Λεμεσός: Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2021 - Παττίχειο Δημοτικό Θέατρο, 20:30

Λευκωσία: Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2021 - Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, 20:30

H Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου συνεχίζει τη συνεργασία της με μουσικούς της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, καλωσορίζοντας άλλους δύο κορυφαίους της: τον Κορυφαίο Κορνίστα, Stefan Dohr, και τον Wolfram Christ, πρώην θρυλική Κορυφαία Βιόλα, που είναι πλέον διακεκριμένος μαέστρος.

Ο Stefan Dohr είναι ένας από τους σπουδαιότερους σολίστ στο γαλλικό κόρνο παγκοσμίως, έχοντας επαινεθεί από τη New York Chronicle ως «βασιλιάς του οργάνου του». Θα ερμηνεύσει το Κοντσέρτο για κόρνο αρ. 1 του Richard Strauss, ένα εξαιρετικά απαιτητικό κοντσέρτο για το όργανο αυτό. Η συναυλία θα ξεκινήσει με αποσπάσματα από την εξαίσιας ομορφιάς σκηνική μουσική του Felix Mendelssohn για την κωμωδία του Shakespeare Όνειρο Θερινής Νυκτός και θα κλείσει με τη γεμάτη ενέργεια και joie de vivre Συμφωνία του αρ. 4, εμπνευσμένη από το ταξίδι του στην Ιταλία.

Felix Mendelssohn: Όνειρο Θερινής Νυκτός, έργο 61 (αποσπάσματα).
Richard Strauss: Κοντσέρτο για κόρνο αρ. 1 σε Μι ύφεση μείζονα, έργο 11.
Felix Mendelssohn: Συμφωνία αρ. 4 σε Λα μείζονα, έργο 90.

Σολίστ: Stefan Dohr (γαλλικό κόρνο)
Μαέστρος: Wolfram Christ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

FELIX MENDELSSOHN

3 Φεβρουαρίου 1809, Αμβούργο – 4 Νοεμβρίου 1847, Λειψία.

Όνειρο Θερινής Νυκτός, έργο 61 (αποσπάσματα).

Η σκηνική μουσική του Felix Mendelssohn για το έργο Όνειρο Θερινής Νυκτός του Shakespeare, γράφτηκε σε δυο διαφορετικές περιόδους της ζωής του συνθέτη με διάστημα δεκαέξι ετών μεταξύ τους.

Η Εισαγωγή του έργου χρονολογείται στα 1827, όταν ο Mendelssohn ήταν μόλις 17 ετών, κι ενώ είχε ήδη συνθέσει πέντε όπερες. Κατά τη διάρκεια των παιδικών του χρόνων, τόσο ο Felix όσο και η αδελφή του Fanny ήρθαν σε επαφή με τα έργα του Shakespeare μέσα από Γερμανικές μεταφράσεις κι αυτό αποτέλεσε έναυσμα για τον συνθέτη να αρχίσει να συνθέτει μια Εισαγωγή βασισμένη στο συγκεκριμένο θεατρικό. Παρά τη συνήθη εσφαλμένη αντίληψη ότι η εισαγωγή αυτή εμφανίστηκε αμέσως στην τέλεια μορφή στην οποία είναι γνωστή σήμερα, θα πρέπει να τονιστεί ότι έτυχε αρκετών αναθεωρήσεων, όπως και πολλά άλλα έργα του συνθέτη.

Στα 1843 ο Mendelssohn διορίστηκε γενικός μουσικός διευθυντής στην αυλή του Βασιλά Φρειδερίκου-Γουλιέλμου Δ΄ της Πρωσίας. Η τύχη το έφερε ώστε η πρώτη ανάθεση που έλαβε ήταν για να γράψει σκηνική μουσική για μια ολοκληρωμένη παράσταση του έργου Όνειρο Θερινής Νυκτός του Shakespeare.

Για ένα σύνολο μερών που έχουν γραφτεί με διαφορά πέραν των δεκαπέντε ετών μεταξύ τους, υπάρχει μια εκπληκτική συνοχή καθ’ όλη τη διάρκεια των δεκατριών μερών του έργου. Σήμερα, η συναυλιακή παρουσίαση ολόκληρου του σκηνικού έργου είναι σπάνια, κι αντί αυτού συνηθίζεται  η παρουσίαση μεμονωμένων μερών του έργου.

RICHARD STRAUSS

11 Ιουνίου 1864, Μόναχο – 8 Σεπτεμβρίου 1949 Garmisch – Partenkirchen, Γερμανία.

