Η τέχνη εμπνέεται από τα μεγάλα ειδύλλια και συχνά οι εραστές γίνονται μούσες για μεγάλα έργα ή συνοδοιπόροι στη δημιουργία.

Η Φρίντα Κάλο ζωγράφισε ένα αισθησιακό λουλούδι για τον Νίκολας Μάρεϊ

Η Φρίντα Κάλο είχε πολλούς εραστές κατά τη διάρκεια του ταραχώδους γάμου της με τον Ντιέγκο Ριβέρα, αλλά ο Νίκολας Μάρεϊ ήταν ένας από τους πιο μακροχρόνιους. Στην εκτενή αλληλογραφία τους, η Κάλο υπέγραψε με στοργή γράμματα με το ψευδώνυμο Xochitl, που σημαίνει “λουλούδι” ή “λεπτό πράγμα” στη γλώσσα Νάουατλ. Το 1938, έδωσε στον Μάρεϊ έναν μικρό πίνακα με ένα λουλούδι, ο οποίος ερμηνεύεται ως μια δημιουργική αναπαράσταση της σχέσης τους, καθώς είναι γεμάτος με υπονοούμενα. Η Κάλο συνέθεσε το λουλούδι ως δύο ενοποιημένα μέρη: ένα δοχείο σε σχήμα καμπάνας που μοιάζει με κόλπο, όπου μέσα του φωλιάζουν πέταλα σε σχήμα φαλλού.

Frida Kahlo, Xochitl Flower of Life, 1938.



Η Καμίλ Κλοντέλ και ο Ωγκύστ Ροντέν μετέτρεψαν το άγριο πάθος τους σε διάσημα γλυπτά

Ο Ωγκύστ Ροντέν και η Καμίλ Κλοντέλ ερωτεύτηκαν έντονα και γρήγορα όταν συναντήθηκαν το 1882. Τα γράμματά τους αποκαλύπτουν το άγριο πάθος και την ακραία αστάθεια που σημάδεψαν τη σχέση τους. Κατά τη διάρκεια της σχέσης τους (ο Ροντέν ήταν ήδη σε 20ετή σχέση με τη Ροζ Μπερέ), οι δύο καλλιτέχνες επηρέασαν βαθιά τη δουλειά του άλλου. Τα γλυπτά της Κλοντέλ αποπνέουν ανθρωπιά και αισθησιασμό, τα οποία ο Ροντέν συλλέγει κατά τη διάρκεια των ετών που δούλευαν δίπλα-δίπλα στο στούντιο του στο Παρίσι. Εικάζεται ότι τα πιο διάσημα κομμάτια του Ροντέν – The Kiss (1882) και Eternal Idol (1890–93) – εμπνεύστηκαν από την αγάπη του για εκείνη.

Auguste Rodin, Le Baiser (The Kiss), 1882.



Ο Πάμπλο Πικάσο χάρισε στη Ντόρα Μάαρ μια μικρογραφία σε δαχτυλίδι

Η σχέση του Πάμπλο Πικάσο με την φωτογράφο Ντόρα Μάαρ είχε διάρκεια εννιά χρόνια. Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 1936 στο φημισμένο καφέ Les Deux Magots στο Παρίσι, όπου έφυγε με τα γάντια της ως ενθύμιο. Ο Πικάσο ζωγράφισε την Μάαρ πολλές φορές κατά τη διάρκεια του φλογερού ειδυλλίου τους, και συχνά της έκανε δώρο αυτά τα έργα, σαν μέσο συμφιλίωσης μετά από ιδιαίτερα έντονες διαφωνίες. Ένα από αυτά ήταν ένα δαχτυλίδι, στο οποίο ο Πικάσο τοποθέτησε μια μικρή απόδοση της Maar, στη θέση του πολύτιμου λίθου. Αργότερα, η σχέση τους διαλύθηκε, όταν ο Πικάσο την εγκατέλειψε για τη νεότερη Φρανσουάζ Ζιλό, αλλά η Μάαρ κράτησε το δαχτυλίδι μέχρι το θάνατό της.

Pablo Picasso, Portrait ring for Dora Maar, 1936–39.



Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς και ο Ούλαι περπάτησαν στο Σινικό Τείχος για να σηματοδοτήσουν τον χωρισμό τους

Η 12χρονη σχέση της Μαρίνα Αμπράμοβιτς και του Ουλάι δημιούργησε μία από τις πιο σημαντικές πρακτικές παραστατικής τέχνης του 20ού αιώνα. Για να εδραιώσουν τον έρωτά τους σχεδίασαν την πιο φιλόδοξη παράσταση τους: ο καθένας τους θα περπατούσε από μία πλευρά του Σινικού Τείχους, για να συναντηθούν στο κέντρο και να παντρευτούν. Μέχρι να το οργανώσουν όμως, η σχέση τους διαλύθηκε. Έτσι, η περφόρμανς αυτή κατέληξε να συμβολίζει το χωρισμό τους, και όχι την ένωσή τους. Όταν συναντήθηκαν στο κέντρο του Σινικού Τείχους και προσπέρασαν ο ένας τον άλλο, οι καλλιτέχνες σημείωσαν το τέλος της σχέσης τους.

Marina Abramović & Ulay, Relation in Space, 1976, Richard Saltoun.

culturenow.gr