Το σίριαλ της διασύνδεσης του πλανήτη

Γράφει η Βάλια Καϊμάκη | valia@inrec.gr

Η ιστορία των υποθαλάσσιων καλωδίων είναι πραγματικά σαγηνευτική. Το πρώτο διατλαντικό τηλεγραφικό καλώδιο λειτούργησε στην πραγματικότητα το 1872 και έφερε πραγματική επανάσταση. Εκείνη την εποχή για να κυκλοφορήσουν τα νέα από την Ευρώπη στη Βόρειο Αμερική χρειάζονταν δέκα μέρες, όσο χρόνο, δηλαδή, έπαιρνε σ’ ένα καράβι να διασχίσει τον Ατλαντικό. Στην αμερικανική βιβλιογραφία συχνά αναφέρεται ως παράδειγμα ότι η Κήρυξη της Ανεξαρτησίας της χώρας, στις 4 Ιουλίου 1776, έγινε γνωστή στην Αγγλία στις 21 Αυγούστου, έξι ολόκληρες βδομάδες μετά το συμβάν. Αντίστοιχα, στη βρετανική βιβλιογραφία αναφέρεται εξίσου συχνά ότι η είδηση της νίκης του λόρδου Νέλσωνα στο Τραφάλγκαρ (21 Οκτωβρίου 1805) έγινε γνωστή στην Αγγλία μετά από δύο εβδομάδες. Η πρώτη προσπάθεια ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1858. Στις ΗΠΑ το νέο έγινε αποδεκτό με δεξιώσεις, ομιλίες, παρελάσεις.

Ο θρύλος λέει πως ο όχλος που διασκέδαζε έβαλε κατά λάθος φωτιά στο Δημαρχείο της Νέας Υόρκης. Η υπηρεσία λειτούργησε αμέσως, μόνο για ένα μήνα όμως. Από την αρχή η μετάδοση των μηνυμάτων ήταν δύσκολη. Για παράδειγμα, στις 16 Αυγούστου, η μετάδοση ενός τηλεγραφήματος εκατό λέξεων της Βασίλισσας προς τον Πρόεδρο Μπουκάναν διήρκεσε 16 ώρες (και σύμφωνα με τον θρύλο μόνο 25 λέξεις έφτασαν). Τελικά το καλώδιο μετέδωσε μόνο 732 τηλεγραφήματα και στις 18 Σεπτεμβρίου 1858 ανακοινώθηκε επισήμως η παύση της λειτουργίας του. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια και προσπάθειες για να ολοκληρωθεί η τοποθέτηση ενός λειτουργικού καλωδίου. Όσοι έχετε όρεξη να διαβάσετε περισσότερα σας παραπέμπω στο “Τηλέγραφος και ειδήσεις” (http://bit.ly/2ee2Vmy).

Από το πρώτο διατλαντικό τηλεγράφημα μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι ή καλύτερα στον ωκεανό. Τα καλώδια που είναι πλέον πολυάριθμα μεταφέρουν και φωνή αλλά κυρίως δεδομένα. Δεν είναι πια χάλκινα με λαστιχένια επένδυση αλλά αποτελούνται από οπτικές ίνες και στο ενδιάμεσο υπάρχουν ενισχυτές σήματος. Και παρ’ όλο που οι δορυφόροι μεταφέρουν κι αυτοί σήμα, τα καλώδια είναι πάντα επίκαιρα ως πιο αξιόπιστα.

Έτσι λοιπόν η είδηση ότι η Google και το facebook θα συνεργαστούν με την κινέζικη εταιρεία China Soft Power Holdings με σκοπό να συνδέσουν μέσω καλωδίων ίντερνετ υψηλής χωρητικότητας το Λος Άντζελες με το Χονγκ Κονγκ μέχρι το 2018, δεν προκαλεί εντύπωση. Ο Ειρηνικός είναι πολύ λιγότερο “δικτυωμένος” από τον Ατλαντικό. Πλέον όμως η Ασία συμπεριλαμβάνεται στην παγκόσμια κοινότητα και το εμπόριο και οι επικοινωνίες μαζί της βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Δεν είναι άλλωστε, τυχαίο, που τα σχέδια για διώρυγες, πολλαπλασιάζονται στη Λατινική Αμερική ώστε να ενωθούν οι δύο ωκεανοί.

Και η Google έχει ήδη μερίδιο ιδιοκτησίας σε άλλα πέντε υποθαλάσσια καλώδια.
Αλλά και το facebook μαζί με τη Microsoft συμμετέχουν σε ένα άλλο σχέδιο για την ανάπτυξη ενός καλωδίου ίντερνετ υψηλών ταχυτήτων το οποίο θα διασχίζει υποθαλάσσια τον Ατλαντικό Ωκεανό. Το δίκτυο “MAREA” που αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2017 και θα έχει μήκος 6.600 χιλιόμετρα, θα είναι το πρώτο που θα ενώνει τις ΗΠΑ και τη Νότια Ευρώπη, από τη Βόρεια Βιρτζίνια μέχρι την Ισπανία. Στο YouTube θα βρείτε ένα επεξηγηματικό animation για τον ποντισμό των καλωδίων με υπότιτλους στα ελληνικά (https://youtu.be/ZUAGRk_ptE0).

Όλη η διασύνδεση του πλανήτη, είναι ένα μακρύ καθημερινό σίριαλ, αντάξιο των καλύτερων παραγωγών. Έχει οραματιστές, ήρωες, τρελούς επιστήμονες, παράξενους εφευρέτες, ριψοκίνδυνους εξερευνητές, κερδοσκόπους χρηματοδότες, κόπο, αποτυχίες, επιτυχίες… τα πάντα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είναι βαρετό και πως από τότε που ξεκίνησε -πολύ πριν από τον τηλέγραφο με τις σιδηροδρομικές γραμμές κι ακόμα πιο παλιά με τα μονοπάτια και τους δρόμους- συνεχίζεται χωρίς διακοπή.