Κοντσέρτο για κόρνο αρ. 1 σε Μι ύφεση μείζονα, έργο 11.

Ο Strauss συνέθεσε το Κοντσέρτο του για γαλλικό κόρνο σε Μι ύφεση - το πρώτο από τα δυο του κοντσέρτα για κόρνο - ενώ σπούδαζε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιου του Μονάχου. Ο Richard αφιέρωσε αρχικά το κοντσέρτο στον πατέρα του, ενώ λίγο αργότερα αναίρεσε την αφιέρωση και το αφιέρωσε στον Bruno Hoyer, έναν άλλο σπουδαίο κορνίστα, ο οποίος πρωτόπαιξε τη διασκευή του για κόρνο και πιάνο. Η αλλαγή στην αφιέρωση προέκυψε μετά από προτροπή του ίδιου του πατέρα του Franz, καθώς ήταν σημαντικό γι’ αυτόν η μουσική ταυτότητα του γιού του να δημιουργηθεί ανεξάρτητα από το δικό του όνομα.

H πρεμιέρα του ορχηστρικού έργου έλαβε χώρα δυο χρόνια αργότερα, υπό τη διεύθυνση του Hans von Bülow με τον κορνίστα Gustav Leinhos ως σολίστ.  Το έργο θεωρήθηκε από πολλούς ως ένα από τα πρώτα σημαντικά έργα του Richard Strauss, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο επιτυχημένο του ντεπούτο στην Ευρωπαϊκή μουσική σκηνή.

Το έργο αποτελείται από τρεις κινήσεις ενωμένες μεταξύ τους όπου αναδεικνύεται έξοχα η μουσικότητα του κόρνου. Τα θέματα είναι συναρπαστικά, εύκολα στο να τα θυμάται κανείς και μοναδικά, έχοντας ως βάση τους τη φανφάρα, μοτίβο το οποίο ταιριάζει εξαιρετικά στο κόρνο.

Μετά από μια εισαγωγή και μια ορχηστρική έκθεση, ο σολίστ μας προσφέρει μια μελωδία χάρης και αξιοπρέπειας. Μια ρυθμική παραλλαγή της ίδιας μελωδίας επιστρέφει στη μέση της αργής κίνησης σε fortissimo από το κόρνο, με τη συνοδεία των ξύλινων πνευστών. Η εισαγωγή επίσης δεν ξεχνιέται, καθώς στο τέλος του έργου μεταμορφώνεται σε ένα ζωηρό φινάλε.

Η ευρηματικότητα του Strauss είναι ενσωματωμένη σε αυτό το μουσικό χαλί. Οι θεματικές συνδέσεις εντός και μεταξύ των κινήσεων παρέχουν μια αίσθηση ενότητας που συνδέουν το σύντομο αυτό έργο με έναν απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο. Η σύνθεση είναι χαρακτηριστική της μουσικής του Strauss εκείνης της εποχής: είναι ρομαντικού στυλ, με επιρροές από τον Mendelssohn. Η μουσική του Strauss τελικά αποδεσμεύεται από τα χαρακτηριστικά του ύστερου κλασικισμού και υιοθετεί το ευρύ, σαρωτικό ύφος του ύστερου ρομαντισμού. Αυτό το κοντσέρτο μας προσφέρει υπαινιγμούς για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει, προμηνύοντας τις μεγάλες «στιγμές του κόρνου» στα επικά συμφωνικά του ποιήματα, όπως για παράδειγμα στον Don Juan, Don Quixote κλπ.

FELIX MENDELSSOHN

3 Φεβρουαρίου, 1809, Αμβούργο – 4 Νοεμβρίου, 1847, Λειψία.

Συμφωνία No. 4 σε A Μείζονα, Έργο 90, “Ιταλική”.

Από το 1830–31, ο Felix Mendelssohn ταξίδευε στην Ιταλία, περνώντας τον περισσότερο του χρόνο στη Ρώμη. Ενώ βρισκόταν στην Ιταλία, ο Mendelssohn έγραψε αρκετά από τα πιο γνωστά του έργα, συμπεριλαμβανομένης της 4^ης του Συμφωνίας, η οποία δίκαια αποκαλείται «Ιταλική». Παρόλο που θεωρείται ευρέως ως το καλύτερο δείγμα της συνθετικής ιδιοφυίας του Mendelssohn, η «Ιταλική» Συμφωνία δεν ικανοποίησε τον δημιουργό της. Αφού ο συνθέτης διηύθυνε την πρεμιέρα στις 13 Μαΐου 1833, με τη Φιλαρμονική του Λονδίνου, έκανε σε αυτήν σημαντικές αναθεωρήσεις.

