Η νυκτερινή ζωή στην πρωτεύουσα Λευκωσία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Εξάλλου πολλοί απ' όσους εργάζονταν στην πόλη, τα βράδια φεύγανε, αφού κατοικούσαν στα προάστια. Όμως από νωρίς τον 20ό αιώνα η πόλη άρχισε να αποκτάει και νυκτερινή ζωή, αφού ιδρύθηκαν πλέον και λειτούργησαν και νυκτερινά κέντρα και καμπαρέ. Επίσης ιδρύθηκαν και λειτούργησαν στην πόλη και κινηματογράφοι, όπως το Μαγικό Παλάτι, το Λουκούδι και το Ντιάνα. Μάλιστα οι προβολές άρχιζαν από το πρωί, συχνά με συνεχείς προβολές δυο ταινιών αντί μιας.

Τα καμπαρέ παρουσίαζαν πιο τολμηρό πρόγραμμα, με εισαγόμενες καλλιτέχνιδες, συνεπώς δεν προσφέρονταν για οικογένειες αλλά μόνο για άντρες. Ένα δε από τα πλέον γνωστά νυκτερινά κέντρα της πόλης υπήρξε το Σιαντεκλαίρ. Το οποίο, εκτός από φαγητό και ποτό, προσέφερε και ψυχαγωγία. Συχνά δε φιλοξενούσε και καλλιτέχνες από την Ελλάδα. Όπως στη φωτογραφία αυτή, τον τραγουδιστή Φώτη Δήμα, που εικονίζεται κατά τη διάρκεια εμφάνισής του στο κέντρο. Το πρόγραμμα του κέντρου ήτανε τέτοιο, ώστε χαρακτηριζόταν ως οικογενειακό, κατάλληλο δηλαδή για όλους. Η ύπαρξη πλέον και νυκτερινής ζωής στην πρωτεύουσα οφειλόταν, μεταξύ άλλων, και στο ότι υπήρχανε τώρα όλο και περισσότερα ιδιωτικά αυτοκίνητα. Έτσι ώστε οι κατοικούντες στα προάστια μπορούσαν να κατεβαίνουν στην πόλη και τα βράδια, για ψυχαγωγία. Το δε Σιαντεκλαίρ υπήρξε από τα γνωστότερα και πλέον δημοφιλή νυκτερινά κέντρα της πρωτεύουσας, ιδίως κατά τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Συνδύαζε φαγητό, λειτουργούσε δηλαδή και σαν εστιατόριο, μαζί και ψυχαγωγία, παρουσιάζοντας συνήθως τραγουδιστές, τους οποίους συνόδευε και η ορχήστρα του κέντρου.