Πριν από 125 χρόνια στη Γαλλία γεννήθηκε από τις ελληνικές λέξεις Κίνηση και Γραφή η σύνθετη λέξη Κινηματογράφος και το παράγωγό της γνωστό ως σινεμά για να χαρακτηρίσουν αυτή τη νέα επαναστατική μορφή ψυχαγωγικής έκφρασης.

Το σινεμά αγαπήθηκε στην Κύπρο ακριβώς όπως και αλλού στον κόσμο, αν και εδώ αναπτύχθηκε κάτω από αντίξοες συνθήκες σε ολόκληρη την πολυτάραχη διαδρομή του: Αγγλοκρατία, περίοδος Απελευθερωτικού Αγώνα 55-59, γεγονότα 63-64-67, εισβολή 1974, πειρατεία από το ΄80 μέχρι και σήμερα, κούρεμα 2013 και πανδημία 2020.

Μπορεί λοιπόν το σινεμά να αγαπήθηκε στον τόπο μας όσο και αλλού, με τη διαφορά όμως πως αλλού στηρίχθηκε, και η στήριξή του συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας αλλά και θα συνεχίσει παντοτινά, ενώ εδώ στη μικρή μας χώρα ο κινηματογράφος σαν πεταγμένο ορφανό ουδέποτε ένιωσε τη ζεστή αγκαλιά του διαχρονικά παγωμένου και αδιάφορου κράτους.

Μια μόλις πρόσφατη απόδειξη της πιο πάνω αναφοράς είναι το προχθεσινό κάλεσμα της Επιτροπής Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού της Βουλής, που έγινε προς τους εκπροσώπους της εστίασης, των θεάτρων, του λιανικού εμπορίου, των καταστηματαρχών, της ξενοδοχειακής βιομηχανίας, των κέντρων αναψυχής, των σχολών χορού και άλλων κλάδων εκτός βέβαια του Παγκύπριου Συνδέσμου Αιθουσαρχών Κινηματογράφου, παρά το γεγονός ότι μέχρι σήμερα έχουμε με τρεις τουλάχιστον επιστολές μας αποταθεί προς όλα τα αρμόδια υπουργεία για ακρόαση και στήριξη.

Άραγε αυτή να ήταν μια αθώα, πλην όμως απαράδεκτη, παράλειψη ή για ακόμα μια φορά να εφαρμόστηκε η παλιομοδίτικη και άκρως αντιδημοκρατική πολιτική διάκρισης και εξαίρεσης των ολιγάριθμων ψηφοφόρων από τα όποια κυβερνητικά πλάνα, βοήθεια, στήριξη και αναπτύξεις! Ένα γεγονός που ζούμε έντονα τα τελευταία σαράντα χρόνια από τον καιρό της εμφάνισης της κανιβαλιστικής πειρατείας που έκτοτε με τον ένα ή τον άλλο τεχνολογικό τρόπο έχει επηρεάσει αρνητικά την απόδοση των κινηματογράφων τουλάχιστον με μια πτώση των εισιτηρίων της τάξης του 50%. Θέλουμε να πιστεύουμε πως τελικά ήταν μια χωρίς σκοπιμότητα απλή παράλειψη της επιτροπής, κάτι που έτσι και αλλιώς θα αποδειχθεί στη συνέχεια.

Όλα εις το κυπριακό γίγνεσθαι είχαν κατορθωθεί με ιδιωτική πρωτοβουλία μέσα στις προαναφερθείσες δύσκολες κοινωνικές συνθήκες και χωρίς τη στήριξη των όποιων κρατικών σχεδιασμών, αλλά εκ του αντιθέτου με βαριές φορολογίες όπως η επιβολή του αναχρονιστικού φόρου θεάματος ο οποίος ήταν επινόηση των αποικιοκρατών Άγγλων και εφαρμόζεται πιστά και αδίκως από το 1948 μέχρι και τις μέρες μας.