Χρόνια αργότερα, ανακαλώντας το ταξίδι του στην Ιταλία, ο Mendelssohn είπε, «Όλη η χώρα είχε έναν τόσο εορταστικό αέρα που ένιωσα σαν να ήμουν ένας νεαρός πρίγκιπας που έκανε την είσοδό του.» Το Allegro vivace της πρώτης κίνησης αντικατοπτρίζει τη χαλαρή αυτοπεποίθηση ενός νεαρού άνδρα στο ξεκίνημά του για νέες περιπέτειες, καθώς και τη ζεστασιά του ιταλικού ήλιου, το γαλάζιο του ουρανού και την ηλιόλουστη ιδιοσυγκρασία του ιταλικού λαού.

Η διάθεση της δεύτερης κίνησης Andante con moto είναι πιο ενδοσκοπική. Η μελωδία, σε ελάσσονα τονικότητα υποστηρίζεται από τα έγχορδα σε pizzicato, τα οποία παίζουν μια γραμμή κινούμενου μπάσου που υποδηλώνει βηματισμούς. Αυτό πιθανόν να παραπέμπει στις επίσημες τελετής της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, τις οποίες ο συνθέτης συνήθιζε να παρακολουθεί με μεγάλη προσήλωση.

Με την τρίτη κίνηση Con moto moderato, ο Mendelssohn επιστρέφει στη ζεστασιά της πρώτης. Η πληθωρικότητα της πρώτης κίνησης εξομαλύνεται σε ένα χαριτωμένο μινουέτο, συνοδευόμενο από ένα τρίο πνευστών και χάλκινων.

Ο Mendelssohn ονόμασε την τελευταία κίνηση του έργου a Saltarello, το όνομα ενός δυναμικού ιταλικού παραδοσιακού χορού. Το θέμα που θυμίζει τα γρήγορα άλματα της φωτιάς περνά εύστροφα και χωρίς διακοπή μέσα από την ορχήστρα, ξεκινώντας με τα πνευστά, στη συνέχεια στα έγχορδα και τέλος στα χάλκινα πνευστά.

Δρ. Φράνσις Νεκτάριος Γκάυ, Μουσικολόγος - Μαέστρος.



Stefan Dohr

Wolfram Christ



Τιμές εισιτηρίων:

Πλατεία Διακεκριμένες Θέσεις: €35 / €28 (μειωμένο)
Πλατεία Κανονικές Θέσεις: €30 / €24 (μειωμένο)
Εξώστης: €22 / €17 (μειωμένο)

Δικαιούχοι μειωμένων εισιτηρίων: Μαθητές, στρατιώτες, φοιτητές, συνταξιούχοι, πολύτεκνες και πενταμελείς οικογένειες με παρουσίαση ταυτότητας.
Δωρεάν είσοδος για άτομα με αναπηρίες.

Προπώληση εισιτηρίων:

Παττίχειο Δημοτικό Θέατρο Λεμεσού (Αγίας Ζώνης 4, 3027, Λεμεσός, 25 377277)
- Από την ιστοσελίδα www.pattihio.com.cy
- Ταμείο Θεάτρου: Δευτέρα - Παρασκευή και πριν την έναρξη

Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου (Λεωφόρος Στροβόλου 100, 2020 Στρόβολος, Λευκωσία)
- Aπό την ιστοσελίδα www.cyso.org.cy
- Ταμείο Θεάτρου Παλλάς: κάθε Τετάρτη, 16:00 - 19:00.
- Ταμείο Δημοτικού Θεάτρου Στροβόλου: 2 ώρες πριν την έναρξη

Πληροφορίες: 22 463144 & www.cyso.org.cy

Για περισσότερες πληροφορίες: κα Κωνσταντία Ηλία στο 22 463135 ή στο c.elia@cyso.org.cy







STEFAN DOHR - Κορνίστας

«Είναι πολύ πιθανόν να είναι ο βασιλιάς του οργάνου του.»

