Αγαπημένα βιβλία για παιδιά

ΠΑΡΑΘΥΡΟ Δημοσιεύθηκε 2.4.2020

Όλοι ξεχωρίζουμε, με τον ένα ή άλλο τρόπο, κάποια βιβλία για παιδιά περισσότερο από κάποια άλλα. Μπορεί να έχουμε αγαπημένα βιβλία απ' όταν ήμασταν παιδιά ή να ανακαλύψαμε τον μαγικό τους κόσμο αργότερα, ως ενήλικες.

Ο κόσμος των παιδικών βιβλίων ολοένα μεγαλώνει και εξελίσσεται, με αποτέλεσμα μικρά αριστουργήματα να φτάνουν στα παιδιά που μαζί τους ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους.

Ζητήσαμε από μερικά... μεγάλα παιδιά, να ξεχωρίσουν τα αγαπημένα τους βιβλία από τον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας.

Διαβάστε ακόμη: Αναγνώσεις παραμυθιών στο διαδίκτυο, για την Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Βιβλία που με ταξιδεύουν

Συναρπαστικά βιβλία. Βιβλία που με κάνουν και σκέφτομαι. Βιβλία που με κάνουν και ξεχνάω πού βρίσκομαι. Βιβλία που μου δείχνουν πράγματα που δεν τα φανταζόμουν. Βιβλία που με ταξιδεύουν. Έχω πάντως αδυναμίες: μ’ αρέσουν πολύ όσα μιλάνε για ταξίδια. Για ομορφιές. Και για ψέμματα πιο αληθινά από μερικές αλήθειες.

Έχω μπει κι έχω ζήσει καιρό μέσα σε βιβλία, όπως ο Τομ Σώγερ κι ο Χωκ Φιν, η Πολυάννα, ο Ροβινσώνας Κρούσος, τα ταξίδια τού Ιουλίου Βερν. Έχω μείνει στο Νησί των Θησαυρών και στο Νησί των Ελβετών Ροβινσώνων και στο Νησί τού Γκιούλιβερ και θεωρώ τις διασκευές του Αντώνη Παπαθεοδούλου, εκδόσεις Παπαδόπουλος τις ιδανικότερες για παιδιά! ~ Αίγλη Τούμπα, Rivergate Bookstore

«Ο ραφτάκος των λέξεων», του Αντώνη Παπαθεοδούλου

Ένα γλυκύτατο παραμύθι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και μιλάει για την ανάγκη της ανθρώπινης επικοινωνίας.
Ο ανθρώπινος λόγος, αυτός που δείχνει το δρόμο για την αγάπη και την παρηγοριά, ραμμένος πάνω στην κουβέρτα ενός ραφτάκου. Μια κουβέρτα που, στο παραμύθι αυτό, τύλιξε και ζέστανε μια ολόκληρη πόλη. Τον Ραφτάκο των Λέξεων μπορείτε να τον παραγγείλετε εδώ και να τον ακούσετε εδώ ~ Ιωάννα Χριστοδούλου, a bookworm publication

Παραμύθια για να σπάτε κέφι, του Τζάνι Ροντάρι

Η μέθοδος των εναλλακτικών τελών που αξιοποιεί ο Rodari (ένας από τους πρώτους που την εφάρμοσε στο σύγχρονο «έντεχνο» παραμύθι) είναι ένα φανταστικό εργαλείο ανάπτυξης της φαντασίας μικρών και μεγάλων. Εκεί που ένα κλασικό, ας πούμε, παραμύθι ολοκληρώνεται με τη γνωστή επωδό «ζήσαμε εμείς καλά...», ο Rodari πετάγεται από το πουθενά και σου λέει «ωωωπ! Κανείς δεν έζησε καλά έτσι γενικώς. Αποφάσισε εσύ αν και ποιος/α έζησε καλά. Δεν θα ξεμπερδέψεις έτσι εύκολα με τα παραμύθια, φίλε μου! ~ Μαρίνα Κατσαρή, αφηγήτρια

Where the wild things are, του Maurice Sendak

Από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το Where the wild things are, του Maurice Sendak. Υπέροχα εικονογραφημένο, με λίγες λέξεις. Περιγράφει με λιτό τρόπο το φλερτ (όλων μας) με την «αταξία» και το ταξίδι μας πίσω στην αγκαλιά της μαμάς ~ Χαρά Αδαμίδου, Bomba Design

