«Οι «Γυναίκες Επιστρέφουν» δεν βγήκαν στους δρόμους το 1987 για μια συνηθισμένη διαδήλωση. Με όπλο τα πόδια τους και με δύναμη στην ψυχή τους βάδισαν κάθετα προς τον τουρκικό στρατό για να επιστρέψουν στα σπίτια τους σπάζοντας τη διαχωριστική γραμμή που επέβαλε η κατοχή! Δεν άντεχαν άλλο να περιμένουν. Τις χτύπησαν, τις σταμάτησαν. Ξανά και ξανά προσπάθησαν για να ακουστεί στα πέρατα του κόσμου ο αγώνας τους. Γιατί η διχοτόμηση του τόπου τους δεν έγινε ποτέ αποδεχτή από αυτές! Τις χαιρετώ σήμερα Ημέρα της Γυναίκας και ειδικά η σκέψη μου πετά στη Χέλεν, την Πόπη, τη Μόνικα, τη Μαρίνα και όσες άλλες έχουν φύγει με το παράπονο στα χείλη!»

- Σε μια ανάρτηση της στο προφίλ της στο facebook, η Αλεξάνδρα Ατταλίδου μας θυμίζει μια από τις διαδηλώσεις του κινήματος  Γυναίκες Επιστρέφουν το 1987 με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Οι «Γυναίκες επιστρέφουν» είναι γυναικείο αντικατοχικό κίνημα που δημιουργήθηκε στην Κύπρο μετά την τουρκική εισβολή του 1974 από ομάδα γυναικών, οι οποίες  αψηφώντας τον κίνδυνο να σκοτωθούν, να συλληφθούν, να κακοποιηθούν ή να αφήσουν ορφανά τα παιδιά τους, προσπάθησαν από το 1975 μέχρι το 1989, μέσα από συντονισμένες πορείες να σπάσουν τα συρματοπλέγματα του Αττίλα. Γυναίκες διαφόρων κοινωνικών τάξεων, ηλικιών, επαγγελμάτων και πολιτικών αποχρώσεων συγκεντρώθηκαν και δημιούργησαν μία ομάδα δυναμική που για αρκετά χρόνια έδινε το παρόν της εντατικά με μεγαλειώδεις πορείες εντός κι εκτός Κύπρου. Επικαλούμενες ότι είναι δικαίωμα των προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους αλλά και γενικότερα όλων των πολιτών να κινούνται ελεύθερα, ζώντας κατ’ επιθυμίαν και όχι όπου επιβάλλεται με όπλα, ξεκίνησαν τη δράση τους.