The New Criterion

Ο Stefan Dohr - τον οποίο η New York Chronicle έχει αποκαλέσει ως «τον βασιλιά του οργάνου του» - θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους κορνίστες στον κόσμο. Πέραν από τη θέση του ως Κορυφαίο Κόρνο στη Φιλαρμονική του Βερολίνου, ο Stefan έχει συνεργαστεί ως σολίστ με τους πιο εξέχοντες μαέστρους στον κόσμο όπως οι Sir Simon Rattle, Claudio Abbado, Daniel Barenboim, Bernard Haitink, Christian Thielemann, Daniel Harding, Neeme Järvi, Paavo Järvi, Dima Slobodeniuk, Gustavo Gimeno, John Storgårds, και Marc Albrecht. Έχει παίξει με κορυφαίες ορχήστρες όπως Φιλαρμονική του Βερολίνου, Φιλαρμονική του Λος Άντζελες, Γερμανική Φιλαρμονική Δωματίου της Βρέμης, Σουηδική Συμφωνική Ορχήστρα Ραδιοφώνου, Συμφωνική Ορχήστρα Ραδιοφώνου του Βερολίνου, Φιλαρμονική του Όσλο, Εθνική Ορχήστρα της Ισπανίας, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Σαγκάης, Συμφωνική Ορχήστρα του Τόκυο και Φιλαρμονική Ορχήστρα της Οσάκα.

Μαζί με το καθιερωμένο Κλασικό και Ρομαντικό ρεπερόριο για κόρνο, ο Stefan Dohn διευρύνει συνεχώς το ρεπερτόριό του αναθέτοντας και εκτελώντας σε πρεμιέρα νέα έργα σημαντικών σύγχρονων συνθετών. Τα τελευταία χρόνια, τέτοιες αναθέσεις περιλαμβάνουν έργα των Herbert Willi, Jorge E. López, Johannes Wallmann, Dai Bo, Toshio Hosokawa και Wolfgang Rihm. Πρόσφατα, ο βραβευμένος με Grawemeyer Award συνθέτης Hans Abrahamsen έγραψε ειδικά για τον Stefan ένα κοντσέρτο για κόρνο, το οποίο παρουσιάστηκε σε πρεμιέρα στο Βερολίνο τον Ιανουάριο του 2020 ως από κοινού ανάθεση της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, της Συμφωνικής Ορχήστρας του Τόκυο, της Φιλαρμονική της Ραδιοφωνίας της Ολλανδίας, της Ορχήστρας Φιλαρμόνια της Ώκλαντ και της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σιάτλ.

Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής περιόδου 2021/22, ο Dohn θα παίξει - ανάμεσα σε άλλες -  με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Τενερίφης, τη Συμφωνική Ορχήστρα Βαρκελώνης, τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, τη Συμφωνική Ορχήστρα Ισλανδίας και τη Φιλαρμονική της Στουτγκάρδης, υπό τη διεύθυνση μαέστρων όπως οι Dima Slobodeniouk, Kazushi Ono, Καρίνα Κανελλάκης, Eva Ollikainen, Giordano Bellincampi και Frank Beermann.

Στον τομέα της μουσικής δωματίου ο Stefan είναι ιδιαίτερα δραστήριος: είναι μόνιμο μέλος του Συνόλου Βιέννης-Βερολίνου, του Κύκλου Μουσικής Δωματίου της Φιλαρμονικής του Βερολίνου και του Φιλαρμονικού Οκτέτου Βερολίνου. Έχει παίξει στα Φεστιβάλ Λουκέρνης, Σάλτσμπουργκ,  Rheingau και Μπάντεν-Μπάντεν, πλάι σε εξέχοντες καλλιτέχνες όπως οι Maurizio Pollini, Ian Bostridge, Lars Vogt, Kolja Blacher, Markus Becker, Guy Braunstein, Mark Padmore και Kirill Gerstein.

Η εκτεταμένη του δισκογραφία περιλαμβάνει το έργο ‘The Yellow Shark’ με το Ensemble Modern και τον Frank Zappa (Barking Pumpkin Records); το ‘Konzertstück’ για Τέσσερα Κόρνα και Ορχήστρα του Schumann με τον Paavo Järvi και τη Γερμανική Φιλαρμονική Δωματίου Βρέμης (RCA Red Label); το Κοντσέρτο για Κόρνο ‘Moment of Blossoming’ του Toshio Hosokawa με την Εθνική Βασιλική Ορχήστρα Σκωτίας (Naxos); Μουσική για κόρνο και πιάνο Franz και Richard Strauss με τον Markus Becker (Campanella Musica); όλη τη σειρά Κοντσέρτων για Κόρνο του Mozart με την Camerata Schulz.

