Αιφνιδιάστηκα. Ίσως ευχάριστα. Κι ύστερα…

Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Ομολογώ ότι με ξάφνιασε η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του ΘΟΚ να επαναπροκηρύξει τη θέση του διευθυντή του οργανισμού, θεωρώντας ότι κανένας από τους επτά υποψήφιους δεν πληροί τα απαιτούμενα προσόντα.

* Απ’ όλες τις επιλογές που είχαν τα μέλη του συμβουλίου, αυτή την απέκλεια.

* Πόνταρα στο ότι θα θελήσουν να δώσουν τέλος -έστω, συμβιβαστικό- σε όλο αυτό το μπλέξιμο. Να μπει ένας διευθυντής και να ξεχαστούν όλα.

* Αυτό είναι, μάλλον, το θετικό της απόφασης. Ότι δεν αποτελεί συμβιβαστική λύση. Κι ας βάζει πράγματι, όπως σημειώνει ο Βαρνάβας Κυριαζής σε συνέντευξή του στο Π [σελ. 5], τον οργανισμό σε νέες περιπέτειες.

* Ποιες είναι αυτές; Η πιθανότητα, κατ’ αρχάς, να προσφύγουν στη δικαιοσύνη και οι επτά που απορρίφθηκαν. Αλλά, έστω κι ένας να προσφύγει, ο ΘΟΚ θα οδηγηθεί και πάλι στην αίθουσα του δικαστηρίου.

* Δεν ξέρω τα προσόντα του καθενός. Φαντάζομαι, όμως, ότι κάποιοι είχαν κάτι να επιδείξουν. Ειδάλλως ίσως δεν θα έμπαιναν στον κόπο να αιτηθούν για τη θέση.

* Ωστόσο η ομολογουμένως τολμηρή απόφαση του δ.σ. δεν μοιάζει να έχει ληφθεί επιπόλαια.

* Σκεφτείτε μόνο ότι δεν μπορούσαν να ζητήσουν προσωπικές συνεντεύξεις με τους υποψήφιους: να συζητήσουν το όραμά τους, να δουν αν κατέχουν την ‘άριστη χρήση της ελληνικής γλώσσας’, προσόν που απαιτείται σύμφωνα με την προκήρυξη της θέσης, να… συγκόψουν αν έχουν ακεραιότητα χαρακτήρα [!!!], επίσης προαπαιτούμενο, όπως και το εξής βλακώδες:

* “Δεκαετής πείρα στη λογοτεχνική δημιουργία”. Και να πιστέψω ότι δεν μπήκε το συγκεκριμένο προσόν για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένο άνθρωπο, για μια θέση η οποία απαιτεί διοικητικές ικανότητες και όραμα για το θέατρο.

* Δύο είναι, τώρα, τα στοιχήματα του ΘΟΚ: να αποφύγει τις προσφυγές [δύσκολο] και να ενθαρρύνει με κάποιον τρόπο νέα πρόσωπα να αιτηθούν για τη θέση, η οποία εθεωρείτο πάντα κάτι πολύ μακρινό για όσους δεν είναι μέσα στο σύστημα.

* Νομίζω πως πια αυτή είναι η ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλλευτεί ο οργανισμός, έχοντας λάβει την απόφαση επαναπροκήρυξης της θέσης.

* Και κάτι ακόμη, που το επισημαίνει ο κ. Κυριαζής στη συνέντευξή του και έχει τονιστεί ξανά από διάφορα ‘μέτωπα’: φέρει βαριά την ευθύνη για αυτό το μπλέξιμο το διοικητικό συμβούλιο της τετραετίας 2009-2012. Το λέει πρώτα απ’ όλους το Ανώτατο Δικαστήριο.

* Φέρουν, λοιπόν, βαριά την ευθύνη ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος και τα μέλη του τότε δ.σ. για την επιπολαιότητα με την οποία έλαβαν τότε τις αποφάσεις τους.

* Κι όμως, για τη νέα θεατρική σεζόν 2014-15, ο τότε αντιπρόεδρος του δ.σ., Νεόφυτος Ταλιώτης, ανέλαβε τη σκηνοθεσία μιας από τις παραγωγές της Κεντρικής Σκηνής. * Δεν αμφισβητεί κανείς τις ικανότητες του κ. Ταλιώτη [έχει ανεβάσει και μια από τις αγαπημένες μου παραγωγές] αλλά δεν μπορεί να μην επισημάνει κανείς το ολίγον παράδοξο της επιστροφής του στον ΘΟΚ, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί. * Δεν είναι θέμα “τιμωρίας”. Είναι θέμα αρχής. Και φαίνεσθαι. Περί αυτού δεν είναι η ουσία του θεάτρου;