Με τραγικό τρόπο έγιναν γνωστά τα έργα που κλάπηκαν τα ξημερώματα της Δευτέρας από την Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας. Τα έργα ήταν μέρος της τρέχουσας έκθεσης «Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης – άγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της». Τα ξημερώματα της Δευτέρας, άγνωστοι κατέστησαν γνωστούς τους «άγνωστους θησαυρούς».
Από την Εθνική Πινακοθήκη κλάπηκαν:
Ένα έργο του Πάμπλο Πικάσο που απεικονίζει την επί σειρά ετών σύντροφό του, Γιουγκοσλάβα φωτογράφο Ντόρα Μάαρ. Το έργο φιλοτέχνησε ο Πικάσο το 1939. Πρόκειται για λάδι σε μουσαμά με διαστάσεις 56Χ40 εκατοστά, το οποίο υπήρξε δέκα χρόνια αργότερα, το 1949, δωρεά του Πικάσο προς τον ελληνικό λαό για την αντίστασή του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Ένα έργο του Ολλανδού ζωγράφου Πιέτ Μοντριάν το οποίο φιλοτεχνήθηκε το 1905 και απεικονίζει ένα τυπικό ολλανδικό τοπίο με ανεμόμυλο κατά μήκος ενός ποταμού. Το έργο έχει διαστάσεις 35Χ44 εκατοστά. Στην Εθνική Πινακοθήκη έφθασε κατόπιν δωρεάς του Αλέξανδρου Παππά, ο οποίος το είχε αγοράσει το 1963.
Ένα μικρό σχέδιο [27 Χ 16,8 εκατοστά] με πέννα σε χαρτί είναι το τρίτο έργο, του Ιταλού καλλιτέχνη Μονκάλβο [Γκουλιέλμο Κάτσα]. Απεικονίζει τον Αγιο Ντιέγκο της Αλκαλα σε έκσταση με την Αγία Τριάδα και τα σύμβολα του πάθους και υπήρξε δωρεά του Γρηγορίου Μαρασλή το 1907 προς την Εθνική Πινακοθήκη.
