Έχω απλώσει τα ρούχα και είμαι στην κουζίνα για το γνωστό βραδινό μάζεμα. Ακούω έναν θόρυβο κάπως περίεργο. Δεν δίνω μεγάλη σημασία αλλά ο θόρυβος επιμένει. Φωνάζω στη διαδοχή που είναι αραχτή στον καναπέ και βλέπει τον Τσιτσιπά να ιδρώνει, «Μήπως βρέχει;». Η ερώτηση είναι καθαρά ρητορική γιατί ταυτόχρονα βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω την μπόρα που έχει ξεσπάσει. Και επίσης ταυτόχρονα ακούω την ερώτηση «Hey Google, is it raining?» και την απάντηση: «No it isn't raining, it's cloudy». Της θειας σου το μπουγαδοκόφινο κύριε Google που δεν βρέχει.

Ποιον να πλακώσω πρώτα στο ξύλο, το παιδί ή το μηχάνημα; Τουλάχιστον στη συνέχεια όταν ρωτήσαμε πόσο ύψος έχει ο Τσιτσιπάς, γιατί τον βλέπαμε στην απονομή δίπλα στον Γιαπωνέζο, κι ήταν άλλος τόσος, μας απάντησε σωστά.

Τεχνολογία Voice: «Hey Google, is it raining?» και η απάντηση «No it isn't raining, it's cloudy». Της θειας σου το μπουγαδοκόφινο κύριε Google που δεν βρέχει

Όσοι μου λένε ότι οι τεχνολογίες Voice δεν έχουν αρχίσει ακόμα να χρησιμοποιούνται πολύ, ξεχνούν τους βοηθούς κάθε είδους στα κινητά τους. Ξεχνούν ότι κάθε ξένος μπορεί να γράψει και να στείλει ένα sms πολύ πιο γρήγορα από τον καθένα μας εάν απλώς το υπαγορεύσει. Ξεχνούν ότι η φωνή είναι πιο κοντά στον ανθρώπινο χαρακτήρα απ’ ό,τι ένα πληκτρολόγιο, που δεν μπορεί παρά να νικήσει την οποία μάχη στο τέλος. Και για του λόγου το αληθές θα κρατηθώ και θα υπαγορεύσω το κείμενο που διαβάζετε μέχρι το τέλος. Συνήθως το κάνω για μία-δύο παραγράφους και μετά ξεχνιέμαι και πάω πάλι στο πληκτρολόγιο παρόλο που ο αυχένας μου διαφωνεί κατηγορηματικά. (Παρεμπιπτόντως τα μάζεψα τα ρούχα και μετά τα άπλωσα πάλι και όλα αυτά γιατί ο κ. Google δεν είχε σωστές πληροφορίες. Είχα ρωτήσει πριν βάλω πλυντήριο, τι νομίζετε;).

Κάποιοι από τους γκουρού της τεχνολογίας μάς λένε ότι τα πληκτρολόγια έχουν μπροστά τους το πολύ πέντε χρόνια ζωής. Κάποιοι άλλοι είναι πιο συντηρητικοί και θεωρούν ότι προβλήματα, όπως ο θόρυβος, θα καθυστερήσουν.

Έχω φίλους που γράφουν ακόμα σε χαρτί και λένε ότι είναι αδύνατον να πληκτρολογήσουν γιατί χάνουν τον ειρμό της σκέψης τους. Άρα δεν έμαθαν και ποτέ να πληκτρολογούν. Θα είναι εύκολο τώρα για αυτούς να υπαγορεύουν το κείμενο που έχουν γράψει με τα κολλυβογράμματά τους τα οποία κανείς δεν καταλαβαίνει. Το ίδιο πρόβλημα έχω και εγώ. Μπορώ να γράφω στο πληκτρολόγιο χωρίς να χάνω τον ειρμό μου αλλά όταν πρέπει να υπαγορεύσω, εκεί μαυρίζουν όλα. Φαντάζομαι πώς απλώς χρειάζομαι περισσότερη εξάσκηση.

Θα ήθελα επίσης να ξέρω τις δυνατότητες που έχει η μηχανή να με αναγνωρίζει καλύτερα. Να μπορεί δηλαδή να ακολουθεί τον ρυθμό μου, να καταλαβαίνει πού ενώνω λέξεις (να, τώρα ας πούμε, έγραψε «που έναν Αλέξης»), όπως κάνουμε όλοι μας. Είναι το περίφημο machine learning, το οποίο ως κομμάτι της τεχνητής νοημοσύνης –σας το έχω εξηγήσει και στο παρελθόν– με ξεπερνά.

Το μόνο πραγματικό πρόβλημα που βλέπω είναι ότι κατά τον ίδιο τρόπο με το διαδίκτυο, η τεχνολογία Voice είναι φτιαγμένη κυρίως για να μιλά αγγλικά. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιφερειακά και γενικώς αδιάφορα για τους κατασκευαστές. Και αν τα αγγλικά κατάφεραν να ενώσουν γραπτά τον κόσμο στα προφορικά, όπως όλοι ξέρουμε, η διεθνής γλώσσα που μιλιέται λίγη σχέση έχει με τα αγγλικά. Έλληνες, Κύπριοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Ισπανοί, Ιταλοί και όλος ο καλός Νότος, για να μιλήσουμε μόνο για την Ευρώπη, μιλούν αγγλικά που απλώς μεταφράζουν τη γλώσσα τους. Τσάτρα πάτρα καταλαβαινόμαστε, αλλά η μηχανή δεν ξέρει ούτε τη λέξη τσάτρα ούτε την πάτρα.

Και το κείμενο αυτό που γράφτηκε εξ ολοκλήρου με υπαγόρευση θα πρέπει τώρα να το πιάσω από την αρχή να βάλω σημεία στίξης και κεφαλαία γιατί ο κύριος Google δεν αναγνωρίζει το κόμμα και την τέλεια.