15 φαν απαντούν: Το αγαπημένο μου των Cranberries

ΠΑΡΑΘΥΡΟ Δημοσιεύθηκε 18.1.2018

Θεσσαλονίκη 1993..κρύο απόγευμα..διαλέγω στα γρήγορα κασέττα Cranberries, πρώτο κομμάτι στη σειρά DREAMS, βάζω σκουφάκι, χέτφόούνς από πάνω, παίρνω το ποδήλατο. Τα φρένα τα έστειλα για ύπνο και τώρα πια κατηφορίζω με λαχτάρα από Αρριανού προς παραλία Θερμαϊκό. Οι δρόμοι γεμάτοι από αυτοκίνητα, μηχανάκια, πεζούς, σκυλιά, τίποτα δεν με σταματά έχω τα όνειρα μου στα πετάλια!

astrakiStrikes

"Dreams" .Με ακουστικά από ΤΕΙ Αιγάλεω με λεοφωρείο και μετρό προς Θησείο, ηλιόλουστη μέρα Μάϊος, για να συναντήσω τον τότε έρωτα. Φραπέ μέτριο με γάλα. Silk cut κίτρινα. Και μια ζεστή Συριανή αγκαλιά.-Παναγιώτης Τοφή

Το "Dreams" φυσικά! Χιόνι και ανοικτά παράθυρα στη Θεσσαλονίκη των 90's... μυρωδιές Θερμαϊκού και έρωτες! - Ευθυμία 'Αλφα

Δύσκολο να πεις μόνο ένα τραγούδι.Θα επιλέξω το"Dreams".Ακούγαμε Cranberries όταν ήμουν στο γυμνάσιο, θυμάμαι πολύ έντονα εκείνη την όμορφη (κι ανέμελη θα έλεγα πλέον) εποχή, φίλους και στιγμές που μοιραστήκαμε. Η μουσική είναι ένα στοιχείο που σε δένει με το παρελθόν και τα τραγούδια των Cranberries άφησαν το σημάδι τους τότε.-Αγγελική Aθανασιάδη

Βράδια Σαββάτου με την αγαπημένη εφηβική παρέα, συνήθως στην Amanda’s, και κάθε φορά που έμπαινε το Dreams των Cranberries να στριγγλίζουμε σαν να είχε χρόνια να το ακούσουμε, να χοροπηδάμε, να φωνάζουμε τους στίχους και να αγκαλιαζόμαστε. 25 χρόνια μετά η παρέα αυτή υπάρχει ακόμα.Όταν διάβασα τα νέα για την Ντολόρες, τους έστειλα το τραγούδι σε ένα chat που μοιραζόμαστε όλοι εμείς.-Πόπη Πισσουρίου

Πήγαινα Σαββατοκύριακο στη σχολή μπαλέτου, έστηνα την handy cam και για ώρες κινηματογραφούσα τον εαυτό μου να αυτοσχεδιάζει χορογραφίες του "Οde to my Family"...-Ελένη Σιδερά

Το Ode to my Family είναι το αγαπημένο μου.Μου θυμίζει τα εφηβικά μου χρόνια, το πρώτο cd που αγόρασα, το Now 29 είχε ένα τραγούδι τους αν θυμάμαι καλά.Μου βγάζει μια μελαγχολία αλλά ταυτόχρονα μια ηρεμία και γαλήνη. Το Zombie ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα από αυτούς.Θυμάμαι αποκοιμήθηκα με το CD player το φορητό και έπεσε από το κρεβάτι και γδάρθηκε ο δίσκος και δεν έπαιζαν 2-3 τραγούδια προς το τέλος του cd -Άρης Κίκας

Το Ode to my Family. Μου θυμίζει τους παρέες μου, την οικογένεια μου και ένα παλιό γκόμενο.Την παλιά New Division, ένα φίλο μου που ήταν πορωμένoς με την Ντολόρες και μου έλεγε ότι την άκουσε ζωντανά στην Θεσσαλονίκη.Είναι πολύ νοσταλγικό και το αγαπώ - Κάτια Κωνσταντίνου Δανιήλ

Το "Empty" από το 'No Need to Argue' (1994). Ήμουν στη βαθιά εφηβεία, άκουγα όλο το album με θαυμασμό, άκουγα τη φωνή της και ένιωθα ότι είναι ΟΚ να είσαι διαφορετικός, μη συμβατικός. Το Empty με ταξίδευε, με γέμιζε αντί να με "αδειάζει" - όπως λέει ο τίτλος του.-Ειρήνη Στυλιανού

Τι να πω για την Ντολόρες;

Θα πω κάτι για την Ελένη που μου μιλούσε με την φωνή της Ντολόρες...

/ Ραβασάκι – 20 χρονών αργοπορημένο.

Σχολικός χορός Γυμνάσιου Διανέλλου και Θεοδότου του 1998 στο Χίλτον της Έγκωμης και ήξερα ότι μάλλον δεν θα ξαναδώ την Ελένη – έμαθα από φίλους ότι θα πάμε σε διαφορετικά Λύκεια.

Ήταν η τελευταία ευκαιρία να τις πω πως πραγματικά ένιωθα τα τελευταία 6 χρόνια (από το Δημοτικό δλδ, what to say, είμαι λιον σλόου).

Ο “πρόχειρος ” DJ βάζει ένα ράντομ κομμάτι από ένα από τα πολλά “ΝΟW κάτι” CD που είχε στο βαλιτσάκι, ΜΠΟΥΜ πέφτει το “Linger” των Cranberries. Αν και μεταλλάκι – τους είχα βαθιά εκτίμηση. Η τέλεια στιγμή για ένα slow dance και ερωτικές εξομολόγησεις, ο χρόνος σταμάτα όλα κινούνται σε αργή κίνηση...

