Μετά από έντεκα χρόνια οι δρόμοι τους ξανασυναντιούνται για τις ανάγκες του ΘΟΚ, και το τρίτο στη σειρά αριστοφανικό έργο που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Βαρνάβα Κυριαζή, με πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Τσουρή. Οι δυο τους μίλησαν στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107.6»και στην πολιτιστική εκπομπή «Τι παίζει» για τη νέα παραγωγή του ΘΟΚ, που κάνει πρεμιέρα στις 29 Ιουλίου, στο Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄ στη Λευκωσία.

Πείτε μας δυο λόγια για το έργο

ΒΚ: Οι «Αχαρνής» γράφτηκαν το 425 π.Χ. Ο Αριστοφάνης αγωνίστηκε στα είκοσι του χρόνια και πήρε βραβείο αντιμέτωπος με τα τέρατα της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας, τον Κρατίνο και τον Εύπολη. Είναι ένας ύμνος θα έλεγα στην ειρήνη και στη δημοκρατία με τον οποίο ο Αριστοφάνης σατιρίζει και διακωμωδεί τα τεκταινόμενα της δικής του εποχής.

Κύριε Τσουρή, ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στο έργο;

ΑΤ:Ουσιαστικά είμαι ο εκπρόσωπος του Αριστοφάνη, είμαι ο Αριστοφάνης, μέσα από το πρόσωπο του Δικαιόπολη. Μετά από έξι χρόνια καταπίεσης λόγω του Πελοποννησιακού Πολέμου που τους ανάγκασε να είναι κλεισμένοι στα τείχη χωρίς να μπορούν να σπείρουν για να έχουν την τροφή τους, καταπιεσμένοι και λιμασμένοι, ξεμυτίζει ο Δικαιόπολης αγανακτισμένος από την όλη φαυλότητα που επικρατεί και στέλνει τον Αμφίθεο -ο οποίος είναι ο εντεταλμένος από τους θεούς για να υπογράφει ειρήνη στη Σπάρτη- ώστε να συμφωνήσει σε ειρήνη, για τον ίδιο, τη γυναίκα και τα παιδιά του.

Λένε πολλοί ότι η κωμωδία είναι ένα «ύπουλο» είδος θεάτρου. 

ΑΤ:Εγώ θα απαντούσα με αυτό που μου ζήτησε ο Βαρνάβας στην παράσταση να πω: «Το δίκαιο το ξέρει και η κωμωδία». Πέρα λοιπόν από αυτή τη φράση αν εννοείτε ύπουλο τον τρόπο με τον οποίο η κωμωδία δίνει χαστούκια, σίγουρα αυτό ισχύει.

ΒΚ: Η κωμωδία την εποχή εκείνη λειτουργούσε με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, καθώς το «ονομαστί κωμωδείν» -η χρήση δηλαδή ονομάτων ανθρώπων που ζούσαν την ίδια, με τον Αριστοφάνη, εποχή-  είχε θεσμοθετηθεί ως νόμος και είχε το δικαίωμα ο κάθε κωμωδιογράφος να χρησιμοποιήσει ονόματα στο κείμενό του χωρίς να κινδυνεύει να παρεξηγηθεί, να τον πάνε σε δικαστήρια, για λιβέλλους κ.ο.κ. Το έργο έχει μία διαχρονικότητα και η διαχρονικότητα έγκειται στο γεγονός ότι ναι μεν τα ονόματα που αναφέρονται στο έργο δεν ξέρουμε ακριβώς σε ποιους αναφέρονται, ωστόσο υπάρχουν αντιστοιχίες με το σήμερα. Όταν ο Δικαιόπολης ξεκινάει να πάει σε μία συνέλευση και συναντάει όλη αυτή τη φθορά, το διαπλεκόμενο, το συμφέρον, τα στοιχήματα, αντιλαμβανόμαστε ότι συναντούμε χαρακτηριστικά που συνδέονται και με τη σημερινή κοινωνία.

Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζεστε για αριστοφανικό έργο σε παραγωγή του ΘΟΚ. Πώς είναι η μεταξύ σας συνεργασία;

ΑΤ:Εγώ περνάω πάρα πολύ καλά μαζί με τον Βαρνάβα Κυριαζή. Αυτός δυσκολεύεται, γιατί είμαι λίγο αμφισβητίας. Ωστόσο οι επί της ουσίας συγκρούσεις στη δουλειά μας παράγουν πάντα καλύτερο αποτέλεσμα.

ΒΚ:Εγώ προσωπικά δεν νομίζω ότι υπάρχει τουλάχιστον στην Κύπρο άλλος ηθοποιός που να μπορεί να ερμηνεύσει Αριστοφάνη με τον τρόπο που το κάνει ο Ανδρέας. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό και συγκινούμαι όταν το λέω και είμαι υπερήφανος για τον Ανδρέα. Κι ας κατηγορηθώ από άλλους συναδέλφους, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος ηθοποιός αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, στην ηλικία του Ανδρέα να τα βγάλει πέρα, να κονταροχτυπηθεί σωστά και ώριμα με έναν Αριστοφάνη. Ο Ανδρέας είναι Αριστοφάνης ο ίδιος.

