Η  Βρετανίδα/ Ελληνοκύπρια καλλιτέχνιδα Diana Taylor παρουσιάζει την πρώτη της ατομική έκθεση στην Κύπρο, στη γκαλερί Art Seen, σε επιμέλεια Μαρίας Στάθη. Με τίτλο Phantom Yarns, η έκθεση αποτελεί εξέλιξη του μακροχρόνιου ενδιαφέροντος της Taylor για το πώς βιώνουμε και πώς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο σε μια εποχή υπερβολικού φόρτου πληροφοριών, όταν η αφθονία και η αδιάλειπτη πρόσβαση λειτουργούν ανταγωνιστικά προς την επιθυμία μας για τάξη και σαφήνεια. Μέσω της ζωγραφικής, της μεταξοτυπίας, της κεντητικής και τρισδιάστατης εκτύπωσης, η Taylor εμπλουτίζει αναλογικές απολαύσεις, όπως η αφή, η πλούσια διαστρωμάτωση, το σκίσιμο και η ύφανση, με φευγαλέες ιδιότητες του ψηφιακού κόσμου, όπως η αφαίρεση, η επεξεργασία και η ατέρμονη μετάλλαξη. Τα έργα της έκθεσης Phantom Yarns διερευνούν την αντίληψη μιας δεδομένης στιγμής για το τι είναι σύγχρονο, μέσα από τη δοκιμή και την οικειοποίηση υλικών κάθε συγκεκριμένης εποχής. 

Γιατί διάλεξες τον συγκεκριμένο τίτλο;

Ο τίτλος προήλθε όταν σκεφτόμουνα για το παρελθόν και τη σχέση μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος. Στην έρευνά μου για τη διδακτορική μου διατριβή εξέταζα τη σχέση του παρελθόντος και του παρόντος μέσω των τεχνολογιών και του τρόπου με τον οποίο κατασκευάζουμε τα πράγματα και έτσι το ενδιαφέρον μου συνεχίζει να επιστρέφει στα υφάσματα και πώς το pixel προέρχεται από την ύφανση και πώς ο πολύ πρώιμος προγραμματισμός υπολογιστών προέρχεται από ιδέες της πρώιμης ύφανσης. Εδώ έρχεται η ιδέα της χρήσης νημάτων (yarn στα Αγγλικά). Από την αρχή, για αυτή την έκθεση, ήθελα να μιλήσω για τη σχέση που έχω με την Κύπρο και ήθελα μια ελληνική λέξη. Το Phantom ταιριάζει πραγματικά γιατί η δουλειά μου έχει να κάνει με το παρελθόν και πολλά από τα υλικά που χρησιμοποιώ προέρχονται από τη μητέρα μου που ήταν από την Κύπρο και πέθανε πριν από τέσσερα χρόνια. Χρησιμοποιώ υφάσματα από τη συλλογή της, είχε εμμονή με τη χειροτεχνία, το κροσέ, το κέντημα και τα υφάσματα γενικότερα. Αναφέρομαι επίσης στον Γουίλιαμ Μόρις, ο οποίος ήταν σχεδιαστής υφασμάτων. Συνεργάζομαι με την γκαλερί Γουίλιαμ Μόρις στο Λονδίνο και με ενδιαφέρει πολύ η δουλειά του και η δική του εμμονή του με το παρελθόν. Η ιδέα ότι κάτι επιστρέφει από το παρελθόν με μια υλική έννοια, χρησιμοποιώντας πραγματικά υλικά από το παρελθόν για να μιλήσουμε γι 'αυτό. Η ιδέα της έκθεσης Phantom Yarns προέκυψε προσπαθώντας να σκεφτώ πράγματα από το παρελθόν που συνεχίζουν να επιστρέφουν, τις αναμνήσεις που κρατούν τα υφάσματα και άλλα αντικείμενα.

