Διεκδίκηση και αλληλεγγύη

Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Η είδηση του Αθηναϊκού Πρακτορείου που δεν αποτέλεσε είδηση, πουθενά, την περασμένη βδομάδα, συνοψιζόταν σε 159 λέξεις και είχε ως εξής:

* “Εκατόν τριάντα άνεργοι ωφελήθηκαν από το έργο ‘Πολιτισμός: Η δημιουργική πλευρά της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης στη Θεσσαλονίκη’ το οποίο εντάχθηκε και χρηματοδοτείται στο πλαίσιο των Τοπικών Σχεδίων για την Απασχόληση [ΤΟΠΣΑ].

* Το πρόγραμμα ‘έτρεξε’ ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με άλλους φορείς όπως η ΔΕΘ – HELEXPO, το Ολυμπιακό Μουσείο, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, η Επιτροπή Ερευνών ΑΠΘ, η Γνώση Αναπτυξιακή ΑΜΚΕ, η ΕΣΗΕΜ-Θ, το ΚΕΚ Παιδείας – Πολιτισμού, το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ και το ΚΕΚ ΣΕΒΕ – ΣΒΕ – ΔΕΘ δίνοντας τη δυνατότητα στους ωφελούμενους να εκπαιδευτούν σε καινούργιες δεξιότητες ή τομείς επιχειρηματικής δραστηριότητας.

* “Ο Δήμος Θεσσαλονίκης συμμετέχει σε αυτό το πρόγραμμα με τη λογική ότι οι νέοι άνθρωποι που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία, αλλά στη χειρότερη οικονομική συγκυρία, θα βρουν διέξοδο για εργασία, κατάρτιση, επιμόρφωση, ενώ θα έρθουν σε επαφή και με φορείς με ζητούμενο να μπορέσουν να βρουν δουλειά ή να στήσουν τη δική τους επιχείρηση”, δήλωσε η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης, Καλυψώ Γούλα.

* Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης; * Θυμήθηκα τον παραιτηθέντα Νίκο Νουρή, μέλος τότες τότε του δημοτικού συμβουλίου Λευκωσίας που σήμερα, ως βουλευτής ΔΗΣΥ, κάνει υπέρλαμπρες δηλώσεις για “επιδόματα 100 ευρώ κατά χάριν” στους συνταξιούχους. Αλληλεγγύη φόρτσα. Μάνα μου ρε.

* Πάντως και οι δήμοι της Κύπρου, όλοι όμως, πραγματικά καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες όπως και αυτή, η απλή, του Δήμου Θεσσαλονίκης για να δώσουν διέξοδο στους νέους δημιουργικούς ανθρώπους που είναι τα πραγματικά θύματα αυτής της κρίσης. Τόσο μεγάλες προσπάθειες που φτάνουν στα μάτια μας αόρατες. * Και το άλλο; Που οι Πολιτιστικές υπηρεσίες προσλαμβάνουν άτομα μέσω των σχεδίων που ανακοινώνει η κυβέρνηση για να δοθούν κίνητρα στους ιδιώτες να προσλάβουν νέους; Τέλειο.

* Άκουγα τις προάλλες και τον διευθυντή των Πολιτιστικών υπηρεσιών σε ραδιοφωνική εκπομπή, όπου κλήθηκε να συζητήσει την κρίση στον πολιτισμό. Φιλοξενούμενοι της Σούλας Χατζήκυριακου στο Τρίτο του ΡΙΚ ήταν, επίσης, ο Γιάννης Τουμαζής, διευθυντής του Δημοτικού Κέντρου Τεχνών Λευκωσίας και πρόεδρος του δ.σ. του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, και η πολιτιστική συντάκτρια του “Φιλελευθέρου” Μαρίνα Σχίζα.

* “Και οι καλλιτέχνες, όμως, πρέπει να αρχίσουν να διεκδικούν τα δίκαιά τους”, είπε ο κ. Παρασκευάς και συμφώνησα απόλυτα μαζί του. Ήταν και το πιο ενδιαφέρον σημείο της όλης συζήτησης η οποία φάνηκε ότι έπρεπε να καλύψει όλα τα θέματα πολιτισμού, μπας και γίνει και δεύτερη εκπομπή για το θέμα.

* Ωστόσο κανείς δεν βρέθηκε να ρωτήσει τον κ. Παρασκευά τι σημαίνει να “διεκδικήσουν” τα δίκαιά τους σε ένα σύστημα που τους ωθεί, ουσιαστικά, στην επαιτεία. Γιατί άλλα εργαλεία πλην του να ζητάνε επιχορηγήσεις, δεν έχουν οι καλλιτέχνες.

* Επιπλέον, αναρωτιέμαι αν ήρθαν ποτέ ΔΗΜΟΣΙΑ σε ρήξη με το υπουργείο Παιδείας οι Πολιτιστικές υπηρεσίες. Αν αυτές διεκδίκησαν “τα δίκαιά τους” ποτέ, δημόσια.

* Συζητάμε περί κρίσης στον πολιτισμό, όταν η κρίση έγκειται κυρίως στο ότι τις θέσεις στα κέντρα λήψης αποφάσεων καταλαμβάνουν άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από πολιτισμό, ούτε όραμα, ούτε θέλουν να έχουν. Μιλώ για τους εκάστοτε υπουργούς.

* Αυτό: ένας άνθρωπος να αλλάξει θέση, πολλά γίνονται.

* Ας διεκδικήσουν, λοιπόν, και οι Πολιτιστικές τη θέση στην οποία θα έπρεπε να ανήκουν. Δημόσια ρήξη όμως. Όχι εσωτερικές διεργασίες. Έτσι αλλάζει ο κόσμος.