Την βλέπω στην απέναντι πλευρά της πίστας, ξεροκαταπίνω και αρχίζω σιγά σιγά να περπατώ προς το μέρος της. Κοιτάζει και με βλέπει καρφωτά με τα μεγάλα γουρλωτά της ματια, χαμογελά με τις φίλες της. Πάω να ανοίξω το στόμα μου αλλα ΜΠΟΥΜ – Ό μπούλης του σχολείου μπροστά μου που το πούποτε (ποιός τον εκάλεσεν!!!) τζαι ρωτά την πρώτος.

Απογοήτευση.

Παίρνω τηλέφωνο την μανα μου (φυσικά όχι από κινητό άλλα το τηλέφωνο της ρεσεψιόν) να έρθει να με πάρει νωρίτερα από ότι είχαμε συμφωνήσει. Με ρωτά γιατί; Απαντώ σαν γνήσιος πρώτο-Geek “Παίζει το Dracula στην LTV τζαι θέλω να το δω,,,”.

CUT – 30 λεπτά μετά – μουτρωμένος κάθομαι στην θέση του συνοδηγού τζαι βάλλω το ράδιο. Τι παίζει; Το “Linger”, τραγική σύμπτωση. Μονο τούτη την φορα έσιει μια διαφορά, οι στίχοι ξαφνικά κάμνουν νόημα,..

“You know I'm such a fool for you
You've got me wrapped around your finger
Do you have to let it linger?”

Αντίο Ελένη.

Αντίο Ντολόρες.

-Αντρέας Splash Κυριάκου

Το "Νo Νeed to Αrgue" ειναι το πιο μελαγχολικό και ίσως και το ποιό όμορφο τραγούδι τους. Η μελαγχολία και η νοσταλγία όταν αντιλαμβάνεσαι οτι πεθαίνει ένας έρωτας. Στο συγκεκριμένο τραγούδι υπάρχει και ένα αίσθημα αποδοχής της πραγματικότητας, οτι τελείωσε η σχέση. Και αυτό εκφράζεται με θλίψη αλλα και αξιοπρέπεια. Θυμάμαι όταν πήρα την απόφαση να χωρίσω ήταν πολύ δύσκολο και άκουγα αυτό το τραγούδι συνειδητοποιώντας οτι με περιμένουν δύσκολες μέρες. -ΓΠ

No need to argue.Ένας ψαλμός για μένα.Όπου η ερμηνεία και ο ήχος μου προκαλούν δέος.Ερμηνεία, ήχος και στίχος.Μου θυμίζει τα χρόνια όταν αισθάνθηκα να ερεθίζομαι από την τέχνη.-Ανδρέας Αραούζος

Το τραγούδι "Promises" . Μου θυμίζει τον τελευταίο χρόνο στο λύκειο που πηγαίναμε σε σπίτια φίλων και ακούγαμε 90'ς ροκ στο cd player και στο ράδιο. - ΚΛ

Όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We?" πήγα προσωπικά στην All Records το αγόρασα και παρουσίασα όλα τα τραγούδια στην τότε εκμπομπή μου με τίτλο Πορωμένη Ψυχοπλάκωση στο RADIO 1 106.0...και να μουρμουρούν οι ακροατές .. μα πάλε το Zombie μα πάλε το Zombie -Frank Ferre

Zombie φυσικά, 90's, όταν η μουσική είχε ακόμη κάτι να πει πολιτικά..." -ΔΠ

Χειμώνας 1995. Κατεβαίνεις την πόρτα του λεωφορείου στην πιο καταθλιπτική παραλία του κόσμου. Μακένζυ Λάρνακας. Σχολική εκδρομή για καλαμάρι ροδέλα και σουβλάκι λάστιχο αιώνες πριν το Ammos Beach και τα sushi bar. Στα ηχεία του ΑΙWA παίζει η καινούρια κασέτα που αντέγραψες από κάπου. Οι εφηβικές ορμόνες κτυπούν στο χίλια. Du du du du du du du... Η όμορφη της παρέας δεν σου μίλησε καθόλου σε όλη τη διαδρομή και τα σύννεφα στο μακένζυ δεν κρύβουν τα σπυριά στο πρόσωπο που κοκκινίζουν. In your head, in your head... Είναι έτοιμα να εκραγούν από θυμό ...thei - r – bombs... Μετά από 40 λεπτά δρόμου ανυπαρξίας και αυτό που φαινόταν σαν αιώνια ερωτική απογοήτευση, η φωνή από το κασετόφωνο σου θυμίζει ποιος είσαι. Zombie. Με αγγλικά του First Certificate και χωρίς Shazam οι στίχοι όλων των τραγουδιών είχαν να κάνουν με τα εφηβικά δράματα που ζούσες. Χρόνια μετά, ο ήχος γεμάτος συναίσθημα μετατράπηκε σε στίχους με νόημα. Με τη γκραντζ ροκ μουσική μεγαλώσαμε, πολιτικοποιηθήκαμε και σιγά σιγά καταλάβαμε ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου. Η κραυγή της Ντολόρες Ο' Ριόρνταν, σαν πίνακας του Μουνκ, ξύπνησε τον κόσμο για τον Ιρλανδικό εμφύλιο και σήμερα στο νησί του βορρά κλείνουν τις πληγές. Στο δικό μας νησί ελπίζω τα ηχεία του σημερινού Μακένζυ να ξυπνούν κάτι περισσότερο από τους γείτονες.

It's the same old theme since 1916. It's the same old theme since 1960. - Χάρης Καυκαρίδης