H θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:

μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους -
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Aλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Mόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Aλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.

H θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται - ένας την πληρώνει.

~ H θάλασσα, 1962, του Nτίνου Xριστιανόπουλου [1931-2020], από την έκδοση Mικρά Ποιήματα, εκδόσεις Iανός. Το ποίημα δημοσιεύτηκε στην ειδική έκδοση «Θάλασσα κυρίως ταραγμένη» του Π το καλοκαίρι 2020.

∼ Φωτογραφία: Χαράλαμπος Κουλουμής

Στην έκδοση «Θάλασσα Κυρίως Ταραγμένη» διαβάστε ακόμη: 

~ Η θάλασσα, μια φάτα μοργκάνα – της Μαρίας Χατζημιχαήλ

~ Διαχρονικοί στίχοι για τη θάλασσα – της Ελλης Παιονίδου

~ Τα σκυλιά της θάλασσας – της Λουίζας Παπαλοΐζου

~ Μια Χάππυ Νταίη – της Ηλιάνας Ανδρεαδάκη

~ Murmur – του Αλέξανδρου Πισσούριου

~ Ναυτία – του Χασάν Σαντούν

~ Ένα δύσκολο ταξίδι – του Ιμπραχίμ Καμαρά

~ Η θάλασσα – του Ντίνου Χριστιανόπουλου