Σκέψεις που κάνω στη διάρκεια της καραντίνας:

1 . Τι σημαίνει να είσαι πατέρας; Εκεί που κλωτσάω την μπάλα ή εμπλέκομαι σε μια σφοδρή πλαγιομετωπιαία σύγκρουση με ένα άλλο αυτοκινητάκι ή ένας μίνι εκνευρισμός σκάει έχοντας μόλις πατήσει ένα lego, μού έρχεται το ερώτημα.

2. Πρέπει να αρχίσω κάποιου είδους άσκηση. Δεν είμαι ο τύπος του γυμναστηρίου, ούτε του σπιτιού. Κάποια άσκηση με σκοπό (χρονικό όριο ή άθλημα). Επίσης, να βρω το χρόνο μέσα στη μέρα για να το κάνω.

3. Τι θα φάμε;

4. Ε! Εσύ, εκεί απέναντι! Με θυμάσαι; Είχαμε γνωριστεί ένα γλυκό Σεπτέμβριο, πριν 5 χρόνια. Από τότε, έχουμε αλλάξει χώρα, δουλειές,ταξιδέψαμε πολύ, κάναμε το ταξιδι που πάντα ονειρευόμασταν στην Ιρλανδία. Και δυο παιδιά. Σ’ αγαπώ. Έχεις λίγο εμετό στο μπλουζάκι.

5. Νέες εκδόσεις, ενημερώσεις, ψηφιακές βιβλιοπαρουσιάσεις. Κάνω να απλώσω το χέρι στα αδιάβαστα και ένας ανεξήγητος δισταγμός με σταματά.

6. Τι έχει να τσιμπήσω ;

7. Νοσταλγία. Με πιάνει ύπουλα, εκεί που γερνάω ησύχως, με ρουφάει μια τρύπα και εμφανίζομαι στη Θεσσαλονίκη. Είναι ένας εαυτός που έχω αφήσει εκεί.

8. Πότε και πως θα τελειώσει όλο αυτό; Τη μέρα, η πλημμυρίδα αισιοδοξίας: οι γιατροί, οι επιστήμονες, το φωτεινό κομμάτι του κόσμου. Τη νύχτα, η άμπωτη του φόβου: τα στατιστικά, το άγνωστο, η πηχτή βλακεία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

9. Το βλέμμα της προσμονής, της αναζήτησης και της αμηχανίας απέναντι στις επιλογές ενώπιον σου, ανοίγοντας το ψυγείο ή το ντουλάπι με τα καλουδια.

10. Όταν τελειώσει όλο αυτό, το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι [_ _ _ _].

11. Όποιος έχει διαβάσει έστω και ένα ψηφιακό βιβλίο, έκανε εικονική επίσκεψη σε μουσείο, ολοκλήρωσε  σεμινάριο επιμόρφωσης ή παρακολούθησε θεατρική παράσταση από το National theatre, να έρθει να του σφίξω με θαυμασμό το χέρι. Ίσως και να χτυπήσω τατουάζ το όνομα του.

12. Υπάρχει τρόπος να σβηστεί από τον εγκέφαλο μου το μουσικό θέμα της Πεπας; Του του ρου του του, τουρουτουρουτουτου.

13. «Θυμάρι ανθίζει στην πλαγιά∙ λιποθυμούν οι μέλισσες».

14. Πίτσα!