Ο Λιβανέζος ηθοποιός και σκηνοθέτης Raffi Feghali ζεί και εργάζεται στη Βηρυτό.Είχε επισκεφτεί την Κύπρο τον Οκτώβριο του 2019 όταν έλαβε μέρος φεστιβάλ στο Buffer Fringe με μια περφόρμανς. Του ζητήσαμε να μοιραστεί την δική του εμπειρία των τελευταίων εξελίξεων στο Λίβανο.

«Βρισκόμουν στο διαμέρισμα μου, το οποίο απέχει περίπου 3 χιλιόμετρα από το σημείο μηδέν. Δουλεύαμε με κάποιους φίλους όταν ακούσαμε την πρώτη έκρηξη. Είχαμε τη μουσική να παίζει δυνατά και αρχικά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ήταν ο ήχος, έτσι ένας από εμάς χαμήλωσε τη μουσική και βγήκα έξω στο μπαλκόνι για να δω τι συνέβαινε. Αμέσως είδα τους γείτονες να βγαίνουν στα μπαλκόνια τους στο κτίριο απέναντι από το δικό μου, με το βλέμμα τους προς την κατεύθυνση πάνω και πίσω από εμένα. Ήταν ένα βλέμμα φόβου ότι κάτι μεγάλο πρόκειται να συμβεί και τη στιγμή που έγινε η δεύτερη έκρηξη τα τζάμια θρυμματίστηκαν, όλα κουνήθηκαν.Ολόκληρο το διαμέρισμα τραντάχτηκε για ίσως πέντε δευτερόλεπτα, δεν ξέρω ακριβώς πόσο χρόνο. Ένας από τους φίλους μου και εγώ είμαστε λίγο μεγαλύτεροι και βιώσαμε το τέλος του εμφυλίου πολέμου, η έκρηξη πυροδότησε σε μας το ένστικτο του πολέμου, οπότε αυτόματα αντιδράσαμε με τον τρόπο που θα αντιδρούσαμε σε αυτή την περίπτωση. Έτσι αρπάξαμε αμέσως τα κλειδιά μας, το τηλέφωνο μας και τρέξαμε στο ισόγειο, προσπαθώντας να βεβαιωθούμε ότι όλοι στο κτίριο κατέβαιναν μαζί μας, βγήκαμε στο δρόμο, και τρέξαμε προς ένα σημείο που νομίζαμε ότι θα είμαστε ασφαλείς.Δεν είχαμε ιδέα τι συνέβαινε , η μόνη αναφορά που είχαμε ήταν ο πόλεμος.»

«Είναι ένα γεγονός που προκάλεσε ένα κοινό τραύμα.Ακόμα δεν μπορέσαμε να το επεξεργαστούμε και να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά συνέβη. Πολλοί από εμάς έχουν στενούς ανθρώπους που κόντεψαν να πεθάνουν, πολλοί από εμάς σχεδόν πέθαναν οι ίδιοι, κάποιοι από εμάς πέθαναν. Είναι μια καταστροφή από όποια σκοπιά το κοιτάξεις, για αυτό νομίζω ότι η επεξεργασία του σε αυτό το σημείο είναι πολύ δύσκολη επειδή αισθάνεσαι τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Νιώθεις ενοχή, που ο φίλος σου πέθανε και εσύ έζησες.Υπάρχει στεναχώρια και θλίψη. Υπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα και δεν ξέρουμε πώς να τα χειριστούμε. Είμαστε μια χώρα που έχει περάσει πολλά, πόλεμο, την πανδημία, οικονομική καταστροφή τόσο μεγάλη όπως και αυτή η έκρηξη, είμαστε συνηθισμένοι σε αυτά τα μικτά συναισθήματα.»

«Όλοι προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να επιστρέψουμε σε μια κανονικότητα.Στο Λίβανο όταν ο γείτονας σου χτυπήσει την πόρτα ζητώντας λίγο αλάτι του δίνεις ένα κιλό και μαζί ζάχαρη και ότι άλλο έχεις να προσφέρεις.'Ετσι όλοι ενώνουμε δυνάμεις για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο κάτι που είναι μέσα στην κουλτούρα μας αλλά επίσης είναι ένας πολύ «φυσικός» τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς αυτό το τραύμα, το να μπεί σε μια ενεργή κατάσταση το συντομότερο, το να επιστρέψει στους χώρους όπου συνέβηκε και να συμφιλιωθεί με το ότι έγινε έτσι ώστε να διώξει τον φόβο.»

«Πολλοί φίλοι μας στο εξωτερικό μας ρωτούν πώς μπορούν να βοηθήσουν και αυτό είναι εξαιρετικά συγκινητικό για εμάς γιατί βρισκόμαστε σε μια ευάλωτη και αδύνατη θέση και η ερώτηση από μόνη της είναι μια μορφή συμπαράστασης. Ενθαρρύνουμε τον κόσμο αντί να στείλει βοήθεια σε κυβερνητικούς οργανισμούς να στείλει βοήθεια σε τοπικές οργανώσεις που δεν χρειάζονται χρόνο για να επεξεργαστούν την βοήθεια που έρχεται (χρηματική ή υλική) και που μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν άμεσα.»

Μερικοί από τους οργανισμούς που μπορείτε να βοηθήσετε είναι:







Φωτογραφία: Εθελοντές βοηθούν με την καθαριότητα των δρόμων στην Βηρυτό μια μέρα μετά την έκρηξη. Mohamed Azakir/Reuters