Κύριε Τσουρή σας βλέπουμε πιο συχνά στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, σε αντίθεση με σας κύριε Κυριαζή, που δουλεύετε πιο συχνά στο θέατρο. 

ΑΤ:Τα τελευταία χρόνια είχα μια μικρή αποχή, αναγκαστική από το θέατρο, η οποία τελικά έγινε και λίγο επιλογή και δεν μου βγήκε σε κακό. Έχω παίξει αρκετά. Έχει αλλάξει το σύστημα ο ΘΟΚ, και καλά έκανε, γιατί δίνεται έτσι η δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να βγουν και να πάρουν σκυτάλη. Το θέατρο πάντα το αγαπώ, αλλά δεν σου κρύβω ότι αγαπώ εξίσου και την τηλεόραση, την οθόνη, την κάμερα, τον φακό. Πιστεύω προσωπικά ότι η υποκριτική είναι ένα ενιαίο θέμα και αλλάζει μόνο στις εμβέλειες, από κει και πέρα σου δίνει και την ελευθερία η τηλεόραση και την άνεση, να κάτσεις στον καναπέ σου και να δεις τι βλακείες έχεις κάνει.

ΒΚ:Έχω κάνει κι εγώ αρκετή τηλεόραση, αλλά πάντα προτιμούσα και προτιμώ το θέατρο. Νομίζω είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Εγώ βαριέμαι πολύ την τηλεόραση και τον τρόπο που λειτουργεί, αλλά σίγουρα κανείς δεν μπορεί να πει όχι σε μία ποιοτική τηλεόραση. Αλλά δυστυχώς λίγα πράγματα είναι που γίνονται ποιοτικά πια στην τηλεόραση.

Γιατί να έρθει ο κόσμος να δει την παράσταση;

ΒΚ:Ο κόσμος θα πρέπει να πηγαίνει να βλέπει όλες τις παραστάσεις. Όσον αφορά τους «Αχαρνής» συγκεκριμένα, πιστεύουμε πως καταφέραμε να κάνουμε ένα λαϊκό πανηγύρι γεμάτο κέφι, ζωντάνια, ενέργεια. Θέλουμε να’ ρθει ο κόσμος να ευχαριστηθεί, να γελάσει μαζί μας και να φύγει με μία εσωτερική ευχαρίστηση.

ΑΤ:Θα πρέπει να έρθει να δει την παράσταση, όπως θα πρέπει να πηγαίνει στις εκθέσεις, στις συναυλίες, σε παραστάσεις χορού. Για να εξηγούμαστε ότι πολιτισμός δεν είναι τα πάνελ της τηλεόρασης όπου οι αντίπαλοι πολιτικοί μιλούν ευγενικά, πολιτισμός είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Είναι αδελφός της πολιτείας ο πολιτισμός και πρέπει να κρατάνε χέρι-χέρι. Και από την αρχαία Ελλάδα, μέχρι σήμερα, τουλάχιστον στο θέατρο ορίζεται μέσω κριτικής ο δρόμος. Ο πολιτισμός είναι μπροστάρης. Στέκεται μπροστά και δείχνει τον δρόμο της αρετής σε ό,τι επιλέξεις. Αλλά στην περίπτωση τη δικιά μας πρέπει να πω ότι κάναμε και μία πάρα πολύ καλή παράσταση.

* Παίζουν: Ανδρέας Τσουρής, Χάρης Αττώνης, Βασίλης Βασιλάκης, Εύρος Βασιλείου, Θανάσης Δρακόπουλος, Θανάσης Ιωάννου, Κώστας Καζάκας, Μάρκος Καλλής, Γιάννης Καραούλης, Χάρης Κκολός, Βαλεντίνος Κόκκινος, Διομήδης Κουφτερός, Αντρέας Μακρής, Πάνος Μακρής, Ηρόδοτος Μιλτιάδους, Γιάννης Μίνως, Μιχάλης Μουστάκας, Αλέξανδρος Παρίσης, Αντρέας Τσέλεπος, Βασίλης Χαραλάμπους. Παιδί (Παράβαση): Γεωργία Νεοκλέους Συμμετέχουν: Δαυίδ Αναστασίου, Πυγμαλίων Νεοκλέους .Μουσικοί στη σκηνή: Βερόνικα Αλωνεύτου, Κώστας Κακογιάννης, Τζόναθαν Μπετίτο, Χαράλαμπος Παντελή.Παραστάσεις: 29-31 Ιουλίου, στο Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄, Λευκωσία. Ώρα έναρξης: 21:00. Προσέλευση: 20:15. Πληροφορίες: 77772717