Ο σκηνοθέτης της νέας παραγωγής του ΘΟΚ, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο των δράσεων 2020-2021 «Νέος σε έρημο νησί», Γιάννης Καραούλης, μίλησε στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107,6» και στην πολιτιστική εκπομπή «Τι παίζει», με αφορμή την πρεμιέρα του έργου.

ΣΥΝΤΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΙΧΑΗΛΟΥ

«Από πέρσι είχαμε την ευτυχία να μας εμπιστευτεί ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου, εμένα και την Ελένη Μολέσκη ως επιμελητές των δράσεων σε ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Νέος σε έρημο νησί» και το οποίο είναι αφιερωμένο στον έφηβο. Πρόκειται για θέατρο το οποίο φτιάχνεται για τον έφηβο, φέρνει τον έφηβο κοντά στη δημιουργική διαδικασία με παραστάσεις, με εκδηλώσεις, με σεμινάρια, και άλλες δράσεις, οι οποίες συνεχίζονται και φέτος» ανέφερε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιάννης Καραούλης, μιλώντας στον «Π» για τη νέα παραγωγή, «Ήχος από κόκκαλα που σπάνε», με την οποία ανοίγουν ξανά οι Αποθήκες ΘΟΚ.

Πες μας δυο λόγια για το έργο.

Είναι ένα κείμενο το οποίο έγραψε η Σουζάν Λεμπό για παιδιά στρατιώτες – αν και ο όρος δεν είναι απόλυτα σωστός πολιτικά πλέον γιατί μιλάμε για παιδιά τα οποία παρά τη θέλησή τους στρατολογήθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν από στρατιωτικές οργανώσεις. Είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει σε διάφορα σημεία του κόσμου, συγκεκριμένα το κείμενο χωρίς να κατονομάζει μιλάει για τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και το φαινόμενο των παιδιών στρατιωτών εκεί. Η παράστασή μας καταπιάνεται λοιπόν με την ιστορία ενός κοριτσιού και ενός αγοριού που προσπαθούν να ξεφύγουν από το στρατόπεδο των ανταρτών προχωρώντας προς την ελευθερία.

Πρόκειται για ένα δύσκολο θέμα που δεν «αγγίζει» κανείς εύκολα.

Είναι αλήθεια ότι είναι ένα δύσκολο θέμα και η αλήθεια είναι ότι και πέρσι δεν φοβηθήκαμε να καταπιαστούμε με τέτοιου είδους θέματα γιατί και πέρσι ξεκινήσαμε με «Το παράδειγμα του Δόκτορα Κόρτσακ», το οποίο αφορούσε παιδιά σε ορφανοτροφείο της Βαρσοβίας, ορφανά εβραιόπουλα στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Και φέτος λοιπόν το έργο που καταπιανόμαστε, έχει μία δύσκολη θεματολογία η οποία όμως απευθύνεται σε εφήβους, είναι ένα έργο για να το δει ο έφηβος και να το δει και ο ενήλικας μαζί με τον έφηβο. Μία ωραία ιστορία που συναντήσαμε καθώς κάναμε την έρευνά μας, είναι ότι η Σουζάν Λεμπό καθώς έγραφε το κείμενό της έκανε αντίστοιχα και τη δική της έρευνα είχε πάει σε σχολεία γυμνάσια και λύκεια της χώρα της και είχε ρωτήσει τα παιδιά: «Πιστεύετε ότι μπορούμε να σας μιλήσουμε γι’ αυτά τα θέματα;», και τα παιδιά της απάντησαν: «Όχι μπορείτε, πρέπει να μας μιλήσετε». Αυτό έχουμε κι εμείς στο μυαλό μας καθώς κτίζουμε αυτές τις δράσεις, ότι ο έφηβος και το παιδί είναι ένας ισότιμος ομιλητής και δεν τον κοιτάμε από ψηλά για να τον διδάξουμε κάτι αλλά για να συζητήσουμε μαζί του κάτι στο ίδιο επίπεδο.

Είναι δύσκολο να απευθύνεσαι σαν σκηνοθέτης σε έφηβους θεατές;

Θα ‘λεγα πως όχι, γιατί είναι το ίδιο το κείμενο έτσι δοσμένο που δεν πηγαίνει σε περιοχές που δεν χρειαζόμαστε, δεν πηγαίνει σε περιοχές όπου πρέπει να γίνει περιγραφική βία για παράδειγμα. Να σου πω την αλήθεια και προς ένα ενήλικό κοινό ένα έργο που έχει αυτή τη θεματολογία δεν είναι απαραίτητο να πήγαινε εκεί πέρα και να πήγαινε εκεί πέρα θα πήγαινε απλώς για να σοκάρει. Αυτό είναι ένα έργο που χρησιμοποιεί πολύ την αφήγηση κι αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί μέσα από την αφήγηση δημιουργείται και μια απόσταση σε σχέση με το προβληματικό γεγονός, σε σχέση με την πληγή και μπορεί πιο εύκολα να το παρακολουθήσει και ένας θεατής μιας πιο ευαίσθητης ηλικίας.

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι δεν σταματούν στις παραστάσεις οι δράσεις «Νέος σε έρημο νησί».

Ακριβώς. Όπως και πέρσι υπάρχει εκπαιδευτικός οδηγός που θα δοθεί σε εκπαιδευτικούς που θα ‘ρθουνε για να μπορέσουν να συζητήσουν με παιδιά στην τάξη το συγκεκριμένο θέμα. Υπάρχει επίσης και έκθεση με εκπαιδευτικό υλικό και ηχητική εγκατάσταση με θέμα «Η παιδική ηλικία στην Αφρική», την οποία ο κόσμος μπορεί να βλέπει πριν και αφού μπει στην παράστασή μας. Πρόκειται για μία έρευνα που έκανε η Ελένη Μολέσκη μαζί με την Ειρήνη Ανδρέου, τις φωτογραφίες τράβηξε ο Χάρης Ιωάννου και την επιμέλεια ήχου έκανε η Χριστίνα Γεωργίου.

Επίσης θα πραγματοποιηθούν δύο συζητήσεις. Συγκεκριμένα στις 4 Οκτωβρίου μετά το τέλος της παράστασης θα πραγματοποιηθεί η συζήτηση « Προσφυγικές ροές: Ασυνόδευτοι ανήλικοι» με ομιλητές τους Τώνια Σταυρινού (δημοσιογράφος), Βαγγέλης Γέττος (νομικός, Ms Ποινικών Επιστημών) και Έλλη Μόντη (Λειτουργός Προστασίας Παιδιού στο “Hope For Children”– CRC Policy Center), ενώ στις 9 Οκτωβρίου -και πάλι μετά το τέλος της παράστασης- θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα «Το human trafficking στην Κύπρο», με ομιλήτρια την Παρασκευή Τζέου (διευθύντρια της οργάνωσης Cyprus STOP Trafficking).







Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Μικαέλλα Θεοδουλίδου, Ελένη Μολέσκη, Τάριελ Μπερίτζε.

Παραστάσεις: Λευκωσία, Θέατρο Αποθήκες ΘΟΚ. Από 25 Σεπτεμβρίου 2020 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 20:30, και Κυριακή στις 18:00 (μέχρι την 1η Νοεμβρίου 2020).