Πώς ξεκινάς τη δημιουργική σου διαδικασία;

Ξεκινάω πάντα με μια μεταξοτυπία, συνήθως ενός πλέγματος, και αυτό γιατί θέλω να έχω μια δομή που να μην είναι αφηγηματική αλλά που να συγκρατεί το χάος που πρόκειται να έρθει. Το πλέγμα αναφέρεται επίσης στην ύφανση. Ψάχνω επίσης για άλλες εικόνες, χρησιμοποιώ υλικό από το δικό μου αρχείο σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, όπως εικόνες από παλιά βιβλία και jpegs. Είναι μια ενστικτώδης διαδικασία, ποτέ δεν σκέφτομαι ότι θέλω να κάνω έναν πίνακα που να μοιάζει με συγκεκριμένο τρόπο. Ανταποκρίνομαι πάντα στο τελευταίο στρώμα, ποτέ δεν ξέρω πώς θα μοιάζουν στο τέλος. Είναι ένας διάλογος μεταξύ του εαυτού μου και του πίνακα. Είναι μια πολύ φυσική οργανική διαδικασία. Είναι σχεδόν αδύνατο για μένα να ακολουθήσω ένα σχέδιο. Θέλω να είναι ένας συναρπαστικός διάλογος όπου δεν έχει σημασία αν τα πράγματα μπορεί να πάνε στραβά και να μην ξέρω πού θα οδηγήσει αυτό. Είναι διαδικασία όπου επαναφέρω στοιχεία και τα αποσυνθέτω ξανά. Όταν αισθανθώ ότι υπάρχει μια ισορροπία τότε θεωρώ ότι ένα έργο έχει ολοκληρωθεί.



Λατρεύω τα επίπεδα και τις επιστρώσεις και ο πίνακας να βρίσκεται σε μια ισορροπία μεταξύ της υπερβολής και της ανεπάρκειας. Οι διαφορετικές ιστορικότητες, η ιδέα του φαντάσματος, ενός φαντάσματος που ταυτόχρονα υπάρχει και δεν υπάρχει.Ένα τεράστιο μέρος της έρευνάς μου πηγάζει από τον αντίκτυπο του παρελθόντος στο παρόν και τι σημαίνει για το μέλλον. Εκεί συνάντησα την έννοια της στοιχειολογίας (hauntology). Είναι ένα λογοπαίγνιο στη λέξη οντολογία, όταν λέγεται στα γαλλικά χωρίς το h. Ο Ζακ Ντερριντά κατέληξε στην ιδέα όταν μιλούσε για τον Καρλ Μαρξ, για τον αντίκτυπο που συνεχίζει να έχει ο μαρξισμός και είναι ενδιαφέρον και από την άποψη του Γουίλιαμ Μόρις, καθώς ήταν επίσης μαρξιστής. Ο Μαρκ Φίσερ έγραψε ένα βιβλίο Ghosts of My Life: Writings on Depression, Hauntology and Lost Futures, όπου μιλάει για την ιδέα της δειγματοληψίας μέσω της τέχνης και της μουσικής. Η οικειοποίηση προϋπαρχουσών εικόνων είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ, το να δημιουργώ ένα νέο νόημα από αυτές.

Η Κύπρος πώς εκδηλώνεται στη δουλειά σου;

Η μαμά μου φοιτούσε σε μοναστήρι στη Λευκωσία και ήταν υποχρεωτικό να μάθουν ράψιμο.Τα ταπισερί και το κέντημα πάντα περιέβαλαν την παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι στο σπίτι του παππού μου υπήρχαν ταπισερί παντού και όταν η μητέρα μου μετακόμισε στην Αγγλία συνέχισε την ενασχόλησή της με αυτά, και με τη ραπτική και το κέντημα γενικότερα.

Η ΚΥΠΡΟΣ: Για μένα η Κύπρος είναι η μαμά μου, επομένως υπάρχει μια ριζωμένη αγάπη για τη χειροτεχνία και το σχέδιο

Θυμάμαι μεγάλωσα με πολλά στολίδια και μοτίβα και αυτό φιλτράρεται στη δουλειά μου. Νομίζω ότι αρχικά ήθελε να μάθω να ράβω αλλά ποτέ δεν με ενδιέφερε, προτιμούσα να ζωγραφίζω. Το 2015 σε μια γκαλερί στην Οξφόρδη με κάλεσαν για μια εβδομάδα να δημιουργήσω ένα έργο σε δημόσιο χώρο σε σχέση με μια έκθεση με έργα του Άντι Γουόρχολ και του Ουίλιαμ Μόρις. Ήταν η πρώτη φορά που άρχισα να ράβω ως μέρος της πρακτικής μου επειδή δεν ήθελα να ζωγραφίζω μπροστά σε κόσμο. Έτσι έφερα όλα τα υφάσματα που είχε η μητέρα μου και ξεκίνησα μια πειραματική δημιουργική διαδικασία με το να τα ράβω μαζί.

