Η κυρία Ευγενία είναι η κεντρική ηρωίδα του έργου που φέρει την υπογραφή του Ντίνου Σπυρόπουλου, με το οποίο η ΕΘΑΛ καλωσορίζει ξανά το κοινό της. Ο σκηνοθέτης του έργου Παναγιώτης Λάρκου, ο οποίος ανέλαβε και τη διασκευή του έργου, μίλησε στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107.6» και στην εκπομπή «Τι παίζει» για την παράσταση που θα έκανε πρεμιέρα από τον περασμένο Μάιο, ωστόσο οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν.

Πες μας δυο λόγια για τη διασκευή του έργου.

Είχαμε κάνει μια συμφωνία με τον Ντίνο Σπυρόπουλο ο οποίος μας έδωσε το πράσινο φως να διασκευάσουμε και να αποδώσουμε στην κυπριακή διάλεκτο το έργο. Μόλις διάβασα το κείμενο, θυμήθηκα τη δική μου γιαγιά και κατέληξα στο ότι πρέπει και η συγκεκριμένη γιαγιά να μιλήσει κυπριακά. Ταυτόχρονα έγιναν και κάποιες προσαρμογές και κάποια αλλαγή στο φινάλε. Επίσης μου δόθηκε το δικαίωμα να προσθέσω κι έναν άλλο ρόλο για να γίνει η πλοκή λίγο πιο ιντριγκαδόρικη.

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι τη συγκεκριμένη γιαγιά ενσαρκώνει ο Κώστας Βήχας

Ο ρόλος του άντρα είναι ουσιαστικά μέρος του πρωτότυπου κειμένου. Ο Κώστας ερμηνεύει έναν άντρα, ο οποίος εφόσον πέθανε η μητέρα του και μετά από μια πολύ μεγάλη ταλαιπωρία που έζησε λόγω του ότι δεν κατάφερνε να δηλώσει τον θάνατό της στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις κουράστηκε να ασχολείται, καθώς ο ίδιος ήταν έτσι κι αλλιώς εγκληματικό στοιχείο κι αποφάσισε να μην δηλώσει ποτέ τον θάνατό της για να εισπράττει τη σύνταξη της μητέρας του. Αλλά για να μπορέσει να το κάνει αυτό έπρεπε να μείνει εν ζωή η γιαγιά, έτσι επί 21 χρόνια ζει τη ζωή τής μάνας του, είναι ντυμένος γυναίκα, πηγαίνει με τις φίλες του εκδρομή, πάει κομμωτήριο κ.ο.κ. Η έμπνευση του Ντίνου για την Ελλάδα δυστυχώς είναι πραγματική. Στην Ελλάδα υπάρχει πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που δεν δηλώνουν τον θάνατο των οικείων τους για να εισπράττουν τη σύνταξη. Ευτυχώς στην Κύπρο εγώ δεν έχω ακούσει κάτι, σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον, ίσως επειδή είμαστε και πιο μικρή κοινωνία. Ωστόσο το έργο ενώ έχει αυτή την αφορμή δεν σταματά εκεί, δεν αναλώνεται στο κοινωνικοπολιτικό του κομμάτι, αλλιώς δεν θα αποφασίζαμε καλοκαίρι μετά την πανδημία να ανεβάσουμε μια παράσταση αν ήταν μόνο «μαύρη». Αντιθέτως έχουμε μια πολύ δροσερή κωμωδία στα χέρια μας, με πολύ γέλιο.

Έχουμε να κάνουμε με μια κωμωδία, ωστόσο λένε πολλές φορές ότι το χιούμορ είναι ένας μηχανισμός που χρησιμοποιείται για να «ειπωθούν» τα πιο ουσιώδη και σημαντικά. Ισχύει αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση;

Γενικά η κωμωδία, αν με ρωτάς, είναι το πιο επικίνδυνο είδος θεάτρου για την εξουσία, γιατί εκεί που γελάς μπορεί να σου πετάξει κάτι και να σου «ανατινάξει» τον εγκέφαλο. Έτσι λειτουργεί η κωμωδία. Βεβαίως και το κάνει. Θεωρώ ότι σε κάθε θεατρικό έργο αν γίνεται κάτι πάνω στη σκηνή μπορεί να σου προκαλέσει σκέψεις και να σε πάει παρακάτω, κάτι που συμβαίνει και σε αυτό το έργο. Δηλαδή υπάρχουν ερωτήματα. Θα σε βάλει ο χαρακτήρας σε κάποια στιγμή στη διαδικασία να διερωτηθείς γιατί λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί.

