Η Αναστασία Ασλανίδου μάς έστειλε ένα σημείωμα για τις συναυλίες της Νένας Βενετσάνου στην Κύπρο στις 8 και 9 Οκτωβρίου, στο Φεστιβάλ Κύπρια. Το δημοσιεύουμε αυτούσιο.

«Υπάρχει θάνατος για τις πόλεις ή παραμένουν ζωντανές στη φαντασία και τη νοσταλγία μας;»

Την απάντηση έδωσε η Νένα Βενετσάνου με τη συναυλίες της «1000+1 Πόλεις» στις 8 και 9 Οκτωβρίου 2013, σε Λευκωσία (Λήδρα όπως την είχε αναφέρει) και Λεμεσό, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ «Κύπρια».

Πόλεις – όπως οι ποιητές ονειρεύτηκαν γι’ αυτές

Ένα ταξίδι σε «δρόμους μέσα σ’ ένα αδιαχώριστο χώρο ενότητας», με ποιητικό λόγο και μελοποιημένους στίχους για πόλεις όπως τις ονειρεύτηκαν οι ποιητές Σοφοκλής, Ρίτσος, Καβάφης, Γαλάτης, Χάινε, Αγγελίδου, Βενετσάνου.

Για «ελληνίδες πόλεις που, όλες μαζί και η κάθε μία χωριστά, εναλλάσσονται ρυθμικά μέσα στο χρόνο, και μας θυμίζουν πως κάποτε ο ελληνικός κόσμος σκέφθηκε και ενήργησε ως ένας άνθρωπος».

Η πρέσβειρα του ελληνικού τραγουδιού με τη σπάνια ελεγειακή φωνή, μίλησε για την ιδέα της δημοκρατίας, με τραγούδια σταθμούς στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, δικά της (Πόλεις του Νότου, τη Νέα Γη, Καφέ Γκρέκο, Ήχος Θεάτρου κ.ά.), Χατζιδάκι και Θεοδωράκη πλαισιωμένα με μοναδικές εικόνες από «Πόλεις του καλοκαιριού, της λιακάδας και του νότου…» που επέλεξε ο θεατρικός σκηνογράφος Άγγελος Αγγελή.

Η μουσική παλέτα

Η Νένα Βενετσάνου με τους συνεργάτες της, Μάνο Αβαράκη – τον μεγάλο Έλληνα βιρτουόζο της διατονικής φυσαρμόνικας που στα χέρια του, το όργανο αυτό καθώς και το φλάουτο με ράμφος μάς έδωσαν λαμπρές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού, Σταύρο Αγιαννιώτη – που τον θυμόμαστε, σπουδαστή ακόμα κλασικής κιθάρας στην τάξη του Κ. Γρηγορέα, να διακρίνεται για την δεξιοτεχνία του, Βιβή Γκέκα – μόνιμο μέλος της Δημοτικής Αθηναϊκής Μαντολινάτας και άλλων μουσικών συνόλων με πλούσια συμμετοχή σε ποικίλες συναυλίες και έργα στο μαντολίνο, Χάρη Μέρμηγκα – στο κοντραμπάσο αυθεντία στο χώρο της αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής και Σόλη Μπαρκή με τους δεξιοτεχνικά, πανηγυρικούς και άλλοτε δραματικούς ήχους των κρουστών του κόσμου, μετέφεραν με αξιοζήλευτη δεξιοτεχνία και αισθαντικότητα ερμηνείες μέσα από θαυμάσιες ενορχηστρώσεις που, όπως χαρακτηριστικά είπε ο Μάνος Χατζιδάκις, φτάνουν στην καρδιά της μουσικής.

Η Χορωδία «Λέανδρος Σίταρος» της Πνευματικής Στέγης Λευκωσίας υπό τη διεύθυνση της ακούραστης μουσικού Μάρως Σκορδή που συνεχίζει με πάθος το έργο του ιδρυτή της, με άπειρες συνεργασίες με φορείς και οργανισμούς, με εντυπωσιακή αρτιότητα και την ποιότητα ενός δεμένου και ομοιογενούς συνόλου, προσέδωσαν νέες διαστάσεις και ηχοχρώματα στο όλο έργο.

Εκδηλώσεις σαν αυτή αποτελούν προσφορά στην κοινωνία ιδιαίτερα τις μέρες που ζούμε, για να μας διαβεβαιώνουν ότι η δικτατορία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του χρέους δεν μπορεί να παγώσει τις τέχνες.

Μέθεξης

Και «έτσι απλά χτίζονται  ουτοπίες…» με συνθήματα και θυμιατήρια φτάνουμε στην Καρχηδόνα, λάμπει σε όλη την οικουμένη το κλέος της Δημοκρατίας μας…

Φεύγουμε από την αίθουσα και, διαβαίνοντας τους δρόμους της καθημερινότητας, η αίσθηση ότι περνάμε μέσα από τα ερείπια λέξεων όπως «Ομόνοια-Ελευθερία-Τέχνη-Ειρήνη-Δικαιοσύνη» γίνεται πιο έντονη.

Και  το μήνυμα της Ειρήνης (Νένας) Βενετσάνου ξεκάθαρο: Μόνο «η Δημοκρατία μπορεί να ολοκληρώσει τη διαβίωσή μας στις πόλεις» τουλάχιστον.

Ο δυτικός πολιτισμός, αποτέλεσμα εν πολλοίς της εργασίας προσφύγων και μεταναστών, μαραίνεται μα «η ενέργεια της ελληνικής δράσης μεταβιβάζεται». Τα ίχνη των πόλεων δεν σβήνουν ποτέ…

Γράφει η Αναστασία Ασλανίδου

9/10/2013