Ο σύνδεσμός μας με προηγούμενη επιστολή του προς όλα τα δημαρχεία και την Ένωση Δήμων ζήτησε την προσωρινή αναστολή του φόρου θεάματος για δύο χρόνια τουλάχιστον από την περίοδο που θα υπάρξει επανεκκίνηση των κινηματογράφων, ως ελάχιστη συμβολή τους στην ανάκαμψη του συγκεκριμένου λειτουργήματος που αν μη τι άλλο ψυχαγωγεί τους κατοίκους των πόλεών τους. Δυστυχώς όμως και μέχρι σήμερα δεν είχαμε καμία ανταπόκριση.

Στην πολύχρονη πορεία μας έχουμε βιώσει πολλά και διάφορα, ζημιογόνες καταστάσεις και κρίσεις από εξωγενείς και άλλους παράγοντες αλλά ουδέποτε στο παρελθόν αντιμετωπίσαμε μια τόσο μεγάλη και ολοκληρωτική καταστροφή με τελική απειλή το οριστικό κλείσιμο των κινηματογραφικών αιθουσών.

Θα ήταν δε πραγματικά τραγικό αν στο εγγύς μέλλον οι μόνοι κινηματογράφοι σε λειτουργία θα είναι αυτοί που βρίσκονται στα κατεχόμενα εδάφη του παράνομου ψευδοκράτους μετά την πιθανή και εφιαλτική εξέλιξη μιας επ' αόριστον αναστολής της λειτουργίας των κινηματογράφων.

Οι κινηματογραφικές επιχειρήσεις έχουν πληγεί περισσότερο από κάθε άλλη δραστηριότητα αφού για δέκα ολόκληρους μήνες βρίσκονται εκτός λειτουργίας, είτε με διατάγματα είτε με ανεφάρμοστους όρους και μέτρα λειτουργίας του τύπου «δώρον άδωρον», καταγράφοντας μείωση εισοδημάτων πέραν του 95% και συσσωρεύοντας μόνο ζημιές.

Με αφορμή τα πιο πάνω θεωρούμε πως τα πρόσφατα μέτρα στήριξης και τα κονδύλια που προσφέρονται μέσω τους δεν είναι αρκούντως ικανοποιητικά και ικανά να κρατήσουν τους κινηματογράφους ζωντανούς.

Όσον αφορά την πρέπουσα επαναλειτουργία των κινηματογράφων και την αποφυγή επανάληψης εξαγγελιών σκοπιμότητας, ο σύνδεσμός μας έχει (με επιστολή του τον Δεκέμβριο) προτείνει μέτρα μέσα από τα οποία να πραγματοποιούνται αμφότερες οι βασικές καθημερινές του παραστάσεις.

Ο Κινηματογράφος είναι μια παγκόσμια τέχνη, κουλτούρα και πολιτισμός αλλά και ψυχαγωγία η οποία ταυτίζεται απόλυτα με όλες τις ηλικίες, γούστα και προτιμήσεις του τεράστιου κοινού που υπηρετεί. Υπάρχει δε μια αόρατη αλληλεξάρτηση των δύο, την οποία οι αρχές κάθε χώρας αντιλαμβάνονται σαν αναγκαία και για αυτό τη σέβονται και την προωθούν με ανάλογες ρυθμίσεις, προγράμματα, χορηγίες, επιδοτήσεις και άλλα υποβοηθητικά μέτρα.

Στην πρόσφατη κοινή επιστολή μας μαζί με τα θέατρα προς τις αρμόδιες αρχές έχουμε επισημάνει έναν αριθμό από σημαντικά μέτρα στήριξης που ήδη εφαρμόζονται τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ευελπιστούμε ότι αυτήν τη φορά επιτέλους θα εισακουστούμε!

Μάριος Ηροδότου, εκ μέρους του Παγκύπριου Συνδέσμου Αιθουσαρχών Κινηματογράφου