Για μένα η Κύπρος είναι η μαμά μου, επομένως υπάρχει μια ριζωμένη αγάπη για τη χειροτεχνία και το σχέδιο. Εκτυπώνω απευθείας από τα μοτίβα που είχε τα οποία επαναλαμβάνονται σε πολλά έργα. Τα σαρώνω ψηφιακά, τα μεγεθύνω και τα τυπώνω σε μεταξοτυπία. Πολλά από αυτά προέρχονται από μια συλλογή που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, από μια εμμονή να κοιτάζω εικόνες γενικότερα. Όταν χρησιμοποιώ παλιές εικόνες μαζί με σύγχρονες, με ενδιαφέρει αυτός ο κορεσμός των εικόνων, ο συνεχής βομβαρδισμός. Υπάρχουν αναφορές στην κλασική τέχνη, την αρχιτεκτονική, τη φύση, όπως και πολλές αντιθέσεις. Συνεχείς διχογνωμίες μεταξύ του φυσικού και τεχνητού, τάξης και αταξίας, αφηρημένων γραμμών και αυστηρών γραμμών, γρήγορη ζωγραφική και αργή. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να τα συνδυάσω, να αποσταθεροποιήσω αυτά τα δυαδικά στοιχεία και ταυτόχρονα να τα αναδείξω.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή στη χειροτεχνία και την επιστροφή αναλογικών τεχνικών στην τέχνη. Μίλησέ μας λίγο για αυτό και σε σχέση με τη δική σου δουλειά.

Ένα μεγάλο μέρος της έρευνάς μου είναι αυτή η επιστροφή στις χειρονακτικές διαδικασίες. Ποια είναι η αξία του χεριού στη μετα-ψηφιακή εποχή; Σε μια περίοδο ψηφιακού κορεσμού και ταχείας προόδου της τεχνολογίας, πηγαίνουμε επίσης προς τα πίσω και νομίζω ότι υπάρχει πραγματική λαχτάρα να κρατήσουμε στοιχεία από το παρελθόν. Δεν ξέρω για εδώ, αλλά σίγουρα στο Ηνωμένο Βασίλειο παρατηρώ μια επιστροφή στη βιοτεχνία με μεγάλο τρόπο. Η πρόσφατή μου έκθεση στη Μαγιόρκα ήταν μια αναφορά σε αυτό. Αυτό που κάνω είναι να περάσω το χέρι μέσα από αυτές τις ψηφιακές και μηχανικές διαδικασίες, με τη μεταξοτυπία, πρώιμες αναλογικές τεχνικές, τρισδιάστατη σάρωση υφασμάτων. Με ενδιαφέρει να πιέζω την τεχνολογία να κάνει λάθος, το οποίο θα επαναϋλοποίησω, σπρώχνοντας τα πάντα πίσω στο υλικό και στο χέρι. Κόβω τα διάφορα στοιχεία και τα απλώνω στο πάτωμα και τα πράγματα αρχίζουν να συνδέονται. Νομίζω ότι είναι ανθρώπινη φύση η αφή και η ανάγκη να δημιουργείς και να παράγεις με τα χέρια.

•   «Phantom Layers». Γκαλερί Art Seen, λεωφ. Μακαρίου Γ’ 66Β, Λευκωσία. Διάρκεια: 15.09.2021- 22.10.2021. Eγκαίνια 15 Σεπτεμβρίου 2021 6μμ-9μμ. Ξενάγηση της έκθεσης με την καλλιτέχνη: Τετάρτη, 15/09 & Πέμπτη, 16/09 στις 7μμ. Ώρες Έκθεσης: Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, 4μμ – 7.30μμ ή οποιαδήποτε άλλη ημέρα με ραντεβού. Πληροφορίες 22006624.