H νέα σκηνοθετική δουλειά της Αθηνάς Κάσιου ήταν μια ενδιαφέρουσα ματιά σε ένα νέο [;] είδος θεάτρου, αποσπασματικό, με συχνές εναλλαγές, σύγχρονη γλώσσα, σύγχρονη θεματολογία. Με πολύ ωραίες ερμηνείες που όμως δεν ήταν αρκετές για μια ευχάριστη θεατρική εμπειρία. Δεν κράτησα σχεδόν τίποτα από αυτό το έργο, αν και αντιλαμβάνομαι πως μειονεκτώ αν σκεφτεί κανείς πως υπήρξε θετική ανταπόκριση από μεγάλο μέρος του κοινού. Στον βαθμό που μπορώ, δύναμαι να κατανοήσω πως ήταν και βάσιμη αυτή η ανταπόκριση. Προσωπικά σκέφτηκα πως “εχάσαμεν τζαι που τα σίουρα” εκείνο το βράδυ. Τόσα μπουρνούζια, τόσο λίγη πληροφορία και αγάπη.
Μερόπη Μωυσέως