Στη Μεσόγειο ανθεί εδώ και αιώνες. Γι’ αυτό δίκαια χαρακτηρίζεται το λίκνο της. Γλυπτική. Εδώ όλα ευνόησαν την άνθησή της. Το κλίμα, το φως, ο ήλιος που, όπως έλεγε ένας μεγάλος γλύπτης, ο Αντουάν Μπουρντέλ, αποκαλύπτει την κακή γλυπτική.

Η γλυπτική άνθησε και εδώ, στο νησί μας. Αρκεί μια επίσκεψη στα αρχαιολογικά μας μουσεία και μια ματιά στην ιστορία της αρχαίας κυπριακής γλυπτικής: Ερμαίος, του 7ου π.Χ. αιώνα, γνωστός από συλλαβική επιγραφή που βρέθηκε στους Δελφούς. Ο Σίκων ο Κύπριος, του 6ου π.Χ. αιώνα, γνωστός από επιγραφή που βρέθηκε στη Ναυκράτιδα της Αιγύπτου. Ο Σίμος ο Σαλαμίνιος, του 3ου π.Χ. αιώνα, γιος του Θεμιστοκράτους, γνωστός από δυο επιγραφές που βρέθηκαν στα ελληνικά νησιά Ρόδο και Σαντορίνη. Ονασιφών Κλειωναίου Σαλαμίνιος, του 2ου π.Χ. αιώνα, γνωστός από επιγραφή σε βάση αγάλματος, που βρέθηκε στη Ρόδο. Καλλικλής Ιπποκράτους Σαλαμίνιος, του 2ου π.Χ. αιώνα, γνωστός από επιγραφή που βρέθηκε στους Δελφούς, όπου αναφέρεται ως κατασκευαστής αγάλματος. Ζωίλος Γόλγιος, του 1ου π.Χ. αιώνα, Ερμόλαος Ψυχάρους και πολλοί άλλοι.

Ο γλύπτης ήταν και θεοποιός. Το επάγγελμα του θεοποιού (κάτι αντίστοιχο του αγιογράφου) το συναντούμε στην αρχαία Κύπρο. Ο θεοποιός ήταν ο κατασκευαστής (γλύπτης ή κεραμέας) μικρών αγαλμάτων των θεών. Είναι ενδεικτικό ένα πήλινο αγαλματάκι της θεάς Αφροδίτης, που βρέθηκε στην τοποθεσία Παλαιόκαστρον της Πάφου και αναφέρει ότι κατασκευάστηκε από τον τεχνίτη Επαφρά (Επαφράς θεοποιός εποί[ει). Τα αγαλματίδια των θεών που κατασκεύαζε, τα πωλούσε στους πιστούς και οι τελευταίοι τα αφιέρωναν στις διάφορες θεότητες που λάτρευαν.

Σεβόμαστε σήμερα αυτή την υπέροχη τέχνη, οι δάσκαλοι ωθούν τα παιδιά να την ανακαλύψουν για να μπορούν να θαυμάσουν και τα σύγχρονα έργα γλυπτικής που παράγει ο τόπος; Η Ελλάδα σχετικά πρόσφατα απέκτησε την Εθνική της Γλυπτοθήκη. Παλιοί βασιλικοί στάβλοι ανακαινίσθηκαν υποδειγματικά και φυλάττουν «την τέχνη που υπερβαίνει τη φθορά και τον θάνατο και μνημειώνει τη ζωή».

Το νέο αρχαιολογικό μουσείο της Κύπρου έχει μπει ήδη σε τροχιά υλοποίησης. Θα ανεγερθεί σε επιφάνεια 40.000 τ.μ., έχει προϋπολογισμό 75.000.000 ευρώ. Το κτήριο θα υλοποιηθεί σε δύο στάδια και θα περιλαμβάνει, πέρα από τις μόνιμες εκθέσεις, χώρους περιοδικών εκθέσεων και εκπαιδευτικών εργαστηρίων, εργαστήρια συντήρησης, αποθήκες αρχαιολογικού υλικού, τις εγκαταστάσεις του Τμήματος Αρχαιοτήτων, βιβλιοθήκη, αμφιθέατρο 300 θέσεων, χώρο 380 θέσεων στάθμευσης καθώς και τη διαμόρφωση μιας μεγάλης υπαίθριας έκτασης που αρχίζει μπροστά από το κτήριο της Βουλής και εκτείνεται μέχρι τον Πεδιαίο ποταμό.

Το παλιό και το νέο Κυπριακό Μουσείο θα συνδέονται με την κεντρική πλατεία, την «πλατεία των Μουσείων», και θα συλλειτουργούν σε συνδυασμό με τους χώρους των υπαίθριων εκθεμάτων και περιπάτων πετυχαίνοντας τη σύσταση μιας ευρύτερης αρχαιολογικής και πολιτιστικής εγκατάστασης.

Μέσα σε αυτό το καταπληκτικό έργο πολιτισμού (όπως τουλάχιστον μπορούμε να το φανταστούμε από τις περιγραφές) αναμένει κανείς ότι η γλυπτική, η τέχνη που αντέχει περισσότερο στην αναμέτρηση με τον χρόνο και γίνεται σχεδόν ο αποκλειστικός μάρτυρας της ιστορίας του ανθρώπου, του διαλόγου των θνητών με τον θεό, θα γίνει πλέον στοιχείο της καθημερινότητας. Συζητώντας για παιδεία, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, κίνητρα για δημιουργική διοχέτευση της ενέργειας των νέων, τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς από έναν νέο, ζωντανό, σύγχρονο διάλογο με τα δημιουργήματα της ιστορίας του ανθρώπου;