Κάποιες -pop up- σκέψεις

Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Θα συνεχιστεί το Pop Up Festival στη λεωφ. Μακαρίου, «ένεκα εορτών», αποφάσισε ο δήμαρχος Λευκωσίας.

* Ευχαριστούμε Κωνσταντίνε για αυτή την απόφαση, που μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε δυο τρεις παρατηρήσεις, πρώτα για το οργανωτικό κομμάτι του φεστιβάλ και έπειτα για το πνεύμα του, για το σκεπτικό και για τα θέλω του.

* Μόνο θετικά μπορώ να βρω σ’ αυτό το φεστιβάλ, αν το σκεφτούμε πέρα από τον στόχο του δημάρχου για αναζωογόνηση της εμπορικής οδού [σιγά που θα].

* Ας ξεχάσουμε για λίγο ότι η Μακαρίου είναι… η πάλαι ποτέ Μακαρίου κι ας την σκεφτούμε ως ένα δρόμο με άδειους χώρους. Τελεία.

* Χώρους που μπορούν να διαμορφωθούν και να αποτελέσουν κάτι άλλο απ’ αυτό που ήταν. Παράδειγμα: το θεατρικό Παλτό. Μια θεατρική παράσταση στήθηκε σε ένα παλιό καφέ με απόλυτη χρήση του χώρου, που λειτούργησε και σαν μνημονικό του τότε Da Capo αλλά και σαν ένας χώρος που με τα πολλά επίπεδά του –ανώι, σκάλα, χώρος στάθμευσης, μέσα-έξω– ήταν ικανός για να εξυπηρετήσει μια ομάδα δημιουργικών ανθρώπων.

* Παράδειγμα 2ο: ο δρόμος. Κενός. Δεν έχει πια κίνηση. Κι ένα κομμάτι του, μπορεί κάλλιστα να απομονωθεί. Και να γίνονται πάρτι –
αυθόρμητα ή σαν κατάληψη– κάθε νύχτα.

* Παράδειγμα 3ο: πεζόδρομος. Για τους ίδιους σκοπούς. Για να στηθούν αυτοσχέδια μπαρ, καντίνες… πολλά όμως. Και λιγότερο ντιζαϊνάτα απ’ όσο ήταν η προώθηση του φεστιβάλ. Για να είναι πιο κατανοητή η δράση. Να ‘ρθουν κι άλλοι άνθρωποι.

* Οργάνωση: τα μισά πράγματα, εγώ που κάθομαι όλη μέρα μπροστά από έναν υπολογιστή και είναι δουλειά μου να ξέρω τι γίνεται, δεν τα γνώριζα. Πολλή σύγχυση. Πώς να τα μεταφέρουμε στο ευρύ κοινό αν δεν τα καταλαβαίνουμε εμείς; Ή αν δεν έχουμε έγκαιρη και σαφή πληροφόρηση;

* Σ’ αυτό το φεστιβάλ συμμετείχαν άνθρωποι που στερήθηκαν πολύ από τον ελεύθερό τους χρόνο για ένα σκοπό. Για να επικοινωνήσουν την τέχνη τους και τα έργα τους. Χρειάστηκε πολλή προσπάθεια και πολλοί, τα κατάφεραν. ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ.

* Σε κάθε περίπτωση, αυτό που προσωπικά μου έλειπε απ’ αυτό το φεστιβάλ ήταν μια ζωντάνια αναγκαία για τέτοιου είδους διοργανώσεις. Επικοινωνία με τους υπόλοιπους καταστηματάρχες και τους υπαλλήλους τους, δεν υπήρχε.

* Στον δεύτερο κύκλο του Pop Up Festival, ας μην προσπαθούμε να αναστήσουμε τη Μακαρίου. Πραγματικά, δεν θα μπορούσε κανείς να αδιαφορεί περισσότερο. Ας δημιουργήσουμε, εκεί, κάτι άλλο.

* Και, γιατί όχι, χωρίς την αρωγή Αρχών. Χωρίς αστυνομικές κορδέλες να οριοθετούν το πάρτι.