Γεια χαρά

Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Παρακαλώ να ενεργοποιηθεί το κυβερνητικό σύστημα, ο υφυπουργός παρά τω Προέδρω, ο υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, οι γραμματείς στο Προεδρικό, ο Λίο, έστω. Χρειάζομαι μια απάντηση.

* “Το μικρό μέγεθος της χώρας αλλά και άλλες παράμετροι το ξέρουμε πως πολλές φορές δεν συμβάλλουν θετικά στη δημιουργία”, είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στην ομιλία του κατά την τελετή απονομής των φετινών Αριστείων Τεχνών, Γραμμάτων και Επιστημών.

* “Γνωρίζουμε, επίσης, ότι πολλές φορές χρειάστηκε να εργαστείτε (σ.σ. εσείς, οι τιμώμενοι) με πενιχρά -ως επί το πλείστον- μέσα και με προσωπικές θυσίες, εισπράττοντας μόνο τη χαρά της δημιουργίας και της αναζήτησης και της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο”.

* Χαρά μόνο; Τρέλα, ξεφάντωμα, κάθε μέρα καρναβάλι!

* Έχω πραγματική περιέργεια περί των “άλλων παραμέτρων” που κρατούν τη δημιουργία στα στενά όρια αυτής της μικρής χώρας στην άκρα της Μεσογείου… Και μια απορία: τι πίνουν όταν γράφουν ομιλίες για τα του πολιτισμού; * Τη βδομάδα που πέρασε, λοιπόν, είχαμε αυτή την -απείρου κάλλους- ομιλία εκ μέρους του Προέδρου, από την οποία μπορέσαμε όλοι να πιαστούμε με περισσή συγκίνηση: ο Πρόεδρος έχει επίγνωση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι δημιουργοί του τόπου.

* Και δεν ντρέπεται να το δηλώσει. Ή, εν προκειμένω, να το διαβάσει. Ούτε να μην δώσει λύση ντρέπεται. * Να πει δηλαδή: “Παιδιά, αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες, δώστε λίγο χρόνο και… ‘εν θα μείνει πάνω μας” ή “επειδή αναγνωρίζουμε… αποφασίσαμε να διευκολύνουμε…” κ.λπ.

* Δύο μέρες μετά, ήρθαν οι υποψηφιότητες για τα Βραβεία Θεάτρου Κύπρου και η ανακοίνωση του ΘΟΚ ότι το χρηματικό έπαθλο που συνοδεύει τα βραβεία καταργείται.

* Αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό της απόφασης, όπως το έθεσε στο “Π” ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΘΟΚ Γιάννης Τουμαζής: “Το δ.σ. του ΘΟΚ θέλησε να υπογραμμίσει την ίδια την επιβράβευση του έργου των ανθρώπων του θεάτρου, αναβαθμίζοντας το κύρος των βραβείων και απαλείφοντας ταυτόχρονα ένα ομολογουμένως εξευτελιστικό ποσό που κατά την άποψή του δεν περιποιούσε τιμή σε κανέναν”.

* Το αντιλαμβάνομαι απόλυτα. Τα ποσά ήταν, πράγματι, αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη ε-ξ-ί-κκ-ο-σσ-ο-υ.

* Θεωρώ, όμως, ότι η λύση δεν είναι η κατάργηση. Η λύση θα έπρεπε να είναι η αύξηση αυτών των ποσών, ακριβώς για να μην είναι εξευτελιστικά. * Και είναι μια λύση που δεν θα έπρεπε να δώσει το α ή β διοικητικό συμβούλιο του ΘΟΚ. Είναι μια λύση που θα έπρεπε να δώσει ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΚΔ.

* Αναγνωρίζουμε όλοι ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και πως συχνά οι πολιτιστικές “κουβέντες” είναι δευτερευούσης σημασίας.

* Εν προκειμένω, μιλάμε για το ΕΕΕ των δημιουργών, για να το πούμε σε μια γλώσσα που θα καταλάβει καλύτερα το κυβερνητικό σχήμα.

* Πρόκειται, λοιπόν, για μια συζήτηση επίκαιρη.

* Ανεπίκαιρη θα ήταν αν σχολιάζαμε τις φετινές υποψηφιότητες των Βραβείων Θεάτρου.

* Άμα χρειαστεί να σκάσει λίγο χαμόγελο στο χειλάκι μας, θα τα δούμε κι αυτά.

Υγ. Σας αποθύμησα.