Τα ανάποδα πορτρέτα του Γκέοργκ Μπάζελιτς χρονολογούνται από το 1969, μια χρονιά ορόσημο για τον εικαστικό που ξεφεύγει από τα συμβατικά μοτίβα.

Τα ανάποδα έργα του είναι το καλλιτεχνικό σήμα κατατεθέν του για χρόνια. Όλες οι μορφές, τα μοτίβα στους πίνακες και τα σχέδιά του είναι ανάποδα. Ο Μπάζελιτς κατατάσσεται τρίτος στη λίστα των σημαντικότερων διεθνών καλλιτεχνών που το οικονομικό περιοδικό Capital εκδίδει κάθε χρόνο, και με τον Γκέρχαρτ Ρίχτερ αποτελούν τους δυο πιο γνωστούς Γερμανούς εικαστικούς παγκοσμίως.

Πριν από λίγες εβδομάδες ο 83χρονος Μπάζελιτς και η γυναίκα του Έλκε δώρισαν έξι «ανάποδους» πίνακες στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης για να ενισχύσουν το μουσείο που με την πανδημία αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Ο Μπάζελιτς παίρνει μέρος σε πολλές φιλανθρωπικές δράσεις και στη Γερμανία, χαρίζοντας έργα του σε δημοπρασίες για αστέγους, και με αυτήν τη δωρεά θέλησε να τιμήσει το μουσείο που αγαπά και τη χώρα που «ήταν πάντα ένα σύμβολο ελευθερίας για εμάς», όπως δήλωσε εκπροσωπώντας και τη σύζυγό του.

Όλες οι μορφές, τα μοτίβα στους πίνακες και τα σχέδιά του Μπάζελιτς είναι ανάποδα (εκτός από την υπογραφή του).

Τα πορτρέτα θα παρουσιαστούν στην πτέρυγα Robert Lehman έως τις 18 Ιουλίου.

Τα δώρα του έχουν σχέση και με την επέτειο των 150 χρόνων του αμερικανικού μουσείου και απεικονίζουν τη σύζυγό του, την Έλκε, και φίλους στον γερμανικό κόσμο της τέχνης, συμπεριλαμβανομένων των εμπόρων τέχνης Franz Dahlem και Michael Werner, του συλλέκτη Karl Rinn και του δημοσιογράφου Martin G. Buttig.

Όλα τα έργα είχαν παραμείνει στη συλλογή του Μπάζελιτς από τότε που δημιουργήθηκαν, το 1969. Το Met προηγουμένως κατείχε τρεις πίνακες του Baselitz και 18 έργα σε χαρτί.







Ο Μπάζελιτς γεννήθηκε με το όνομα Hans-Georg Kern το 1938 στο Deutschbaselitz, σπούδασε στο Ανατολικό Βερολίνο, στην Ακαδημία Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, η οποία απέλασε τον καλλιτέχνη το 1957 για «κοινωνικοπολιτική ανωριμότητα». Έφτασε στο Δυτικό Βερολίνο, αλλάζοντας το όνομά του σε Baselitz, και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών το 1962. Οι πρώτοι του πίνακες ανήκαν στη σειρά Heroes and Fracture και απεικονίζουν ωμές, κατακερματισμένες και παραμορφωμένες φιγούρες σε φυσικά τοπία ανακαλώντας το τραύμα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

Η ριζοσπαστική του αλλαγή το 1969 στη λεγόμενη «ανεστραμμένη» ζωγραφική μαρτυρά την επιθυμία του «να πάει με τον δικό του τρόπο χωρίς κανείς να του πει τι να κάνει», λέει ο διευθυντής του ΜΕΤ. «Δεν με νοιάζει τι ήταν στη μόδα ή τι έκανε η πλειοψηφία των καλλιτεχνών» λέει ο ίδιος ο ζωγράφος.

Το πιο περίπλοκο από τα έργα που δώρισε ο Μπάζελιτς στο Μet, όπως είπε, ήταν αυτό της γυναίκας του, ίσως και το πιο σημαντικό γι' αυτόν, αποτίνοντας φόρο τιμής στην επί εξήντα και πλέον χρόνια σύντροφό του, που συνάντησε ως φοιτητής στη Δυτική Γερμανία. «Δεν απεικονίζω την Έλκε» είπε. «Αν μη τι άλλο, προσπαθώ να μην την απεικονίσω, αλλά συνήθως δεν γίνεται. Μπαίνει στη διαδικασία, είτε το θέλω είτε όχι, στο πίσω μέρος του μυαλού μου».







LiFO