Αλήθεια πώς αυτοπροσδιορίζεσαι πιο συχνά, σαν ηθοποιός ή σαν σκηνοθέτης;

Προσωπικά θεωρώ ότι είμαι ένας σκηνοθέτης που «κοροϊδεύει» τον κόσμο και κάνει τον ηθοποιό. Αυτή είναι δουλειά που θέλω να κάνω. Να είμαι απέναντι και να βλέπω ανθρώπους, να τους βοηθώ να γίνουν όσο πιο φωτεινοί γίνεται και μέσα απ’ αυτούς να γίνει και το έργο όσο πιο φωτεινό. Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία ενώ δεν είμαι εγώ στη σκηνή πάνω για να σε επηρεάζω, όσο μπορώ, σου μεταφέρω όσο υπόγεια, και όσο μαλακά γίνεται τη σκέψη μου και την άποψη που έχω εγώ για τον κόσμο. Και αυτό προσπαθώ να το βάζω σε κάθε έργο με το οποίο ασχολούμαι ή σε κάθε έργο το οποίο υπογράφω. Η ιδιότητα του ηθοποιού, ενώ είναι εξαιρετικά όμορφη, και έτσι όπως έχουν τα πράγματα στην Κύπρο με τις εργασιακές συνθήκες είναι και κάτι το οποίο εξασκώ συχνά, δεν είναι αυτό που θα ένιωθα ότι με ορίζει. Δηλαδή θέλω παραπάνω κόπο να ανέβω πάνω στη σκηνή και να κάτσω φρόνιμος και να μην χαλιέμαι με πράγματα που αν ήμουν σκηνοθέτης θα με χαλούσαν, ενώ από την απέναντι καρέκλα νιώθω πιο χρήσιμος. Άλλωστε θεωρώ ότι υπάρχουν πολύ πιο όμορφοι ηθοποιοί από μένα.

Υπάρχουν έργα που θα ήθελες οπωσδήποτε να σκηνοθετήσεις;

Όχι για να είμαι ειλικρινής. Υπάρχουν σκέψεις και συναισθήματα που έχω στο μυαλό μου και τα οποία θέλω να μοιραστώ με τον κόσμο. Αυτή είναι η λίστα που έχω στο μυαλό μου. Αν κάποια στιγμή έρθει κάποιο έργο και συμβαδίζει με αυτή τη λίστα, θα το κάνω. Δεν έχω απωθημένα. Κι αν πας πίσω στον χρόνο, βλέποντας τις δουλειές που έχω κάνει, θα δεις ότι δεν έχω στεγανά. Νομίζω ότι είναι λάθος να έχουμε απωθημένα με τα έργα γιατί όσες φορές το είδα να συμβαίνει κάποιος να έχει απωθημένο με ένα έργο, όταν έρχεται η στιγμή να ασχοληθεί μαζί του δεν το κάνει τελικά τόσο καλά. Νομίζω ότι αν έχεις πολλά απωθημένα δεν μπορείς να γίνεις πολύ δημιουργικός.

Γιατί να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;

Γιατί είναι μια εξαιρετική παράσταση. Να έρθει γιατί θα γελάσει, να έρθει να τη δει γιατί έχουμε ανάγκη να βρεθούμε με άλλους ανθρώπους και να μοιραστούμε μια κοινή εμπειρία.

+ Παραστάσεις: 26/07 στο Γ’ Δημοτικό Σχολείο Ύψωνα, 27/07 στον Δήμο Αγίου Αθανασίου, 29/07, στο Αμφιθέατρο Λακατάμιας, 31/07 στο Πολυλειτουργικό Παραθαλάσσιο Πάρκο στον Μόλο, Λεμεσό. Ώρα έναρξης παραστάσεων: 21:00. Είσοδος ελεύθερη. Όλο το πρόγραμμα των παραστάσεων στην επίσημη σελίδα της ΕΘΑΛ, στο facebook. Πληροφορίες: 25877827.