Την ένταξη του Ρεμπέτικου στον κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας αποφάσισε η UNESCO, κατόπιν εξέτασης σχετικού φακέλου υποψηφιότητας που υπέβαλε η Ελλάδα.

Η υποψηφιότητα του ρεμπέτικου αξιολογήθηκε από τις αρμόδιες επιτροπές και έγινε εγγραφή του στα νέα στοιχεία πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως ανακοινώθηκε την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου από την Unesco. Ο κατάλογος που ανακοινώθηκε περιλαμβάνει συνολικά 33 μορφές έκφρασης που μαρτυρούν την ποικιλομορφία της άυλης κληρονομιάς και τη σημασία της.

Σμυρνέικο Μανέ, Μαζόρε. Δίσκος 78 στροφών που ηχογραφήθηκε στην Αμερική στις αρχές του 20ού αιώνα.

Στην σύντομη περιγραφή του για το ρεμπέτικο, η UNESCO αναφέρει πως πρόκειται για μια μουσική και πολιτιστική έκφραση άρρηκτα δεμένη με το τραγούδι και τον χορό που αρχικά διαδόθηκε στα αστικά λαϊκά στρώματα και ως αστικό λαϊκό μουσικό είδος, άκμασε το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Με επιρροές από το δημοτικό και το μικρασιάτικο τραγούδι, αντικατοπτρίζει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής όπου αναπτύχθηκε και ιδιαιτέρως τη ζωή του περιθωρίου. Στην πορεία η κοινωνική του βάση επεκτάθηκε στους πρόσφυγες, στην εργατική και τη μεσοαστική τάξη, ενώ στις μέρες μας αναγνωρίζεται ως δημοφιλής πολιτιστική κληρονομιά.


Στη σύνοψή της, η Unesco αναφέρει ότι τα ρεμπέτικα τραγούδια αποτελούν μέρος του ρεπερτορίου σε κοινωνικές συνεστιάσεις καθώς κουβαλούν ανεκτίμητες αναφορές σε ήθη και έθιμα ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής. Το ρεμπέτικο διαδίδεται προφορικά αλλά και διαμέσου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, στα μουσικά σχολεία, σε κονσερβατόρια και πανεπιστήμια ενώ μουσικοί και θαυμαστές του είδους συνεχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στην διατήρησή του ως μιας ζωντανής τέχνης.

Εδώ ολόκληρη η λίστα με τα 33 νέα στοιχεία στη λίστα της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

ΑΡΧΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Εικόνα από το κόμικ Rebetiko, του David Prudhomme, που κυκλοφόρησε αρχικά στη Γαλλία το 2012.