Η Ελισάβετ Παναγιώτου και η Άννη Χούρη μας μιλούν για την παράσταση τους "Ιχώρ // Το αίμα των θεών", που παρουσιάζεται αυτή την περίοδο στο Nicosia Pop Up Festival 2020, που διοργανώνεται από το Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας και πραγματοποιείται στο Θέατρο Πόλης ΟΠΑΠ, από τις 25 Φεβρουαρίου μέχρι τις 14 Μαρτίου 2021.

Άννη πες μας λίγα λόγια για την παράσταση. Ποιά είναι η ιδέα πίσω από αυτή;

Το "Ιχώρ // Το αίμα των θεών" είναι η δαιδαλώδης διαδρομή μας, τα αμετανόητα περάσματα από την επιθυμία στο φόβο και αντίστροφα. Πραγματεύεται την αέναη ανάγκη του ανθρώπου να αποτάξει τη μοναξιά, να συνυπάρχει, να συναντά, να συμπορεύεται.

"Ιχώρ", στην Αρχαία Ελλάδα, ονομαζόταν το υγρό που έρεε στις φλέβες των θεών αντί για αίμα και περιγράφεται σαν ένα υγρό που εξέπεμπε φως. Η ανάβαση αυτή προς το Φως αντιμετωπίζεται σχεδόν τελετουργικά, με τη σκηνή να παίρνει τη μορφή βωμού και τα τραγούδια των περφόρμερ τη μορφή κάποιου ξεχασμένου ύμνου. Με όψη και κείμενο που οδηγούν στο ‘πρώτο’, το ακατέργαστο, την πρώτη μας μνήμη, την πρώτη μας λέξη, το έργο επιθυμεί να ωθήσει τον θεατή να εμπιστευτεί και να επαναπροσεγγίσει τις αισθήσεις, το ένστικτο.



Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα πλαίσια του InterSpace 2020, στη Στέγη Χορού Λευκωσίας. Πώς ήταν η εμπειρία σας εκεί και η συνεργασία μεταξύ σας; Τι αναμένετε τώρα που θα παρουσιαστεί ξανά στο Nicosia Pop Up Festival;

Άννη: Ήταν μεγάλο ευτύχημα, μέσα σ’ όλα τα δυσάρεστα, που προλάβαμε τουλάχιστον να κάνουμε την πρώτη παράσταση. Εντάξει, μετά ξεφούσκωσαν όλα, σαν μπαλόνια σε πάρτι που δεν ήρθαν ποτέ οι καλεσμένοι. Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό το μπρος-πίσω από τον ενθουσιασμό της δημιουργίας στην αδράνεια του καναπέ, αλλοιώνει τα πράγματα, αναπόφευκτα. Ίσως όμως σημαντικότερο είναι ότι σηκωνόμαστε. Και σηκωνόμαστε, σε κάποιες περιπτώσεις, γιατί έχουμε τους πιο υπέροχους συνεργάτες! Αυτούς που ξέρεις ότι θα σε αφήσουν να κάνεις τη διαδρομή σου, να ξεμακρύνεις άμα χρειάζεται, αλλά δεν θα σε αφήσουν να χαθείς.

Νομίζω η συνεργασία με την Ελισάβετ είναι ένα δώρο. Το δώρο στο πάρτι που λέγαμε πριν! Με έκανε να αντιληφθώ πραγματικά την ομορφιά της ομάδας, την ανάγκη μας για ουσιαστική συνύπαρξη, μέσα και έξω από τη σκηνή. Κάναμε όντως το ταξίδι των ηρώων του "Ιχώρ", μάλλον! Όσο για το τι αναμένω.. Αναμένω να είμαστε παρόντες, πολλοί άνθρωποι, στην ίδια τελετή. Να "κοινωνήσουμε", αυτό μόνο.

Ελισάβετ: Έχουμε μια πολύ όμορφη επικοινωνία μεταξύ μας, η οποία αναδύθηκε αβίαστα από τις πρώτες κιόλας μας συναναστροφές. Η Άννη είναι ένας άνθρωπος που ακούει και που μπορεί να μιλήσει ξεκάθαρα για ό,τι χρειάζεται. Αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας στις πρόβες μας που με βοήθησε πολύ, ειδικά στο κομμάτι που μου ήταν ποιο ανοίκειο, αυτό της υποκριτικής (ή θέατρο;). Θεωρώ ότι υπάρχει ένας αγνός αλληλοσεβασμός μεταξύ μας που διευκολύνει πολλά πράγματα. Πολύ σημαντικό βέβαια είναι και το γεγονός ότι η Άννη είναι από τους λίγους ανθρώπους που μπορούν να εκτιμήσουν το αστείρευτο - και ίσως περίεργο - χιούμορ μου.

Τα σχέδιά σας για το μέλλον; Σε σχέση πλέον και με τις νέες συνθήκες που έχει φέρει η πανδημία του κορωνοϊού.

Άννη: Νομίζω ότι θα εξερευνήσουμε κι άλλο το βουνο αυτό. Ίσως και με άλλους τρόπους, με άλλα παπούτσια. Έχουμε ανάγκη να το ξανανέβουμε, να βρούμε κι άλλες κορυφές του, να πέσουμε πριν τις κατακτήσουμε, να κάτσουμε λίγο να δούμε τη θέα.. Όλα με την απόλυτη ανισορροπία που επιβάλλει η κατάσταση, φυσικά.

Ελισάβετ: Νιώθω ότι όσων αφορά το "Ιχώρ", η Άννη με έχει κάνει συνεπιβάτη της σε ένα πολύ όμορφο ταξίδι και ανοίγει μπροστά μου έναν κόσμο. Είμαστε στην αρχή και θεωρώ ότι το έργο έχει να μας προσφέρει και έχουμε να του προσφέρουμε ακόμα πολλά. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λοιπόν, προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις των -εκάστοτε- καιρών, θεωρώ ότι θα συνεχίσουμε να εξερευνούμε τις πορείες που μπορεί να πάρει αυτό το ταξίδι.