«Είμαστε τόσο μικροί όσο και ο πλανήτης μας», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ντάριο Ακοτσέλα, σκηνοθέτης της ταινίας «Ανοιχτός Βορράς» (Ιταλία, 2020, 80'), που έκανε πρεμιέρα στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στο πλαίσιο του αφιερώματος «Προορισμός: Ταξίδι».

Στην ταινία, ο Ιταλός συγγραφέας Πάολο Κονιέτι -βραβευμένος το 2017 με το Strega, την κορυφαία λογοτεχνική διάκριση της Ιταλίας- επιχειρεί ένα παράτολμο ταξίδι στα βορειοδυτικά του Καναδά και ως την Αλάσκα, με τελικό προορισμό το μονοπάτι Stampede Trail και το εγκαταλελειμμένο λεωφορείο 142, το τελευταίο καταφύγιο του οδοιπόρου και ακτιβιστή Κρίστοφερ Μακάντλες, η ιστορία του οποίου αποτέλεσε τη βάση για την ταινία «Ταξίδι στην άγρια φύση» σε σενάριο και σκηνοθεσία Σον Πεν.

Μια πορεία ζωής εμπνευσμένη από «γίγαντες» της λογοτεχνίας, όπως ο Λόντον, ο Χεμινγουέι και ο Θορό, κατά την οποία ένας σύγχρονος λογοτέχνης ανακαλύπτει τα όρια της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση αλλά και συναντά ανθρώπους που δοκιμάζουν μια αντίστοιχη ζωή, προσπαθώντας να κατανοήσει την ουσία της επιλογής τους.

Η ταινία «Ανοιχτός Βορράς» δεν είναι μόνο ένας ύμνος στη ζωή, το ταξίδι και τη φύση, αλλά και στη λογοτεχνία. «Αυτό το ντοκιμαντέρ ήταν ένα ταξίδι της ψυχής, μια συνάντηση μεταξύ κινηματογράφου και λογοτεχνίας. Αυτό είναι ίσως το πραγματικό ταξίδι του ντοκιμαντέρ. Να ακολουθήσει τα βήματα των μεγάλων συγγραφέων του παρελθόντος, οι οποίοι είχαν στο κέντρο των βιβλίων τους την επιστροφή στην έρημο», εξηγεί ο Ντάριο Ακοτσέλα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ο σκηνοθέτης σημειώνει ότι αν και το ταξίδι σε διαφορετικούς πολιτισμούς βοηθάει πολύ ώστε να βρει κάποιος τη δική του θέση σε αυτόν τον κόσμο, «τα χιλιόμετρα που διανύουμε δεν είναι σημαντικά».

«Το πραγματικό ταξίδι ξεκινά πάντα στο μυαλό μας», επισημαίνει, φέρνοντας ως παράδειγμα τον Κονιέτι, ο οποίος «ονειρεύτηκε και ταξίδεψε για χρόνια μέσα από τα βιβλία των μεγάλων συγγραφέων που τον δημιούργησαν και φτάνοντας για πρώτη φορά σε αυτά τα μέρη ένιωσε σαν να ήταν πάντα εκεί».

Για τις ανάγκες της ταινίας, ο Ακοτσέλα με την ομάδα του διένυσαν μέσα σε είκοσι μέρες έξι χιλιάδες χιλιόμετρα. «Αλήθεια, ταξιδεύοντας τόσο μακριά συνειδητοποίησα ότι ο πλανήτης μας δεν είναι τόσο μεγάλος, όσο φανταζόμαστε. Όταν είδαμε στον χάρτη την απόσταση που καλύψαμε καταλάβαμε ότι διασχίσαμε ένα μεγάλο μέρος της ηπείρου. Έμοιαζε μεγάλη απόσταση, αλλά το κάναμε. Νομίζω ότι είμαστε τόσο μικροί όσο είναι και ο πλανήτης μας», σημειώνει.

Σύμφωνα με το σκηνοθέτη του «Ανοιχτού Βορρά», η δημιουργία μιας ταινίας εξαρτάται από τη ματιά του σκηνοθέτη. «Αυτή είναι τα πάντα», τονίζει και αναφέρει: «Κάποτε, ένας Ιταλός σεναριογράφος είχε πει ότι “ ο κινηματογράφος πρέπει να αρπάζει την πραγματικότητα από το λαιμό, πριν μεταμορφωθεί”. Μεγάλωσα με την ιδέα ότι οποιαδήποτε ιστορία, αν την παρατηρήσεις προσεκτικά, έχει την αξιοπρέπεια να ειπωθεί με τη ματιά του σκηνοθέτη».

Νιώθει τυχερός που είχε ολοκληρώσει τα γυρίσματα της ταινίας πριν ξεκινήσει η πανδημία και εκτιμά ότι «π κόσμος αλλάζει γρηγορότερα από την αντίληψή μας για αυτόν».

Αυτή την εποχή ετοιμάζει την ταινία «Aria», βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, την οποία έγραψε πριν από τρία χρόνια, αλλά αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας. Εξάλλου, αν δεν υπήρχε η πανδημία θα ήθελε πολύ να βρίσκεται αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη για το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, «ένα από τα πιο σημαντικά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης», όπως σημειώνει και το οποίο «έχει εκτιμήσει μέσα από πολλούς Ιταλούς δημιουργούς οι οποίοι έχουν πάρει μέρος σε αυτό».

Της Δήμητρας Κεχαγιά για το ΑΠΕ-ΜΠΕ