«Το νησί του παππού», του Benji Davies

Όλα τα σχέδια και οι ιστορίες του Benji Davies είναι πανέμορφα. Μικρά κείμενα με πολύ πλούσιες εικόνες. «Το νησί του παππού» μιλά για ένα αγοράκι, τον Σιντ, που συνοδεύει τον παππού του σε ένα νησί γεμάτο δέντρα, πολύχρωμα πουλιά και ζώα. Ο παππούς εκεί δεν χρειάζεται πια το μπαστούνι του και μαζί φτιάχνουν μια καλύβα. Ο παππούς επιθυμεί να μείνει, ο Σιντ τον αγκαλιάζει και φεύγει. Πίσω στο σπίτι του παππού όλα είναι ίδια, μόνο που λείπει ο παππούς. Το χάρισα στο ανηψάκι μου, τον Νίκο. Αν ποτέ διερωτηθεί γιατί δεν γνώρισε τον ένα του παππού με το ίδιο όνομα ~ Πόπη Πισσουρίου, Γραφίστρια

Παραμύθια σαν πλατύ χαμόγελο, του Τζιάνι Ροντάρι

Γραμμένο από τον απίθανο Τζιανι Ρονταρι! Πενήντα τρία αστεία και ανατρεπτικά παραμύθια όπως «Η σχολική τσάντα που μιλάει», «Το κουδούνι για τους κλέφτες» ή «Ο αρκούδος που ψάρευε». Παραμύθια βγαλμένα από τη φαντασία και τη δημιουργική του ικανότητα ~ Δέσποινα Ηρακλέους, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας

Το δάσος που κοιμόταν, της Ρεμπέκα Ντοτρεμερ

Δίνω πολύ προσοχή στην εικονογράφηση, τζαι παρόλο που δεν χρειάζεται να είναι τόσο εκλεπτυσμένη όπως της Ρεμπέκα, η συγκεκριμένη με συγκινεί πάντα. Τα έντονα τζαι βαθιά χρώματα τζαι ειδικά η χρήση του κόκκινου, συνεπαίρνει με. Όταν ανοίγω ένα παραμύθι συνήθως νιώθω ότι βγάζω μικρά φτερά τζαι πετώ λίγο πάνω που τη γη όσο τα διαβάζω. Η ιστορία του συγκεκριμένου εν τόσο απλή αλλά τόσο γεμάτη που εν απλά αρκετή. Εν σαν το τέλειο πιάτο φαΐ! ~ Φρόσω Μαύρου, εικονογράφος

Ο Φίλιππος, του Λεο Λεονε

Ένα από τα πρώτα βιβλία του Φίλιππου, του γιου μου, είναι αυτό που μας χάρισε η αγαπημένη μου Νικολέττα. Μιλά για ένα ποντικάκι, τον Φίλιππο, που όταν η υπόλοιπη ποντικοοικογένεια δουλεύει μαζεύοντας προμήθειες για το χειμώνα, ο Φίλιππος κάθεται και δε μαζεύει καρύδια και καλαμπόκι, αλλά ηλιαχτίδες, λέξεις και χρώματα της φύσης. Και όταν πια μπαίνει ο χειμώνας ο βαρύς, και κάποια στιγμή σώνεται όλο το φαγητό, και τα ποντικάκια δεν έχουν πια τι να φάνε, όλα ζητούν από το Φίλιππο να τους χαρίσει τις δικές του προμήθειες. Και ο Φίλιππος τους κρατά συντροφιά όλο τον υπόλοιπο χειμώνα, με ιστορίες, ποιήματα. Αυτό το παραμύθι έρχεται συχνά στο μυαλό μου, ειδικά αυτή την πολύ περίεργη περίοδο που διανύουμε. Σε νεότερη έκδοση βγήκε με το όνομα Φρεντερικ. Ομως εμείς αγαπάμε αυτό, που λέει Φίλιππος ~ Έλενα Παυλίδου, ηθοποιός - Θέατρο Ειδεκανού

ΑΡΧΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ: Where the wild things are, Maurice Sendak