Λαμβάνοντας υπόψιν τα μέτρα του Υπουργείου Υγείας για προστασία από τον κορωνοϊό το Θέατρο Διόνυσος προχώρησε σε αναβολή των παραστάσεων του μέχρι και το τέλος του μήνα, πραγματοποιώντας χθες βράδυ πρεμιέρα με περιορισμένο κοινό για τη νέα του παραγωγή.

Ο σκηνοθέτης του έργου, «Ράους», Παναγιώτης Λάρκου μίλησε στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107,6» και στο πολιτιστικό ένθετο «Τι παίζει» για την απόφαση αυτή αλλά και τη νέα του σκηνοθετική απόπειρα.

Πώς καταλήξατε στην απόφαση να πραγματοποιηθεί η πρεμιέρα κεκλεισμένων των θυρών;

Κάνουμε μια δουλειά που χρειάζεται αποδέκτες, ο ηθοποιός πάνω στη σκηνή κάποια στιγμή πρέπει να δείξει τη δουλειά του και αποφασίσαμε ότι ανεξαρτήτως αναβολής των παραστάσεων ο κόπος των ηθοποιών πάνω στη σκηνή έπρεπε να πιάσει τόπο. Η παράσταση ήταν σε τροχιά πρεμιέρας έτσι κι αλλιώς, καθώς η επίσημη πρώτη ήταν προγραμματισμένη για την Παρασκευή 13 Μαρτίου. Αυτό που εννοούμε λέγοντας κεκλεισμένων των θυρών, είναι ουσιαστικά τη δυνατότητα ο κάθε ηθοποιός να φέρει στην παράσταση ένα άτομο του στενού του κύκλου. Η πρώτη «δοκιμή» αυτής της συνθήκης έγινε την Πέμπτη το βράδυ στη γενική μας πρόβα, όπου κάτω στο κοινό είχαμε έξι δικούς μας ανθρώπους και ήταν συγκινητικό να βλέπεις τους ηθοποιούς να παίζουν λες και κάτω ήταν γεμάτη η πλατεία του θεάτρου. Μακάρι να είχαμε τις τεχνικές δυνατότητες να κάνουμε αυτό που έκανε το Θέατρο Τέχνης με live streaming μεταδόσεις των παραστάσεών τους στο διαδίκτυο, αλλά δυστυχώς δεν τις έχουμε.

η υποκριτική είναι ένας τρόπος να ξεκουράζω τον σκηνοθέτη μέσα μου

Το «Ράους» είναι μία πολύ δημοφιλής κωμωδία. Είναι δύσκολο τελικά να σκηνοθετεί κανείς ένα τέτοιο έργο;

Τίποτα δεν είναι δύσκολο αν έχεις επιλέξει τους σωστούς συνεργάτες κι αν έχεις κάνει τη σωστή διανομή πάνω στη σκηνή. Δεν είναι εύκολο να σκηνοθετείς τίποτα. Εύκολο το κάνουν οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζεσαι, ή δύσκολο ή δυσκολότερο.

Ποια είναι η σχέση σου με τη σκηνοθεσία και ποια με την υποκριτική;

Η σκηνοθεσία είναι αυτό που θέλω να κάνω, αυτό που νιώθω ότι μπορώ να κάνω και με κάνει να νιώθω χρήσιμος. Η υποκριτική είναι κάτι που επίσης έχω εκπαιδευτεί και γνωρίζω να κάνω και με βοηθά πολύ όταν σκηνοθετώ γιατί ξέρω τι ζητώ από τον άλλο που είναι πάνω στη σκηνή να κάνει. Στις εργασιακές συνθήκες της Κύπρου η υποκριτική είναι ένα κομμάτι που δεν μπορείς να αφήσεις πίσω γιατί σίγουρα δεν μπορείς να ζήσεις μόνο από τη σκηνοθεσία. Δεν είναι μία δουλειά η δουλειά του σκηνοθέτη που μπορείς να πηδάς από τη μια παραγωγή στην άλλη. Δηλαδή πάντα χρειάζεται ένας χρόνος να ξαναμαζέψεις το μυαλό σου πριν δοκιμάσεις κάτι καινούργιο. Όντως η Κύπρος είναι μία μικρή αγορά και αναγκαζόμαστε όλοι να κάνουμε δουλειές με πολύ πιο μεγάλη συχνότητα απ’ ότι θα θέλαμε, επειδή δεν διαρκούν πολύ οι παραστάσεις, κάθε δύο μήνες πρέπει να κάνεις κάτι άλλο. Άρα η υποκριτική είναι και ένας τρόπος να ξεκουράζω τον σκηνοθέτη μέσα μου αλλά και να έχω τα λεφτά να πηγαίνω στο σουπερμάρκετ (!) και σίγουρα είναι κάτι που με κρατά ενεργό και πάντα μου θυμίζει όταν είμαι εγώ απέναντι από τη σκηνή τι δεν πρέπει να κάνω.

Γιατί να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;

Για να γελάσει. Είναι ωραίο να γελάμε το έχουμε ανάγκη και είναι ωραίο να γελάμε χωρίς φτιασίδια. Δεν θα υποκριθώ ότι θα του αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τον κόσμο γιατί δεν είναι αυτός ο στόχος του «Ράους». Να έρθει να περάσει καλά παρέα με άλλους ανθρώπους, γιατί έχουμε καταντήσει φρικτά μόνοι μας. Περνούμε καλά, αλλά μόνοι μας. Είμαστε εμείς, μία οθόνη στη μέση και όλος ο κόσμος από την άλλη μεριά της οθόνης. Πρέπει να ξαναθυμηθούμε να περνάμε καλά παρέα.

Επί σκηνής θα δούμε τους Έλενα Χατζηαυξέντη, Πέτρο Γιωρκάτζη, Ελένη Σιδερά, Αλέξανδρο Παρίση, Παντελίτσα Λοΐζου, Μυρτώ Κουγιάλη, Άντονυ Παπαμιχαήλ και Χρήστο Γιάγκου. 

Τα σκηνικά και κοστούμια υπογράφει η Θέλμα Κασουλίδου και τον σχεδιασμό φωτισμών ο Σταύρος Τάρταρης.

*Οι παραστάσεις έχουν αναβληθεί μέχρι τις 31 Μαρτίου 2020, λόγω κορωνοϊού