Ο Stefan σπούδασε στο Έσσεν και την Κολωνία, ξεκινώντας την επαγγελματική του καριέρα στην ηλικία των 19 ως Κορυφαίο Κόρνο στην Όπερα της Φρανκφούρτης, ενώ παράλληλα έπαιζε και ως φιλοξενούμενος καλλιτέχνης με το Ensemble Modern. Στη συνέχεια διετέλεσε Κορυφαίο Κόρνο στη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νίκαιας, τη Γερμανική Συμφωνική Ορχήστρα Βερολίνου και τις Ορχήστρες των Φεστιβάλ Μπαϊρόιτ και Λουκέρνης, προτού αναλάβει την παρούσα του θέση το 1993. Παράλληλα παθιάζεται με τη διδασκαλία, υπηρετώντας ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής, την Ακαδημία Σιμπέλιους, καθώς και ως μόνιμος καθηγητής στην Ακαδημία Herbert von Karajan και την Ανώτατη Σχολή Μουσικής ‘Hanns Eisler’ στο Βερολίνο.

WOLFRAM CHRIST - Mαέστρος

O Wolfram Christ υπήρξε για σειρά ετών η θρυλική Κορυφαία Βιόλα της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, Κορυφαία Βιόλα της Ορχήστρας του Φεστιβάλ Λουκέρνης και Καθηγητής στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Φράιμπουργκ, ενώ απόλαυσε επίσης και μία πετυχημένη σολιστική καριέρα που τον ταξίδευσε σε όλο τον κόσμο. Σήμερα χαίρει μεγάλης εκτίμησης ως μαέστρος με την ειλικρίνεια και τη μουσική ακεραιοτητα να τον εκφράζουν απόλυτα.

Έχοντας επαινεθεί για τις συναρπαστικές και ευαίσθητές του ερμηνείες, ο Wolfram Christ εργάστηκε με ορχήστρες σε πέντε ηπείρους, περιλαμβανομένων της ορχήστρας Maggio Musicale Fiorentino, με την οποία συνεργάζεται σε ετήσια βάση, τις Ορχήστρες Δωματίου του Μονάχου και της Σκωτίας, τη Βασιλική Ορχήστρα της Δανίας, της Συμφωνικής της Ισλανδίας, την Ορχήστρα Μότσαρτ της Μπολώνια, την Εθνική Ορχήστρα των Βάσκων San Sebastián, την Ορχήστρα Simón Bolívar του Καράκας, τη Φιλαρμόνια της Ώκλαντ, τη Φιλαρμονική του Γιοχάνεσμπουργκ, τη Φιλαρμονική Κανσάι της Οσάκα, τη Φιλαρμονική της Γερμανικής Ραδιοφωνίας του Σααρμπρύκεν και την Καμεράτα Μαδρίτης. Πρόσφατα περιόδευσε με την Αγγλική Ορχήστρα Δωματίου σε μια επιτυχημένη εμφάνιση στο Φεστιβάλ της Λουκέρνης και έδωσε το ντεμπούτο του με τη Φιλαρμονική της Νέας Ιαπωνίας το φθινόπωρο του 2019.

Στο διάστημα 2004 και 2008, ο Wolfram Christ υπήρξε ο Κύριος Μαέστρος της Ορχήστρας Δωματίου Κουρπφάλτζ στο Μάνχαϊμ. Στη διάρκεια της θητείας του η ορχήστρα διεύρυνε σημαντικά τη δραστηριότητά της τόσο στη Γερμανία όσο και στο εξωτερικό και συνεργάστηκε με διεθνώς αναγνωρισμένους σολίστ όπως οι Sabine Meyer, Emmanuel Pahud, Albrecht Mayer, Simone Kermes and Renaud Capuçon. Από το 2009 μέχρι το 2013 διετέλεσε Κύριος Φιλοξενούμενος Μαέστρος της Ορχήστρας Δωματίου της Στουτγκάρδης με την οποία παρουσιάστηκε στα Φεστιβάλ Σλέσβικ-Χόλσταϊν και Λουκέρνης το 2011, σε εκτενή περιοδεία της Νοτίου Αμερικής το 2012 καθώς και σε πρότζεκτ με την πιανίστα Hélène Grimaud το 2013.

Hχογράφησε τις Συμφωνιες του Αμβούργου του C.P.E. Bach με την Ορχήστρα Δωματίου Στουτγκάρδης, οι οποίες εκδόθηκαν από την hänssler CLASSIC το 2014 και έλαβαν εξαιρετικές κριτικές, ενώ θεωρούνται από τις κορυφαίες εκτελέσεις αυτών των έργων. H ηχογράφηση έχει επαινεθεί από το Classics Today ως «καθηλωτική....ομολογουμένως, η καλύτερη ηχογράφηση αυτών των αξιόλογων έργων μέχρι στιγμής» ενώ το Presto Classical σχολίασε τα εξής: «ερμηνευμένες με μεγάλη ευαισθησία και πυγμή, εκεί που απαιτούνταν».