Συνέντευξη στην Κατερίνα Μιχάηλου

«Από την επόμενη γενιά και στο μέλλον θα υπάρξει μία φαρμακολογική μέθοδος που θα κάνει τους ανθρώπους να λατρεύουν τη δουλικότητά τους, παράγοντας μία δικτατορία δίχως δάκρυα και αντίσταση» έγραψε κάποτε ο συγγραφέας, Άλντους Χάξλεϊ, αναφερόμενος ακριβώς στο είδος αυτό της «νέας» δικτατορίας που δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη πολίτευμα, αλλά μπορεί η ανθρώπινη φύση να είναι υπό το καθεστώς της, ακόμη και κάτω από την ομπρέλα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Σε αυτή τη νέα δικτατορία βασίζεται και το κείμενο του έργου Blood Red Roses της Λουκίας Πιερίδου, εισάγοντας ένα νέο όρο, αυτό της τεχνολογικής δικτατορίας.

Με αφορμή την παράσταση αυτή που ανεβαίνει από σήμερα και μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου στο Παλιό Ξυδάδικο, η ηθοποιός Λουκία Πιερίδου, μίλησε στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107.6» και στην εκπομπή «Τι παίζει».

Εξελίξαμε την ιδέα της δικτατορίας, θέτοντας παράλληλα και το ερώτημα κατά πόσο είμαστε οι ίδιοι εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα είδος δικτατορίας, χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε.

Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη παράσταση;

Ξεκινήσαμε από πέρσι, και πάλι στο πλαίσιο του προγράμματος theYard.Residency, υπό την κατηγορία Residency όπου είχαμε στη διάθεσή μας το Παλιό Ξυδάδικο για μία εβδομάδα- ενώ φέτος το είχαμε για ένα μήνα. Αυτή ήταν η πρώτη εκδοχή της επικείμενης παράστασης. Αν και το θέμα παραμένει το ίδιο, η δικτατορία, πέρσι ήταν το έργο εστίαζε περισσότερο στην προσωπική ζωή διάσημων. Φέτος όμως εξελίξαμε την ιδέα της δικτατορίας, θέτοντας παράλληλα και το ερώτημα κατά πόσο είμαστε οι ίδιοι εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα είδος δικτατορίας, χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε.

Έχω την αίσθηση ότι δεν αναφέρεσαι στη δικτατορία ως πολίτευμα.

Ακριβώς. Αναφέρομαι πιο συγκεκριμένα στην τεχνολογική δικτατορία. Μέσω της παράστασης εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο επιδρούν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης στον καθένας μας. Τι υπάρχει πίσω απ όλα αυτά τα μέσα, ποιοι τα δημιουργούν , πώς τα χρησιμοποιούν και ποιος είναι ο δικός μας ρόλος; Εξετάζουμε επίσης πώς αυτά τα μέσα κατά κάποιο τρόπο αποτελούν ένα είδος δικτατορίας. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι αυτές οι εταιρίες, όπως είναι το Facebook, επωφελούνται οικονομικά από τα κλικ μας.

Ίσως με αυτή την παράσταση συνειδητοποιήσουν οι θεατές ότι τα Μέσα προσπαθούν να καλλιεργήσουν το φόβο μέσα μας.

Τι σε έσπρωξε να προχωρήσεις στη συγγραφή αυτού του κειμένου;

Το κείμενο προέκυψε από μια περιέργεια και μία ανησυχία δική μου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα γενικότερα και σε σχέση με όλα όσα συμβαίνουν τώρα με τη δικτατορία, αλλά και όσον αφορά τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης[ΜΚΔ], είναι κάποια πράγματα που άρχισα να καταλαβαίνω στην συμπεριφορά μου και ήθελα να τα εξερευνήσω. Είναι μία έρευνα αυτό το κείμενο.

Τι θα ήθελες να μεταδώσεις στο θεατή με αυτή την παράσταση;

Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να περάσουν καλά αλλά ταυτόχρονα να δουν λίγο περισσότερο χαρακτήρες οι οποίοι υπάρχουν γύρω μας και ίσως είναι η πλειοψηφία. Να δουν ότι πολλές φορές κι αυτοί οι χαρακτήρες είναι θύματα των ΜΚΔ και όλων των πληροφοριών που έρχονται από αυτά τα μέσα. Ίσως με αυτή την παράσταση συνειδητοποιήσουν οι θεατές ότι τα Μέσα προσπαθούν να καλλιεργήσουν το φόβο μέσα μας. Υπάρχει γενικά αυτό το στοιχείο του φόβου, καθώς βλέπω και τον εαυτό μου πολλές φορές να γίνομαι θύμα του.

Τι είναι αυτό που κάνεις εσύ για να σταματήσεις αυτό το αίσθημα του φόβου;

Προσπαθώ να σκέφτομαι κάτι που μου έχει πει η μητέρα μου: «ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Πρέπει να συνεχίσεις να ζεις».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Δραματουργία – Louisa Borg-Costanzi Potts, Ηθοποιός – Λουκία Πιερίδου, Ηθοποιός -Sylvain Chevet

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

15,16,17 και 18 Δεκεμβρίου 2018

Κρατήσεις – 99319120

Ώρα – 20:30

Eίσοδος – €10

Διάρκεια φιλοξενίας – 1 μήνας

* το κείμενο της παράστασης είναι στα ελληνικά και αγγλικά

Παλιό Ξυδάδικο, Γενεθλίου Μιτέλλα 34, Λεμεσός

**Παραστάσεις: 15,16,17,18/12 στο Παλιό Ξυδάδικο, στις 20:30. Πληροφορίες: 99319120