσερις συγγραφείς -η Μαρίνα Κασσιανίδου, ο Εμίντιο Βάσκεζ Χατζηλύρα, ο Ευαγόρας Βανέζης και ο Κρίστοφερ Ρέι Πέρεζ- σχολιάζουν το υλικό πάνω στο οποίο δούλεψε ο Εραμιάν και καταγράφουν τη δική τους οπτική στα γεγονότα χωρίς να γνωρίζουν το τελικό έργο του καλλιτέχνη στο Volks.

+ Εγκαίνια την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου στις 18:00 στο Volks (αποθήκη 5, οδός Χαράλαμπου Μιχαήλ 101, έναντι του Μελκονιάν στη λεωφ. Λεμεσού), Λευκωσία. 

Η έκθεση θα παραμείνει μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου 2016. Ώρες λειτουργίας Κυριακή-Τρίτη 17:00-20:00 και με ραντεβού. Πληροφορίες τηλ. 99495198.