Ήθελα να βάλω τίτλο: «Όταν έκλαψε η Google», μου φαινόταν πιο ποιητικό αλλά βέβαια δεν είναι θέμα τέχνης είναι θέμα τεχνολογίας και για την ακρίβεια server. Ήταν γύρω στις δύο το μεσημέρι (δικιά μας ώρα) την περασμένη Δευτέρα όταν το δίκτυο άρχισε να πέφτει και σε λίγο δεν είχε μείνει τίποτα: ούτε YouTube ούτε Gmail ούτε αναζήτηση ούτε κανένα από τα άλλα εργαλεία. 

Εγώ δεν πήρα χαμπάρι γιατί δούλευα σε κάτι που δεν χρειαζόταν καν δίκτυο οπότε δεν ταράχτηκα αλλά άκουσα από μέσα «μαμάααααα έπεσε το YouTube», δεν ήταν ακριβώς ώρα σχολείου και δεν μπορούσα να πω αυτό που μου ήρθε πρώτο στο μυαλό αλλά μετά άκουσα «τσεκάρω Gmail, δες αν έχει αναζήτηση». Για κάποιο μυστήριο λόγο εγώ είχα, μετά, όταν διάβασα τα τεχνολογικά ρεπορτάζ, κατάλαβα γιατί. Γιατί εάν είχες ήδη ανοιχτή καρτέλα γι’ αναζήτηση σου έβγαζε λάθος αλλά εάν άνοιγες καινούργια, δούλευε. 

Το να «πέσει» η Google δεν είναι μικρή ιστορία και ούτε μου πέρασε από το μυαλό ότι ήταν μόνο στη γειτονιά μας. Και όντως το πρόβλημα ήταν παγκόσμιο: Ευρώπη, ΗΠΑ, Ινδία, Νότια Αφρική. Αλλά να τους βγάλουμε το καπέλο, σε 45 λεπτά όλα είχαν επανέλθει. Βέβαια παραμένω ψύχραιμη γιατί δεν χρειαζόταν να στείλω (ή να λάβω) κάποιο επείγον μέιλ εκείνη τη στιγμή αλλιώς… αλλά και πάλι έχω κι άλλα μέιλ για μια επείγουσα κατάσταση, κανείς δεν μπορεί να επαφίεται σε ένα μόνο. 

Παρ’ όλα αυτά ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνω ένα κατάλογο με όλα τα εργαλεία που είναι συνδεδεμένα με το Gmail και που χρησιμοποιώ καθημερινά: keep, tasks, ημερολόγιο φυσικά, το meet θα το χρησιμοποιούσα αλλά δεν έχω βρει ακόμα πως μαγνητοσκοπούμε, contacts, drive, YouTube, podcasts και docs γιατί η φωνητική υπαγόρευση δουλεύει μια χαρά. Σύνολο 9 και με καθημερινή χρήση. Και φυσικά έχω ξεπεράσει το όριο και πληρώνω συνδρομή για να μην… ξεμείνω. Δεν το λες και λίγο όταν πέσει λοιπόν. Α! Και ξέχασα τα maps, σαν να μην είναι Google ένα πράγμα και να έχουν μια ζωή μόνα τους...

Η Google δήλωσε ότι «έπεσε το σύστημα ταυτοποίησης» και το οποίο διορθώθηκε άμεσα.  Γι’ αυτό και η αναζήτηση ήταν λειτουργική σε μένα, όπως και σε πολλούς άλλους όταν άνοιγα καινούργια καρτέλα. Βέβαια υπηρεσίες όπως το Gmail που απαιτούν ταυτοποίηση, να είσαι δηλαδή συνδεδεμένος με την υπηρεσία και όχι να την χρησιμοποιείς ανώνυμα, είχαν πέσει εντελώς.

Οι διακοπές ήταν κάποτε αρκετά συχνές αλλά καθώς το Google, η Facebook και άλλοι μεγάλωναν, δημιούργησαν σύνθετα δίκτυα διασυνδεδεμένων κέντρων data σε όλο τον κόσμο και τα περιστατικά έχουν γίνει πιο σπάνια. Η Google μάλιστα χρηματοδότησε ιδιωτικά υποθαλάσσια καλώδια για τη μεταφορά δεδομένων μεταξύ των ηπείρων και τη βελτίωση της απόδοσης σε περίπτωση που παρουσιαστούν προβλήματα σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Πλέον η αξιοπιστία των συστημάτων έχει γίνει πολύ σημαντική καθώς όλο και περισσότερα δεδομένα μετακομίζουν σε υπηρεσίες cloud. Και μάλιστα σε περίοδο πανδημίας, όπου η τηλεργασία είναι περίπου κανόνας σε όλη την υφήλιο, η εξάρτησή μας από τέτοιες υπηρεσίες είναι πολύ μεγαλύτερη.

Ανησυχώ μήπως έχουμε κάποια παγκόσμια βλάβη; Όχι ιδιαίτερα, αλλά φυσικά κανείς δεν βάζει το χέρι του στην φωτιά. Συνήθως, τέτοια επεισόδια, κάνουν τις εταιρείες να προσπαθούν ακόμα περισσότερο. Και για χάρη των χρηστών και για χάρη των μετοχών τους στο χρηματιστήριο που μπορούν να καταρρεύσουν σε μια νύχτα. 

Όσο για μας, τα σημαντικά αρχεία θα πρέπει να είναι και σε φυσικό σκληρό και σε cloud, με συχνά backup. Αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε εδώ και χρόνια, το «έχασα όλα μου τα αρχεία» είτε γιατί έπεσε η Google είτε γιατί «χτύπησε» ο σκληρός δεν είναι δικαιολογία πια. Για να κλαίει μόνο η Google όχι κι εμείς. Είδατε; Τελικά ταίριαζε.